Αντισυνταγματική κρίθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, η αναδρομική φορολόγηση των επισφαλών απαιτήσεων των εταιρειών και επιχειρήσεων έναντι των τρίτων.
Είχε προηγηθεί ανάλογη απόφαση της αυξημένης επταμελούς σύνθεσης του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ, με την οποία παραπέμφθηκε το θέμα στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου για οριστική κρίση.
Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του ΣτΕ με δύο αποφάσεις (691-692/2019)κατέληξε
ότι η διάταξη του άρθρου 9 παράγραφος 4 του ν. 3296/2004 (φορολόγηση λογαριασμού 44.11
“Προβλέψεις για επισφαλείς απαιτήσεις”) αντίκειται στο άρθρο 78 παράγραφος 2 του Συντάγματος που εξειδικεύει την αρχή της ασφάλειας δικαίου.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας ασχολήθηκε με το ζήτημα με αφορμή την υπόθεση ανώνυμης εταιρίας η οποία φιρολογήθηκε αυτοτελώς για επισφαλή απαίτηση ύψους 678.409 ευρώ. Η εταιρεία κλήθηκε να πληρώσει φόρο 169.601 ευρώ. Μάλιστα, είχε καταθέσει δήλωση επιφύλαξη στην σχετική πράξη της Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης η οποία όμως απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι δεν αποτελεί αναδρομική φορολόγηση, αλλά φορολόγηση καθαρού εισοδήματος.
Τι σημαίνει επισφαλής απαίτηση
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επισφαλείς απαιτήσεις αφορούν στη μελλοντική εξόφληση πιστωτικών τιμολογίων.
Εάν η επισφαλής απαίτηση ικανοποιηθεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, δηλαδή εξοφληθεί το πιστωτικό τιμολόγιο μέσα στις επόμενες οικονομικές χρήσεις, τότε το ποσό του τιμολογίου υπόκεινται κανονικά σε φόρο.
Στην περίπτωση όμως που τελικά δεν εξοφληθεί το τιμολόγιο, καθώς η επιχείρηση που είχε παραλάβει το εμπόρευμα π.χ. έκλεισε, έρχεται τότε η Δ.Ο.Υ. και φορολογεί το ποσό του τιμολογίου αναδρομικά, αυτοτελώς, με συντελεστή 25%.
