Σήμερα το κάνει από την Λέσβο, το νέο σημείο προσέλκυσης του παγκόσμιου ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος από το περασμένο καλοκαίρι, όταν για συγκεκριμένους λόγους που δεν είναι του παρόντος η ανάλυση τους, οι ροές εκατοντάδες χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών εξυπηρετήθηκαν από τα μικρασιατικά παράλια δοκιμάζοντας τις ουμανιστικές διαθέσεις αλλά και την πολιτική και διαχειριστική δυνατότητα της Ευρώπης ολόκληρης να αντεπεξέλθει.
Η δημιουργία και η συντήρηση ενός μεγάλου ρεύματος καταφατικής συμπαράστασης σε ένα από τα μεγαλύτερα προσφυγικά κύματα της ιστορίας, μέσα στο αντίξοο και φοβικό περιβάλλον που διαμορφώνεται στην Ευρώπη είναι το μεγάλο στοίχημα ισορροπίας που πρέπει να κερδηθεί προς όφελος του πολιτισμού και της περαιτέρω εξέλιξης της ιστορίας των ανθρώπων στην Ευρώπη.
Εδώ όπου μοιραία φαίνεται πως θα συν ωθηθούν νομοτελειακά αρκετά εκατομμύρια τα επόμενα χρόνια διεκδικώντας ένα κομματάκι πολιτισμού. Του πολιτισμού τον οποίο αντιμάχονται παραδόξως πολλές τάσεις και κινήσεις που κόπτονται για την διευκόλυνση των προσφύγων να μεταλλάβουν απ αυτόν.
Η χριστιανική προσέγγιση του προσφυγικού, με βάση τις αποστολικές αρχές, από τους προκαθήμενους των εκκλησιών στην Λέσβο, πολύ απέχει από την πολιτική προσέγγιση, ασχέτως αν λόγω πρωτοκόλλου οι πολιτικοί παρεισφρέουν. Πολύ απέχει επίσης από την προσέγγιση τύπου Τζολί, Σάραντον, Ρεντγκρέιβ ή του Ρονάλντο αργότερα.
Κοινή συνισταμένη παρά τις αποστάσεις των προσεγγίσεων είναι η παραγωγή συγκίνησης σε μάζες ανθρώπων που δε μπορούν να βιώσουν αλλιώς τις διαστάσεις μιας πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης και να κάμψουν στον απαραίτητο βαθμό τα αντιδραστικά αντανακλαστικά μερίδας των κοινωνιών μπροστά σε ένα αναπόφευκτο συγχρωτισμό κοσμοαντιλήψεων. Εντελώς ασυνήθιστο για πολλές ευρωπαϊκές περιφερειακές χώρες της διεύρυνσης.
Μέρος του παγκόσμιου θεωρείου είναι στραμμένο σήμερα στη Λέσβο και για πολλά χρόνια θα είναι στον Ελληνικό προθάλαμο που θα ασφυκτιά κρυφά και φανερά από καταστάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί με τον ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων ανατεθειμένο στη Τουρκία και με την έλλειψη συναντίληψης εδραιωμένη στο εσωτερικό από χρόνια.
Με τις πρόσφατες πολιτικές και συμφωνίες να έχουν πρακτικά αποτύχει παταγωδώς, με μόλις 90 μετεγκαταστάσεις βάσει τους συστήματος 1/1, και με έλλειμμα πέντε χιλιάδων σε ένα μήνα στις υποχρεώσεις των κρατών για μετεγκαταστάσεις βάσει της συμφωνίας του Μαρτίου, οι προοπτικές είναι δραματικές. Κι όπως λένε άνθρωποι που έχουν φάει το μεταναστευτικό με το κουτάλι επί χρόνια κανείς Πάπας δεν μπορεί να αποτρέψει τον εγκλωβισμού τουλάχιστον 150 επιπλέον προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μέχρι το τέλος του χρόνου. Τότε που πάλι οι ιθύνοντες θα υπόσχονται πως μέχρι τις εορτές των Χριστουγέννων θα αδειάσουν το λιμάνι.