- Κάθε χρόνο το Δημόσιο ξοδεύει για χαρτί, τόνερ, κούριερ, φακέλους 400 εκατομμύρια ευρώ για τη διακίνηση των διοικητικών εγγράφων - Μέσα σε 15 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις ξόδεψαν 12 δισ. ευρώ για να προμηθευτούν σχεδόν άχρηστα ηλεκτρονικά συστήματα - Αν τα είχαμε γλιτώσει, τώρα μπορεί το χρέος να ήταν βιώσιμο και να είχαμε απαλλαγεί από πολλά από τα επώδυνα μέτρα
Ας κάνουμε ένα πολλαπλασιασμό. 400 εκατομμύρια επί 15 μας κάνουν 6 δισ. Αν προσθέσουμε και άλλα 12 δισ. φτάνουμε στα 18 δισ. ευρώ. Τόσα είναι τα χρήματα που πετάξαν από το παράθυρο οι διάφορες κυβερνήσεις για την εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας στο Δημόσιο, αλλά παρά ταύτα παραμένουμε στα χρόνια της χαρτούρας και με όρους ηλεκτρονικής θα μπορούσαμε να χαρακτηριστούμε αναλφάβητοι.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κάθε χρόνο το Δημόσιο ξοδεύει για χαρτί, τόνερ, κούριερ, φακέλους περί τα 400 εκατομμύρια ευρώ για τη διακίνηση των διοικητικών εγγράφων, τα οποία θα γλιτώναμε αν είχε καθιερωθεί η ψηφιακή υπογραφή και η ηλεκτρονική διακίνησή τους, δηλαδή με e-mail μέσω του κομπιούτερ ή άλλους τρόπους με τη χρήση των ηλεκτρονικών συστημάτων. Την τελευταία 15ετία συνεπώς πληρώσαμε εμείς οι πολίτες (γιατί εμείς πληρώνουμε με τους φόρους) 6 δισεκατομμύρια για τη χαρτούρα.
Αν σε αυτά προσθέσουμε τα 12 δισ. ευρώ που δαπάνησαν όλες οι κυβερνήσεις για να προμηθευτούν σχεδόν άχρηστα ηλεκτρονικά συστήματα, τότε ο λογαριασμός φτάνει στα 18 δισ. ευρώ. Δηλαδή περίπου 10 μονάδες χρέους, που σημαίνει ότι αν τα γλιτώναμε, τώρα μπορεί το χρέος να ήταν βιώσιμο και να είχαμε απαλλαγεί από πολλά από τα επώδυνα μέτρα.
Και ξέρετε γιατί είναι σχεδόν άχρηστα τα ηλεκτρονικά συστήματα που προμηθεύτηκε το Δημόσιο; Διότι η εκάστοτε κυβέρνηση, ακόμα και ο εκάστοτε υπουργός πολλές φορές επέλεγε τον δικό του προμηθευτή, να εξυπηρετήσουν το δικό τους άνθρωπο δηλαδή (ενδεχομένως και με το αζημίωτο) χωρίς να νοιάζονται αν τα συστήματα που αγοράζουν επικοινωνούν μεταξύ τους.
Ετσι φτάσαμε στο τραγικό αποτέλεσμα να πληρώσουμε ακριβά για την αγορά σύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων και προγραμμάτων και οι διάφορες υπηρεσίες να μην μπορούν να συνδεθούν και να ανταλλάξουν πληροφορίες. Δηλαδή είχαμε συστήματα και προγράμματα, αλλά δεν είχαμε επικοινωνία μεταξύ των υπηρεσιών. Μέγα σκάνδαλο δηλαδή, που μας κοστίζει ακόμα τουλάχιστον 400 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, τη στιγμή που κόβουμε συντάξεις, ΕΚΑΣ, βάζουμε φόρους ακόμα και για μικρότερα κονδύλια.
Ευτυχώς, όμως μπαίνει ένα τέλος σε αυτό τον τραγέλαφο. Εστω και με σχεδόν δύο χρόνια καθυστέρηση η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο που μεταξύ άλλων καθιστά υποχρεωτική την ψηφιακή υπογραφή και απαγορεύει τη χρήση χαρτιού για τη διακίνηση των διοικητικών εγγράφων. Είναι το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε τάχιστα στη Βουλή η νέα υπουργός αρμόδια για τη δημόσια διοίκηση, η Ολγα Γεροβασίλη.
Για να έχουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα στην εξοικονόμηση των 400 εκατομμυρίων ευρώ θα πρέπει να προσθέσουμε τη διαφάνεια των αποφάσεων και προπαντός την ταχύτερη και χωρίς ταλαιπωρίες εξυπηρέτηση του πολίτη.
Ομως, το νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης που συζητείται ήδη στη Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί ως την Παρασκευή, έχει μεγαλύτερη εμβέλεια και σημασία, γιατί καθιερώνει ένα ενιαίο σύστημα κινητικότητας στη Δημόσια Διοίκηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και δίνει τη δυνατότητα σε υπαλλήλους να μετακινηθούν εκεί που επιθυμούν και στη δημόσια διοίκηση να κάνει ανακατανομή υπαλλήλων για την κάλυψη κενών. Γιατί σήμερα παρατηρείται το τραγελαφικό φαινόμενο, σε ορισμένες υπηρεσίες να υπάρχουν ελλείψεις και να μην εξυπηρετούνται οι πολίτες και σε άλλες να έχουν τόσο πλεονάζον προσωπικό, ώστε να μην υπάρχουν καρέκλες να καθίσουν όλοι οι υπάλληλοι.
