Την ώρα που η Ρούλα Πισπιρίγκου έφτανε στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων, οι αναλύσεις για τους θανάτους των τριπών παιδιών της, στην Πάτρα, προκαλούν συγκίνηση και οργισμένα ξεσπάσματα…
«Ενα παιδί που απομακρύνεται από αυτό που ζει γιατί δεν το αντέχει. Ζωγράφισε δέντρο – κρεμάλα πάνω από παιδί που κάνει κούνια, δήθεν χαμογελαστό. Και μαύρισε ολόκληρο το κεφάλι ζωγραφίζοντας την μάνα», τόνισε η Χριστίνα Μπογιατζή, περιγράφοντας τα συμπεράσματα που κοινοποίησε από την πρώτη στιγμή βλέποντας τι είχε ζωγραφίσει η 9χρονη Τζωρτζίνα.
«Μέσα στην καρδιά της ίδιας ζωγραφιάς, βρίσκεται ένα πουλί- άγγελος» που η παιδοψυχολόγος θεωρεί ότι είναι η αδερφή της Τζωρτζίνας, η Ίριδα, που πέθανε ενώ ήταν έξι μηνών. «Κατάλαβα ότι η Τζωρτζίνα είχε δει τον θάνατο της Ίριδας», τόνισε η Χριστίνα Μπογιατζή, μιλώντας στην ΕΡΤ. Η Χριστίνα Μπογιατζή, με ανάρτησή της προειδοποίησε ότι οι ζωγραφιές της Τζωρτζίνας δείχνουν «φόβο, κυριαρχία και θάνατο». Το ίδιο βράδυ της τηλεφώνησε η «μητέρα» της Τζωρτζίνας και την πίεσε να αποσύρει την ανάρτηση και να απολογηθεί. «Συγγνώμη φυσικά δεν είπα, γιατί ήξερα τι ζητούσε», είπε η Χριστίνα Μπογιατζή.
Στο μεταξύ, λίγο μετά τη σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου για τη δολοφονία της 9χρονης Τζωρτζίνας, η παιδοψυχολόγος προχώρησε σε μία σοκαριστική ανάρτηση για την μητέρα των τριών παιδιών. «ΠΑΜΦΑΓΟ ΤΕΡΑΣ! ΑΓΕΝΕΣΙΑ ΣΠΛΑΧΝΩΝ! Το ξέρω αυτό το βλέμμα! Ούτε η Μήδεια το φτάνει! Ποιο μυθιστόρημα να σε χωρέσει πια, ποιο θρίλερ!; Δεν είσαι μάνα, είσαι τέρας, το ξέρω αυτό το βλέμμα! Κοιτάς το θήραμα, όχι το παιδί. Ψάχνεις τροφή για το άδειο σου εγώ, σκοτώνεις για να φας. ΒΡΥΚΟΛΑΚΑ Ω ΣΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΟΣΜΗ ΕΧΕΙΣ! Το ξέρω αυτό το βλέμμα!
Ξεγελάς τους πάντες, είσαι φτιαγμένη από ψέμα, χαλασμένη για πάντα. Το ξέρω αυτό το βλέμμα, το επιτηδευμένο σου “τίποτα” που πείθει τους αδαείς, τους απαίδευτους και τους λίγους. Το ξέρω αυτό το βλέμμα γιατί μέσα του κρύβεις τη φρίκη του αδιανόητου, εκεί που σέρνεσαι, εκεί κρατάς πύλες σκότους και στο τέλος υποτιμάς την αλήθεια. Χρησιμοποίησες τη ζωή άλλων για να επιβεβαιώσεις το θάνατό σου! Άψυχη, ξέρω τί είσαι, είσαι ακόμα ένα καρφί πάνω στο σταυρό, είσαι το πύον στην πληγή αλλά δεν είσαι το αίμα μέσα της.
Αίμα είναι αυτά τα τρία πλάσματα που σε εμπιστεύθηκαν, σου παρέδωσαν τη ζωή τους και συ την εκμηδένισες! Για να πάρεις τί; Προσοχή; Αξία; Συμπόνοια; Άντρα; Πώς; Σκοτώνοντας τα παιδιά σου; Αλλά να ξέρεις… ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ τα παιδιά αίμα από το αίμα ΜΟΥ, όχι το δικό σου. Γιατί στις δικές σου φλέβες δεν κυλά αίμα παρά μόνο δηλητήριο. Αλλά εγώ ξέρω τη διαφορά. Και τώρα, εκεί που βρέθηκαν αυτά τα αγγελούδια, από εκεί θα ξέρω πως ζουν για πάντα μακριά σου. Γιατί εσύ είσαι ήδη πεθαμένη. Παμφάγο τερατούργημα, χαμόγελο του θανάτου. Το ξέρω αυτό το βλέμμα. Μην αυταπατάσαι!
Ούτε άρρωστη είσαι! Είσαι δράκος ταριχευμένος που περιφέρεται σαν φάντασμα στις παιδικές χαρές αρπάζοντας λεία. Σύνδρομο η όχι, δεν με απασχολεί! Τέρμα τα συγχωροχάρτια της ψυχιατρικής! Η ανθρωποφαγία δεν είναι νόσημα, δεν συγχωρείται, δεν παραβλέπεται, δεν εξηγείται! Μερικά πράγματα δεν ανήκουν σε νοσηρή ανθρώπινη φύση επειδή απλώς δεν ανήκουν στην ανθρώπινη φύση! Παμφάγο τέρας, σού έρχομαι μαζί με όλη την κοινωνία. Που θα ζήσεις πια, πού θα σταθείς;».