Πριν από λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από την επίλυση, τουλάχιστον στα βασικά ,του μεταπολιτευτικού γρίφου της τρομοκρατίας με την μορφή της οργάνωσης 17Ν, που επηρέασε την πορεία και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας επί τρείς δεκαετίες.
Και βεβαίως σημάδεψε τις οικογένειες των μερικών δεκάδων θυμάτων της , με κατάμαυρο στίγμα της εγκληματικής εκτροπής ,την δολοφονία του Θ. Αξαρλιάν , τέτοιες μέρες πριν 22 χρόνια στην πλατεία Συντάγματος . Ήταν μια επιχείρηση , ορισμός της έννοιας τρομοκρατία , που έζησα ως επαγγελματίας και αυτόπτης εκείνο το φριχτό μεσημέρι , όταν από σύμπτωση οι νεκροί δεν ήταν περισσότεροι .
Οπωσδήποτε οι μέρες είναι επετειακώς φορτισμένες και στο πλαίσιο αυτό η εκδήλωση για το βιβλίο του ισοβίτη Δ. Κουφοντίνα στη Νομική Σχολή , ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει την αποδοκιμαστική δήλωση του Αμερικανού πρέσβη , Ντ. Πιρς, περί ασέβειας και προσβολής προς τις οικογένειες των θυμάτων , ειδικώς των ομοεθνών του .
Όπως για παράδειγμα του λοχία της Βάσης Ελληνικού, Ρ. Στιούαρτ .Τον σκότωσαν με βόμβα στις αρχές του ΄91 και θυμάμαι ,τα ρούχα του έσταζαν από τα καλώδια της ΔΕΗ όπου είχαν εκτιναχθεί ή τον αξιωματούχο Νορντίν , όπως τον κατέληξε το αυτοκίνητο βόμβα , μέσα σε ένα οικόπεδο στο Κεφαλάρι .
Αλλά ας αφήσουμε τους Αμερικανούς και τις εύλογες δηλώσεις του πρέσβη και μάλιστα σε μια περίοδο που ο ρόλος του ισοβίτη συγγραφέα και επιχειρησιακού αρχηγού της οργάνωσης αμφισβητείται ευθέως εκ των έσω. Και διατυπώνονται, χρόνια μετά , βαρύτατοι υπαινιγμοί ,σχετιζόμενοι με τις κλασσικές θεωρίας συνωμοσίας ,που ενίοτε, ιστορικά ,έχουν ρεαλιστικό αντίκρισμα.
Η αποδόμηση του μύθου 17Ν έγινε για πρώτη φορά εκ των έσω το 2002 και η δεύτερη αποδόμηση πάλι εκ των έσω γίνεται με αφορμή το βιβλίο Κουφοντίνα .Στο μέτρο που αυτό , όπως και κάθε τεκμηριωμένος αντίλογος συνεισφέρουν στην ιστορική αλήθεια , και όχι στη γιατρειά απωθημένων καταδίκων και ξεπλύματος ρόλων , πρέπει να είναι ανεκτά , όπως ήταν σε κάθε δημοκρατική κοινωνία που βίωσε ανάλογα φαινόμενα .
Εκείνο που πρέπει να αποφευχθεί είναι η καθαρή εμπορευματοποίηση και η περιφορά «ηρώων και αντιηρώων» τρομοκρατίας πάνω σε εκδοτικά άρματα και σε στρατόπεδα σκέψης . Είναι το τελευταίο που μας έλλειπε πάνω σε ένα εκτεταμένο κοινωνικό ανάγλυφο κάθετων και διχαστικών αντιλήψεων, σχεδόν για τα πάντα.
Και επιτέλους ας επιδείξουν οι κρατικοί φορείς και τα θεσμικά όργανα την στοιχειώδη συνέπεια ,την γραμμική ,πάνω στις νόρμες των σύγχρονων κρατών δικαίου και όχι την αποσπασματική και αλλοπρόσαλλη πολιτική πάνω στα θέματα της τρομοκρατίας και της ποινικής αντιμετώπισης της . Δηλαδή δεν μπορεί ένας κατάδικος να φεύγει κύριος μετά από εορταστικό πάρτι και ύστερα να έρχεται νομοσχέδιο για φυλακές τύπου Γ και να εισάγονται νέες θεωρίες περί ανηκέστου βλάβης στην υγεία κρατουμένων.