«Η 20ή Ιουλίου είναι θα έλεγα μια αποφράς ημέρα για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό. Δυστυχώς, επί 15 χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σε αυτό το οδυνηρό σημείο», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Πελεγρίνης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ιστορία της ανέγερσης του ελληνικού σχολείου στο Μόναχο ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2001, όταν αγοράστηκε από το ελληνικό δημόσιο ακίνητο έκτασης 15.000 τ.μ., Berg-Am-Laim, έναντι ποσού 2.454.201,04 ευρώ. Το συμβόλαιο περιλάμβανε πρόβλεψη υποχρέωσης του αγοραστή να οικοδομήσει το κτιριακό σχολικό συγκρότημα εντός τεσσάρων ετών από την έκδοση οικοδομικής άδειας, καθώς και τη δυνατότητα αναστροφής της πώλησης. Επίσης, η βαυαρική κυβέρνηση, στην οποία ανήκει το Μόναχο, είχε δεσμευθεί, με επιστολή της, να χρηματοδοτήσει το έργο κατά 70%.
Η οικοδομική άδεια εκδόθηκε τον Αύγουστο του 2008 και από τον Νοέμβριο του 2011 είχε ληφθεί απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της πόλης να αξιώσει ο Δήμος την επιστροφή του οικοπέδου. Η σχετική αγωγή εκδικάστηκε τον Απρίλιο του 2015, με το δικαστήριο να καλεί σε συνεννόηση τα δυο μέρη για τροποποίηση του συμβολαίου αγοράς, αν και, κατά την κρίση του, το ελληνικό κράτος υπείχε κατ’ αρχήν την υποχρέωση επιστροφής του οικοπέδου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, υπεγράφη από τις δύο μεριές τροποποιητική σύμβαση, σύμφωνα με την οποία, θα έπρεπε ως τις 30-12-15 να έχει ολοκληρωθεί ο κλειστός δομικός σκελετός του κτιρίου και στις 30-12-16 να έχει ολοκληρωθεί το σύνολο της κατασκευής. Δεδομένης της τότε προόδου των εργασιών, ο πληρεξούσιος δικηγόρος αιτήθηκε και πήρε την προβλεπόμενη εξάμηνη παράταση για τις δύο παραπάνω προθεσμίες.
Έτσι, μέχρι τις 30 Ιουνίου, θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί ο κλειστός δομικός σκελετός του κτιρίου. Όμως, η σχετική πραγματογνωμοσύνη του Δήμου Μονάχου στις αρχές Ιουλίου διαπίστωσε ότι έχει ολοκληρωθεί κατά 85% ο πρώτος όροφος και κατά συνέπεια, εφ’ όσον δεν είχε ολοκληρωθεί όλος ο σκελετός, η ολομέλεια του δημοτικού συμβουλίου επικύρωσε την απόφαση της δημοτικής επιτροπής για επιστροφή και μεταβίβαση της κυριότητας του οικοπέδου (μαζί με το κτίριο) στον Δήμο Μονάχου.
Η κύρια αιτία που οδήγησε τον Δήμο στην απόφαση αυτή ήταν κατά βάση η απώλεια της αξιοπιστίας του ελληνικού δημοσίου, σύμφωνα με τον κ. Πελεγρίνη.
«Πρέπει να σημειώσω ότι από τον Σεπτέμβριο το υπουργείο υπό τη νέα του πολιτική ηγεσία προσπάθησε με κάθε τρόπο, στο πλαίσιο μιας ασύμφορης για το ελληνικό κράτος συμφωνίας, να προχωρήσει το έργο», ανέφερε ο υφυπουργός και προσέθεσε: «Πράγματι σε αυτούς τους μήνες σημειώθηκε σημαντικότατη εξέλιξη. Όχι όμως τόση ώστε να ανταποκριθεί στις σύμβαση που είχαμε υπογράψει».
Το ενδιαφέρον του υπουργείου, σύμφωνα με τον κ. Πελεγρίνη, φαίνεται από το γεγονός ότι δυο φορές πήγε ο ίδιος στο Μόναχο, μια στις 10 Μαρτίου, όπου μαζί με τη γενική πρόξενο Μονάχου, Παναγιώτα Κωνσταντινοπούλου, συνάντησε τον υπουργό Παιδείας της βαυαρικής κυβέρνησης από τον οποίο ζήτησε ανοχή για να προχωρήσει το έργο. Η δεύτερη επίσκεψη έγινε στις 10 Ιουνίου, οπότε, μαζί με την πρόεδρο των Κτιριακών Υποδομών Α.Ε., Ιωάννα Κοντούλη και τη γενική πρόξενο Μονάχου, συναντήθηκε με τον αρμόδιο για την υπόθεση αντιδήμαρχo στον οποίο υπεβλήθη μια ρεαλιστική πρόταση, που είχε δυο σκέλη: ένα σχέδιο πώς θα προχωρήσουν λεπτομερώς οι οικοδομικές εργασίες και δεύτερον να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη χρηματοδότηση του έργου, με την κατάθεση αναγκαίου ποσού σε τράπεζα του Δήμου Μονάχου. «Ως προς και τα δυο σκέλη πραγματοποιήσαμε την υπόσχεση και υποχρέωσή μας, αλλά δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει η απόφαση του Δήμου», σχολίασε ο υφυπουργός.
Και τώρα, τι; Από ελληνικής πλευράς, αναμένεται η επίσημη ενημέρωση από τον Δήμο Μονάχου. «Θα επιδιώξουμε με ό,τι πρόσφορο μέσο υπάρχει να κερδίσουμε ό,τι γίνεται», επισήμανε ο κ. Πελεγρίνης και εξήγησε ότι το θέμα είναι αν υπάρχει πια δυνατότητα διακρατικής συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας. Μάλιστα, έχει γίνει ήδη συζήτηση με τη γενική πρόξενο του Μονάχου ώστε κάποιο ειδικό γερμανικό νομικό γραφείο να κάνει μια εισήγηση στο ελληνικό δημόσιο για το πώς θα μπορέσει να κινηθεί η ελληνική πλευρά.
«Η προσωπική μου άποψη», κατέληξε ο υφυπουργός, «είναι ότι θα πρέπει ακόμα και αν υπάρχουν λίγες ελπίδες, να επιχειρήσουμε να διεκδικήσουμε πίσω το κτίριο. Το χρωστάμε στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό και κυρίως στην παροικία μας στο Μόναχο, όπου υπάρχουν εκπαιδευτικοί εκεί που έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά και έχουν ζήσει με αυτό το όνειρο, του σχολείου. Τους το χρωστάμε».
