Ειδικότερα, το Β΄τμήμα του ΣτΕ έκρινε πως τα εν λόγω ακίνητα δεν υπόκεινται σε φορολογία καθώς δεν καταβάλλεται χρηματικό ποσό για την απόκτηση τους! Όπως επισημαίνεται στο σκεπτικό του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας, σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος το θεσπιζόμενο τεκμήριο φορολογητέου εισοδήματος λόγω δαπάνης για την αγορά ακινήτου εφαρμόζεται μόνο στις περιπτώσεις που ο φορολογούμενος καταβάλλει πράγματι χρηματικό ποσό για την αγορά ακινήτου.
Αντίθετα, σύμφωνα με το ΣτΕ σε περίπτωση «απόκτησης ακινήτου με έκτακτη χρησικτησία, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1045 του Αστικού Κώδικα, ήτοι με άσκηση νομής επί εικοσαετία, για την οποία δεν συντρέχει η προϋπόθεση της πραγματικής καταβολής χρηματικού ποσού, το πιο πάνω τεκμήριο δεν εφαρμόζεται». Το Διοικητικό Εφετείο ερμηνεύοντας τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος είχε δεχθεί ότι λογίζεται ως αγορά ακινήτου και η περίπτωση μεταγραφής ακινήτου, με δικαστική απόφαση, με την οποία αναγνωρίζεται η κυριότητα ακινήτου λόγω συμπλήρωσης των όρων της «χρησικτησίας» (20 χρόνια).
Ωστόσο, το ΣτΕ έκρινε πως το Διοικητικό Εφετείο δεν αιτιολογεί νόμιμα την απόφαση του και την αναίρεσε. Η απόφαση του ΣτΕ εκδόθηκε με αφορμή την περίπτωση ακινήτου έκτασης 7.021τ.μ. το οποίο περιήλθε στην κατοχή ζευγαριού με απόφαση επαρχιακού Ειρηνοδικείου κατόπιν «έκτακτης χρησικτησίας». Μετά από αυτό στο καταλογίσθηκαν σε βάρος τους διαφορά κυρίου φόρου εισοδήματος 133.979,06 ευρώ και 154.201,57 ευρώ, αντίστοιχα, καθώς και πρόσθετος φόρος για ανακριβή δήλωση 259.439,85 ευρώ. Δηλαδή, συνολικά τους καταλογίστηκε, συνολικά, το ποσό των 547.831,62 ευρώ για το επίμαχο ακίνητο.
