Καρέ καρέ τις δραματικές στιγμές που έζησε το απόγευμα της 23ης Ιουλίου όταν ξέσπασε η φονική φωτιά στο Μάτι περιέγραψε ο Αντρέας Δημητρίου, ο πυροσβέστης που εδώ προσπαθούσε να σβήσει την πυρκαγιά έχασε τη γυναίκα του και τον μόλις έξι μηνών γιο του. Περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τα όσα έζησε, τη θυσία της γυναίκας του και τα τελευταία της "λόγια".
Ο Αντρέας Δημητρίου μίλησε για τις δραματικές στιγμές και την ημέρα που άλλαξε όλη τη ζωή του. Την ημέρα που ενώ εκείνος προσπαθούσε να σώσει ζωές και περιουσίες από τη φωτιά στο Μάτι, η γυναίκα του Μαργαρίτα και ο έξι μηνών γιος τους έχαναν τη ζωή τους.
Ο πυροσβέστης – σύμβολο της εθνικής τραγωδίας μίλησε, το βράδυ της Τρίτης (09.10.2018) στην εκπομπή «Μετά τα μεσάνυχτα» στον Alpha και αποκάλυψε πως η σύζυγός του, που εξέπνευσε μέρες μετά τη φωτιά στο Μάτι, θυσιάστηκε στην προσπάθειά τους να σώσει τον γιο τους και ενώ ήταν βαρύτατα τραυματισμένη κατάφερε να υπαγορεύσει στον διασώστη ένα γράμμα για εκείνον.
«Ο μικρός δεν είχε εγκαύματα, μόνο λίγο στα ποδαράκια του και στο πρόσωπο. Βλέποντας τη Μαργατίτα κατάλαβα ότι ίσως είχε πέσει πάνω για να τον προστατεύσει. Δεν ξέρω πως τα κατάφερε»
Λίγο αφού είχε ξεσπάσει η φωτιά στο Μάτι, το απόγευμα της 23ης Ιουλίου, ο Αντρέας Δημητρίου ενημερώθηκε από την υπηρεσία του να πάει αμέσως στο σημείο της πυρκαγιάς. Η σύζυγός του Μαργαρίτα ετοίμασε τα ρούχα του, την αποχαιρέτισε και έφυγε για τη «μάχη». Περίπου στις 17:30 ένας συνάδελφός του τον ενημέρωσε ότι η φωτιά πλησίαζε στον οικισμό, εκεί όπου ήταν το σπίτι του.
Η πρώτη του σκέψη ήταν να την ενημερώσει πως εκείνη και ο μικρός κινδύνευαν. «Μαργαρίτα πάρε τον μικρό και φύγε αμέσως από το σπίτι», της είπε. Και το έκανε. Όταν αργότερα προσπάθησε να επικοινωνήσει ξανά με τη σύζυγό του, ήταν αδύνατο. Τότε, υποψιάστηκε ότι κάτι κακό συνέβαινε. Μέσα στον πανικό και την αγωνία του για τους δικούς του, αποφάσισε να πάρει το αυτοκίνητό του και να φύγει για να πάει να τους βρει. Εκ των υστέρων παραδέχεται ότι θα μπορούσε και ο ίδιος να έχει εγκλωβιστεί στη φωτιά.
Συγκλονιστικές οι στιγμές που περιέγραψε: «Στη δεύτερη επικοινωνία μας, κατάλαβα ότι είναι κοντά στην παραλία και ο θόρυβος ήταν πάρα πολύ έντονος από τον αέρα. Το γνώριζε πολύ καλά η Μαργαρίτα το Μάτι και γνώριζε πολύ καλά τους δρόμους της περιοχής. Στην πρώτη προσπάθεια να φτάσω κοντά στη γυναίκα μου, πήγα από τον παραλιακό δρόμο της λεωφόρου Ποσειδώνος και έφτασα μέχρι κάποιο ξενοδοχείο. Από κει και πέρα δεν μπορούσα να πλησιάσω λόγω του θερμικού φορτίου, του καπνού και των αυτοκινήτων που είχαν κλείσει το δρόμο. Η κατάσταση ήταν τραγική. Δεν μπορούσα να φτάσω κοντά στη γυναίκα μου και το γιο μου ούτε με το αυτοκίνητο ούτε πεζός».
«Ήμασταν μαζί 18 ολόκληρα χρόνια και την έχασα πολύ γρήγορα. Κάθε βράδυ ψάχνω τα «αν», αλλά δεν καταλήγω πουθενά»
Κατάλαβε πως η φωτιά τους «έκλεινε». Δεν θέλησε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του συναδέλφου του, που είχε πάει μαζί του. Προσπάθησαν να ενημερώσουν τον κόσμο και να δίνουν στην Πυροσβεστική το στίγμα της επικινδυνότητας στην περιοχή.
Το τηλεφώνημα στον πατέρα της Μαργαρίτας
Δεν μπορούσε να ξέρει αν η Μαργαρίτα είχε πάρει το αυτοκίνητο για να κατευθυνθεί με το παιδί στην Αργυρά Ακτή ή αν είχε πάει με τα πόδια. «Ήλπιζα κάπου μέσα μου ότι ήταν ζωντανοί», είπε.
Κάποια στιγμή μίλησε με τον πεθερό του. Του είπε: «Είμαι εδώ με τη Μαργαρίτα αλλά θέλω να είσαι ψύχραιμος όταν φτάσεις». Εκεί, ο Ανδρέας Δημητρίου κατάλαβε πως κάτι κακό είχε συμβεί. Ο πατέρας της άτυχης Μαργαρίτας ήταν εκείνος που έβγαλε την κόρη του και τον εγγονό του από τη θάλασσα. «Εγώ τη βρήκα στην παραλία να κάθεται και ο μπέμπης ήταν στα χέρια δυο ανθρώπων που προσπαθούσαν να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Εγώ πήρα στην αγκαλιά τη Μαργαρίτα, προσπάθησα να ακολουθήσω το δρομολόγιο που είχα κάνει λίγες ώρες νωρίτερα και πραγματικά δεν περίμενα να βρω κάποιο ασθενοφόρο.
Η Μαργαρίτα ήταν σε κατάσταση σοκ αλλά παρόλα αυτά είχε τις αισθήσεις της. Της είπα: «Μαργαρίτα, εγώ φταίω» κι εκείνη μου είπε: «Μην το ξαναπείς αυτό. Ο Θεός είναι μεγάλος και θα μας βοηθήσει». Της είπα ότι φταίω γιατί εκείνη την ημέρα πριν φύγω για να πάω στην υπηρεσία, θα πηγαίναμε να δούμε τα ρούχα που θα φορούσε ο μικρός στη βάφτιση (σ.σ. σχεδίαζαν να τον βαφτίσουν τον Σεπτέμβριο). Και τότε θυμάμαι που μου είχε πει η γυναίκα μου: «Αντρέα, πάμε πρώτα να δούμε τα ρούχα του παιδιού και μετά πήγαινε στην υπηρεσία». Εγώ τότε της αρνήθηκα. Αν όμως την είχα ακούσει, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Οι άνθρωποι που είχαν το μωρό, είχαν το σθένος να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στο μπέμπη και ενώ με ακολουθούσαν, όσο εγώ κρατούσα αγκαλιά τη Μαργαρίτα, κατάφεραν και βρήκαν ένα πυροσβεστικό εθελοντικό όχημα και έφυγαν για το Παίδων. Το παιδί μου ήταν ακόμα ζωντανό. Στη συνέχεια βρήκαμε ασθενοφόρο για τη Μαργαρίτα όπου την έδιωξα κατευθείαν για τον Ευαγγελισμό.
Εγώ πήγα αμέσως στο Παίδων για να δω από κοντά τον μπέμπη. Όταν έφτασα στο νοσοκομείο κατάλαβα ότι το μωρό μας ήταν νεκρό».
Η θυσία
Ο Αντρέας Δημητρίου περιγράφει με πόνο και δυσκολία τη στιγμή που έφτασε στο Παίδων και ενημερώθηκε ότι ο έξι μηνών μπέμπης δεν είχε καταφέρει να επιζήσει. «Έπρεπε να μείνω δυνατός για τη Μαργαρίτα που είχε θυσιαστεί» λέει. Όταν είδε το άψυχο κορμάκι του γιου του συνειδητοποίησε πως η σύζυγός του είχε θυσιαστεί στην προσπάθειά της να τον σώσει από τη φωτιά.
«Ο μικρός δεν είχε εγκαύματα, μόνο λίγο στα ποδαράκια του και στο πρόσωπο. Βλέποντας τη Μαργατίτα κατάλαβα ότι ίσως είχε πέσει πάνω για να τον προστατεύσει. Δεν ξέρω πως τα κατάφερε». Η άτυχη κοπέλα υπέκυψε στα εγκαύματά της 12 μέρες μετά τη φωτιά στο Μάτι. «Έχασα τα πάντα μέσα σε μια στιγμή. Ήμασταν μαζί 18 ολόκληρα χρόνια και την έχασα πολύ γρήγορα. Κάθε βράδυ ψάχνω τα «αν», αλλά δεν καταλήγω πουθενά».
Τα τελευταία λόγια
Ο πυροσβέστης που έχασε τα πάντα στη φωτιά στο Μάτι αποκάλυψε και μια ακόμα συγκλονιστική στιγμή. Το γράμμα που του είχε «αφήσει» η σύζυγός του. Ένα γράμμα που υπαγόρευσε για εκείνον στον διασώστη ενώ βρισκόταν μέσα στο ασθενοφόρο που τη μετέφερε από το Μάτι στον Ευαγγελισμό.
«Μέρες μετά όταν πήγα στο νοσοκομείο, αφού είχε “φύγει” η Μαργαρίτα, μαζί με τα άλλα τα χαρτιά που μου έδωσαν που ήταν απαραίτητα για να γίνει η ταφή της, μου έδωσαν κι ένα γράμμα που είχε αφήσει χωρίς να το ξέρω. Μου έδωσαν ένα γράμμα, το οποίο το είχε υπαγορεύσει στον διασώστη. Και το οποίο ήταν ένα γράμμα αποχαιρετισμού με κάποιο τρόπο. Μέσα αναφέρει εμένα και τους γονείς της, δεν αναφέρει πουθενά τον μπέμπη. Δεν ξέρω αν σημαίνει κάτι αυτό, δεν ξέρω αν μπορεί να ερμηνευτεί κάπως αυτό. Το υπαγόρευσε όσο ήταν στο ασθενοφόρο γιατί μετά την διασωληνώσανε και την έβαλαν σε καταστολή. Το γράμμα ήταν τα τελευταία της λόγια προς εμένα», είπε ο Ανδρέας Δημητρίου.
https://youtu.be/1YSHpuQg8dg