Πήγε στο Ισραήλ για ένα επαγγελματικό ταξίδι, το οποίο έμελλε να μετατραπεί σε εμπειρία ζωής. Ο λόγος για τον Ορέστη Τρασανίδη που περιέγραψε αυτή την εμπειρία του από τον πόλεμο στο Ισραήλ, αμέσως μόλις πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, ανακουφισμένος…
Ο ίδιος περιέγραψε μια κατάσταση χάους και σχεδόν μηδενικής πληροφόρησης για τους ξένους που βρέθηκαν στο Ισραήλ εκείνες τις κρίσιμες ώρες. Δεν ήξεραν το μέγεθος της κατάστασης και στη συνέχεια δεν γνώριζαν αν πώς πρέπει να φύγουν…
«Είχαμε το δίλημμα να καθίσουμε στο ξενοδοχείο γιατί είναι ασφαλές η να πάρουμε ένα ταξί για το αεροδρόμιο. Η επίσημη οδηγία ήταν: Μείνετε κοντά σε ένα καταφύγιο. Βέβαια κάποια στιγμή από το προξενείο οι άνθρωποι μας είπαν: Αν βρείτε τρόπο να φύγετε, φύγετε».
Ο ίδιος αποφάσισε να φύγει. Από το ξενοδοχείο του εξασφάλισαν ένα ταξί και ξεκίνησε απευθείας για το αεροδρόμιο. Ο ταξιτζής ήταν ήρεμος… Στο αεροδρόμιο όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Άνθρωποι έψαχναν απεγνωσμένα ένα εισιτήριο διαφυγής ενώ στον πίνακα οι πτήσεις ακυρώνονταν η μία μετά την άλλη. Άλλοι έτρεχαν και έμπαιναν στο αεροδρόμιο να σωθούν, όταν ο κίνδυνος πλησίαζε…
«Ουρές για να πάρουν ένα εισιτήριο σε οποιαδήποτε πτήση. Παράλληλα κοκκίνιζαν οι πίνακες και δεν υπήρχαν πτήσεις για κανέναν προορισμό. Δεν ξέραμε σε ποια πτήση θα μπορέσουμε να μπούμε και αν θα μπορέσουμε να μπούμε. Μπήκαμε στα καταφύγια του αεροδρομίου 2 – 3 φορές. Όλες οι ευρωπαϊκές εταιρείες είχαν σταματήσει τις πτήσεις τους και είχε νόημα να κλείσουμε μόνο με ισραηλινές. Εγώ προσωπικά είχα κλείσει τρία εισιτήρια… Για να είμαι σίγουρος ότι κάποια από αυτές τις πτήσεις θα είναι επιτυχημένη. Εντέλει στις 7.30 το πρωί κατάφερα να μπω σε μία και να γυρίσω».
Ο ίδιος κατάληξε λέγοντας ότι δυστυχώς αυτό δεν ισχύει για όλους και πως υπάρχουν άνθρωποι που έμειναν πίσω.