Πρόκειται για απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος με την οποία τροποποιήθηκε παλαιότερη του 2013, σχετικά με τη διαδικασία και τα δικαιολογητικά έκδοσης άδειας θύρας (κυνηγιού). Με την επίμαχη τροποποιητική υπουργική απόφαση προστέθηκε διάταξη η οποία παρέχει τη δυνατότητα τα αναγκαία δικαιολογητικά για τη χορήγηση άδειας κυνηγιού να μπορεί να υποβάλλονται από μεμονωμένο κυνηγό, είτε με την αυτοπρόσωπη εμφάνιση του είτε μέσω δικηγόρου.
Στις περιπτώσεις που τα δικαιολογητικά υποβληθούν μέσω δικηγόρου τότε πρέπει να υπάρχει και υπεύθυνη δήλωση του παλαιού νόμου 105/1986 (σήμερα νόμου 1599/1986) στην οποία να δηλώνεται ότι «δεν έχει μεταβληθεί η κατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας από το χρόνο της προγενέστερης άδειας θήρας και συνεπώς εξακολουθούν να συντρέχουν στο πρόσωπο του αιτούντα κυνηγού οι προϋποθέσεις χορήγησης της άδειας».
Όπως τονίζεται στη προσφυγή , η δυνατότητα αυτή που παρέχεται στους μεμονωμένους κυνηγούς, μη μέλη των κυνηγετικών Συλλόγων, «δεν επιτρέπει την πάταξη φαινομένων υποβολής δικαιολογητικών για έκδοση άδειας θήρας από ανίκανα για οπλοχρησία άτομα ή από λαθροθήρες, δεδομένου ότι ο έλεγχος από το δικηγόρο σε σχέση με τον έλεγχο των δασικών αρχών, είναι τυπικός», καθώς ο δικηγόρος δεν γνωρίζει εάν ο πελάτης του είναι λαθροθήρας, ούτε διαθέτει ειδικές γνώσεις για να διατυπώσει εάν ο πελάτης του είναι ικανός για οπλοφορία και οπλοχρησία».
Επιπλέον στην προσφυγή τονίζεται ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση παραβιάζει μία σειρά άρθρων του Συντάγματος και τη νομολογία του ΣτΕ.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163