Μιλώντας στην εκπομπή “Βράδυ”, ο Βαγγέλης Ρωχάμης μίλησε ανοιχτά για την παραβατική δράση του, σημειώνοντας πως αν γύριζε τον χρόνο πίσω θα έκανε και πάλι τα ίδια. “Θα ξαναέκανα τις ληστείες με άλλο κόλπο ή μπορεί να έκανα και χειρότερα. Αν ήμουν πολιτικός, θα μπορούσα να κλέψω περισσότερα. Σαν κακοποιός κορόιδο ήμουν”, σημείωσε ο Βαγγέλης Ρωχάμης.
Αποκάλυψε ότι έχει κάνει ληστείες και διαρρήξεις που δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι τις έκανε εκείνος. “Έχουν παραγραφεί όλα. Ξεκίνησαν πριν γίνω 20 χρονών. Αν ήμουν πολιτικός, θα μπορούσα να κλέψω περισσότερα. Σαν κακοποιός κορόιδο ήμουν”, σχόλιασε αστειευόμενος. Μιλώντας για τη σχέση του με τις γυναίκες, δεν αρνήθηκε ότι τον βοηθούσαν πάντα, τονίζοντας ότι γίνονταν και φιλαράκια. “Έβγαινα και κρυβόμουν σε σπίτια γυναικών. Έβρισκες μεγαλύτερη κατανόηση, ασφάλεια, δεν κινδύνευες από ρουφιανιές. Οι γυναίκες τα γουστάρουν τα κακά παιδιά και δεν τους ενδιαφέρουν οι κυρώσεις. Δεν είχα ποτέ στρες. Στρες είχαν οι άλλοι”. Σε ερώτηση του Πέτρου Κωστόπουλου αν θέλει να κάνουν ένα μεγάλο κόλπο, ο Βαγγέλης Ρωχάμης του πρότεινε να κλέψουν το κανάλι.
“Έχω κάνει και ληστεία περπατώντας, χωρίς αυτοκίνητο. Μας ήρθε να μπούμε στην τράπεζα και μπήκαμε. Το να αφαιρέσεις μια ανθρώπινη ζωή δεν νομίζω ότι λέει. Δεν κάνεις τίποτα. Και στο Χαϊδάρι όταν πυροβόλησα τα τμήματα θα μπορούσα να τους είχα καθαρίσει όλους. Μου είχαν ανοίξει μια πόρτα πριν την κεντρική. Κάποιος φίλος που με συμπαθούσε μου λέει αυτή την πόρτα στην κάνω δώρο εγώ”, είπε χαρακτηριστικά.
Μιλώντας για τον ληστή με τις γλαδιόλες Θοδωρή Βενάρδο, είπε ότι τελευταία προσπαθούσε να βγει από τη φυλακή και έπρεπε να κάνει ορισμένα κόλπα. “Σε κάποια φάση ζήτησε από κάποιον φύλακα να τον ξεκρεμάσει όταν κρεμαστεί και εκείνος αντί να κόψει το σκοινί τον άφησε εκεί. Μάλλον ήταν βαλτός. Ο Βενάρδος, όπως πίστευαν, τους ξεφτίλισε και έπρεπε να πληρώσει. Διάλεξαν αυτόν τον τρόπο”.
Η μεγαλύτερη ληστεία ήταν 60 εκατομμύρια δραχμές. “Τα έτρωγα, τα έδινα σε γνωστούς, σε φίλους, σε ανθρώπους που τα χρειαζόντουσαν. Είχα βοηθήσει και κάποια παιδιά που είχαν καψίματα και χρειάζονταν πλαστικές, παιδιά που είχαν αναπηρίες”.
“Έκανα 5-6 αποδράσεις. Μόνο από τις φυλακές της Πάτρας δεν μπορούσα να φύγω. Οι προσπάθειές μου ήταν να βγω από την απομόνωση για να μπορέσω να δραπετεύσω. Η απομόνωση είναι ένας χώρος 1,30*2,30. Έμεινα 2,5 χρόνια. Φοβόντουσαν να μην αποδράσω. Διαμόρφωναν έναν μικρό χώρο για εμένα. Μια φυλακή μέσα στη φυλακή. Δεν σάλεψα. Τα πάντα κάποια στιγμή τελειώνουν. Άμα τρελαθείς τι θα κερδίσεις; Δεν πιστεύω ότι οι αστυνομικοί με αντιπαθούσαν, απλά έκαναν τη δουλειά τους. Μερικοί μόνο με αντιπαθούσαν.
Μπορούσα να οργανώνω πάντοτε τη φυλακή και να είναι οι κρατούμενοι αγαπημένοι. Και όλοι μαζί να μπορούμε να διεκδικούμε κάποια πράγματα για να γίνεται πιο ανθρώπινη η ζωή μας μέσα στη φυλακή. Υπήρχε μεγαλύτερος σεβασμός επειδή έβρισκα τους τρόπους να λυθεί αναίμακτα η εξέγερση και να ικανοποιηθούν κάποια αιτήματά μας. Η εξέγερση του ’81 είχε κρατήσει 1 μήνα. Είχαμε καταλάβει όλο τον Κορυδαλλό. Το ίδιο είχαμε κάνει και στη φυλακή της Κέρκυρας. Την καταστρέψαμε τότε. Με κράτησαν μέσα στα αποκαΐδια 10 μήνες περίπου. Την είχαμε τινάξει με φωτιές, σπασίματα, ξηλώματα. Δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Πήραμε τη φυλακή χωρίς βία, αναίμακτα. Απλά τους πιάσαμε κορόιδα, τους πήραμε τα κλειδιά από τα χέρια”.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163