Την τελευταία της πνοή σε ηλικία 75 ετών άφησε, το βράδυ της Τρίτης (30.07.2024) η σπουδαία ποιήτρια και μεταφράστρια, Τζένη Μαστοράκη.
Η Τζένη Μαστοράκη ήταν αδερφή του Νίκου Μαστοράκη, ο οποίος με μια συγκινητική ανάρτηση στο Facebook έκανε γνωστό το θάνατό της. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες ποιήτριες της γενιάς της.
«Η Τζένη μας έφυγε. Άφησε σήμερα την τελευταία της δύσκολη ανάσα. Η μικρή μου αδελφή, σημαντική ποιήτρια, μητέρα, γιαγιά και αδελφή που μας αγάπησε πολύ και που πολύ την αγαπήσαμε, την αγαπάμε και θα την αγαπάμε.
Σας παρακαλώ, αντί για συλλυπητήρια, δώστε την αγάπη σας σ’ εκείνους που κρατάτε πολύτιμους στη ζωή σας» έγραψε ο Νίκος Μαστοράκης στο μήνυμά του.
Λίγο αργότερα, στη μνήμη της Τζένης Μαστοράκη, ανέβασε μια φωτογραφία των δυο τους απ’ όταν εκείνος ήταν έφηβος κι εκείνη μικρό κορίτσι.
Η Τζένη Μαστοράκη γεννήθηκε το 1949 και σπούδασε βυζαντινή και μεσαιωνική φιλολογία στην Αθήνα.
Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1971 με τα ποιήματα «Το συναξάρι της αγίας νιότης», που δημοσιεύτηκαν στην «Ποιητική Αντι-ανθολογία» του Δημήτρη Ιατρόπουλου.
Τα επόμενα χρόνια δημοσίευσε τις συλλογές «Διόδια» (1972), «Το σόι» (1978), «Ιστορίες για τα βαθιά» (1983) και «Μ’ ένα στεφάνι φως» (1989), καθώς και ποιήματα σε διάφορα έντυπα.
Εκτός από την ποίηση, αφήνει πίσω της σημαντικό έργο και στη μετάφραση. Γνώστης αγγλικών, γερμανικών, ισπανικών, ιταλικών, η Τζένη Μαστοράκη μετέφρασε λογοτεχνικά και θεατρικά έργα, δοκίμια, ποίηση.
Απέδωσε στα ελληνικά με μοναδικό τρόπο έργα του Τζ. Ντ. Σάλινγκερ («Ο φύλακας στη σίκαλη»), του Ελίας Κανέτι, του Έντγκαρ Άλαν Πόε, του Χάρολντ Πίντερ, του Λιούις Κάρολ, του Χάινριχ Μπελ, του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα («Γέρμα») και του Θερβάντες.
Το 1989 το πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης τξς απένειμε το βραβείο Thornton Niven Wilder ενώ του 1992 βραβεύτηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ, International Board on Books for Young People) για τη μετάφραση του παιδικού βιβλίου «Ο ταξιδιώτης της αυγής».
Το 2020 έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για τη συνολική της προσφορά στην οποία «διαφαίνεται η άρρηκτη σχέση γραφής και ανάγνωσης και η βιωματική εμπλοκή της με τη γλώσσα, την ιστορία και τη λογοτεχνία».
