Την είδηση του θανάτου του Δημήτρη Πριόβολου σε ηλικία 90 ετών, έκανε γνωστή η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε, το κόμμα εκφράζει τη βαθιά του θλίψη, εξαίροντας την αντιστασιακή, αγωνιστική δράση του εκλιπόντα.
Στην ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τον θάνατο του Δημήτρη Πριόβολου υπογραμμίζεται ότι «όλα αυτά τα χρόνια δεν έλειψε ποτέ από καμία μάχη και πρωτοστάτησε όπου κι αν τον χρειάστηκε το Κόμμα με τη συνέπεια, τη σεμνότητα και την αγωνιστικότητά του, στην πάλη για το σοσιαλισμό».
«Ο Δημήτρης Πριόβολος γεννήθηκε το 1932 στο χωριό Χρύσω Ευρυτανίας.
Καταγόταν από αγροτική οικογένεια με αγωνιστικές παραδόσεις. Ο πατέρας του ήταν υπεύθυνος του ΕΑΜ στη Χρύσω και όλα τα αδέλφια του πρωτοστάτησαν στην Αντίσταση και στον αγώνα του ΔΣΕ. Μόνο ο αδερφός του Γιάννης δεν πολέμησε στο ΔΣΕ, γιατί είχε ήδη πιαστεί και φυλακιστεί στη Μακρόνησο.
Μέχρι και σήμερα, μέσω του Αρχείου του Κόμματος, αλλά και μέσω του
Ριζοσπάστη, έκανε προσπάθειες να βρει πληροφορίες για την αδερφή του
Σαββούλα, που γνώριζε μεν πως σκοτώθηκε σε ενέδρα στη Βίνιανη το 1948, αλλά
δεν την είχε γνωρίσει ο ίδιος ποτέ και δεν βρέθηκε ποτέ η σορός της.
Από το 1947 γίνεται μέλος της ΕΠΟΝ. Τελειώνει το δημοτικό στη Χρύσω και
φεύγει με τον αδερφό του γιατί τους καταδίωκαν. Ξεκινάει το γυμνάσιο στο
Καρπενήσι, όμως αμέσως αναγκάζονται και πάλι να φύγουν γιατί τους ειδοποίησαν ότι έψαχναν να τους συλλάβουν.
«Γράμμος, Αλβανία, Σοβιετική Ένωση»
Στις 25 Ιούνη του 1948 κατατάσσεται στον ΔΣΕ, στο λόχο Ασφάλειας και
ύστερα στην Κεντρική Επιμελητεία της 2ης Μεραρχίας σαν τηλεφωνητής. Φτάνει στον Γράμμο ως σύνδεσμος στα έμπεδα και παίρνει μέρος στις επιχειρήσεις του Γράμμου το 1949, μέσα από τις γραμμές της 12ης Ταξιαρχίας.
Πέρασε από την Αλβανία με τα τμήματα του ΔΣΕ και από εκεί στην Τασκένδη,
όπου δούλεψε ως ηλεκτρολόγος. Το 1950 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Λόγω της
επιμέλειάς του και της καλής γνώσης της ρώσικης γλώσσας, επιλέγεται και στέλνεται στη Μόσχα ως μεταφραστής αρχικά και στη συνέχεια ως καθηγητής του ελληνικού τμήματος του Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών της ΕΣΣΔ. Εκεί παρέμεινε μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα, αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μαριούπολης, όπου γνώρισε τη γυναίκα
του, με την οποία απέκτησαν μία κόρη.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα μέχρι και το τέλος της ζωής του ήταν
μέλος της ΚΟΒ Περισσού. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έλειψε ποτέ από καμία μάχη και πρωτοστάτησε όπου κι αν τον χρειάστηκε το Κόμμα με τη συνέπεια, τη σεμνότητα και την αγωνιστικότητά του, στην πάλη για το σοσιαλισμό.
Η Κεντρική Επιτροπή εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά
του, στην κόρη του Μαρίνα και στα εγγόνια του».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163