Η λέξη "αξιοπρέπεια" έχει ακουστεί τόσο πολύ τους τελευταίους μήνες. Την είχαμε χάσει, είπαν. Την ξανακερδίσαμε; "Ναι" θα πουν κάποιοι μετά το "Όχι". Αλλά αυτή τη φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη για το Reuters έρχεται να μας θυμίσει πως χάσαμε εκτός από την αξιοπρέπεια και το νόημά της.
Είναι η φωτογραφία ενός ηλικιωμένου άνδρα, έξω από την κλειστή Εθνική Τράπεζα στην Αθήνα.
Ένα γερασμένο χέρι, χτυπά την κλειστή πόρτα. Ίσως να είναι από τους συνταξιούχους που πήραν 120 ευρώ την περασμένη εβδομάδα και δεν θα πάρουν άλλα μέχρι (και όταν) ανοίξουν ξανά οι τράπεζες. Μπορεί να είναι από τους “τυχερούς” που έχουν κάρτα ανάληψης και μπορούν να πάνε στα ΑΤΜ για να “σηκώνουν” 60 ευρώ την ημέρα ή 50 αν το μηχάνημα δεν έχει 20ευρα.
Είναι σίγουρα κάποιος που πέρασε μια ζωή δουλεύοντας για να μαζέψει πέντε δραχμές (έκφραση και όχι ευχή για Grexit), για να προσφέρει στα παιδιά του, για να μπορεί να δώσει ένα χαρτζιλίκι στα εγγόνια του, για να μην έχει ανάγκη απλώσει το χέρι να ζητήσει λεφτά, όπως κάνει χρόνια και χρόνια τώρα το κράτος.
Αυτή ήταν η δική του αξιοπρέπεια: να μη χρειάζεται να ζητάει δανεικά. Ίσως.
Με το χέρι του, ο ηλικιωμένος ακουμπάει στην κλειστή πόρτα. Σαν να μη μπορεί να σταθεί όρθιος άλλο. Ακουμπάει και λυγίζει τους πάντες. Πως να αντέξεις αυτή την εικόνα. Είτε με “Ναι” είτε με “Όχι”. Δεν αντέχεται…
Φωτογραφίες: Γιάννης Μπεχράκης – Reuters
