Συγκλονίζει ο Ελληνας ναυτικός που είχε απαχθεί από πειρατές ανοιχτά του Τόγκο. «Θέλω να βγάλω από το μυαλό μου όσα έγιναν εκείνες τις μέρες και να ξεπεράσω τις εφιαλτικές στιγμές που βίωσα», λέει χαρακτηριστικά. Κοιμόταν σε δέντρα πάνω σε σανίδες με τα άγρια ζώα να είναι σε απόσταση αναπνοής. Στο διάστημα που κρατούνταν οι απαγωγείς του άλλαξαν πέντε φορές κρυψώνα. Έτρωγε ωμό κρέας άγριων ζώων και κινδύνευσε να πεθάνει από τις κακουχίες.
Για μέρες ο θάνατος του έκλεινε το μάτι… Ζωντανός νεκρός στη μέση του πουθενά, στα χέρια απαγωγέων ο Δημήτρης Γκιάτης έζησε μια απίστευτη περιπέτεια. Για 40 ημέρες έδωσε τη μάχη του κάτω από αντίξοες συνθήκες στη ζούγκλα της Αφρικής μετά από την απαγωγή του στα ανοιχτά του Τόγκο. Κατάφερε να επιβιώσει κάτω από δύσκολες συνθήκες, την ώρα που ένας από τους συναδέλφους του που είχαν απαχθεί μαζί δεν τα κατάφερε.
Ο 21χρονος ναυτικός προσπαθεί να γυρίσει το χρόνο πίσω και εξιστορεί τα όσα βίωσε άλλα δεν είναι εύκολο. «Θέλω να βγάλω από το μυαλό μου όσα έζησα εκείνες τις μέρες» ήταν τα πρώτα λόγια του. Η επικοινωνία έγινε μέσω των δικηγόρων του ,Νίκου Κούστα και των παιδιών του Βασίλη και Κατερίνας Κούστα. Ο 21χρονος δόκιμος μηχανικός δεν αισθάνεται ακόμη ότι είναι σε θέση να μιλήσει εκτενώς για την περιπέτεια του. «Eίμαι ταραγμένος και εξουθενωμένος και τρομαγμένος» λέει μέσω των δικηγόρων του και τα λόγια του εκφράζουν τα έντονα συναισθήματα τα οποία αδυνατεί να ελέγξει . «Θέλω να βγάλω από το μυαλό μου όσα έγιναν εκείνες τις μέρες και να ξεπεράσω τις εφιαλτικές στιγμές που βίωσα. Προσπαθώ να ηρεμήσω, είμαι ακόμη αναστατωμένος» αποκαλύπτει ο Δημήτρης Γκιάτης, καθώς περιγράφει την πραγματικότητα που βιώνει από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα.
Κοιμόνταν δίπλα σε άγρια ζώα
Για περίπου 40 μέρες ο Δημήτρης και τρεις ακόμη συνάδελφοί του ναυτικοί κρατούνταν από τους πειρατές στην αφιλόξενη και άγρια ζούγκλα της Αφρικής. Οι πειρατές τους είχαν μεταφέρει σε μία βαλτώδη περιοχή δίπλα σε ένα ποτάμι. Σύμφωνα με τους δικηγόρους του ο Δημήτρης και η άλλοι ναυτικοί όλες τις ημέρες της ομηρίας τους ζούσαν πάνω στα δέντρα. Εκεί είχαν τοποθετηθεί ξύλινες τάβλες για να μπορούν να κοιμούνται. Αυτό ήταν το αυτοσχέδιο κρεβάτι τους το οποίο τους προφύλασσε από τα άγρια ζώα που ήταν έτοιμα να τους κατασπαράξουν και εκμηδένιζε και την παραμικρή πιθανότητα εντοπισμού τους.
Οπως εκμυστηρεύτηκε στους δικούς του ανθρώπους οι πειρατές δεν τον είχαν δεμένο αλλά τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι όμηροι βρίσκονταν συνεχώς περικυκλωμένοι από οπλισμένους άνδρες εκτεθειμένοι στις άσχημες καιρικές συνθήκες, βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο. Τις περισσότερες φορές προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τις κακουχίες και την ψυχολογική βία. Σε όλο το διάστημα των διαπραγματεύσεων οι πειρατές δεν τους κακοποίησαν σωματικά. Δεν χρειάστηκε καθώς από μόνες τους οι συνθήκες ήταν τέτοιες που είχαν επιφέρει την εξουθένωση στα θύματά τους. Αλλωστε για τους αντίστοιχους απαγωγείς οι ναυτικοί δεν αντιπροσώπευαν τίποτε άλλο παρά ένα μυθικό ποσό σε κάποιο λογαριασμό, χιλιάδες μίλια μακριά.
Εκτεθειμένοι σε κάθε είδους μολυσματικές και θανατηφόρες ασθένειες
«Κάθε βράδυ ξυπνάω από τους εφιάλτες» δήλωσε συγκλονισμένος ο Δημήτρης Γκιάτης. Για τον Έλληνα ναυτικό όπως περιέγραψε στους δικούς του ανθρώπους οι ώρες αιχμαλωσίας περνούσαν βασανιστικά. Το ένα λεπτό ισοδυναμούσε με δύο ώρες ή μία ώρα με μία ημέρα. Οι πειρατές όλο αυτό το διάστημα τους άλλαξαν τουλάχιστον πέντε φορές τοποθεσίες προκειμένου να καλύψουν τα ίχνη τους. Για να τους κρατήσουν στη ζωή κάποιες ημέρες οι οπλισμένοι φρουροί τους έδιναν εμφιαλωμένο νερό, ενώ κάποιες άλλες τους ανάγκαζαν να πιουν νερό μέσα από πλαστικές σακούλες που προηγουμένως είχαν βυθιστεί στο ποτάμι. Το φαγητό που έτρωγαν ήταν ελάχιστο. Υποσιτίζονταν… Κυρίως τους έδιναν σκέτο ρύζι και άλλες φορές τους τάιζαν με ωμό κρέας των άγριων θηρίων της περιοχής. Πλένονταν και έκαναν τις σωματικές τους ανάγκες μέσα στο ποτάμι. Ζούσαν εκτεθειμένοι σε κάθε είδους μολυσματικές και θανατηφόρες ασθένειες μεταξύ αυτών και η μαλάρια από την οποία κατέληξε στις 4 Δεκεμβρίου, λίγες μέρες πριν την απελευθέρωσή τους, ο τέταρτος κατά σειρά ναυτικός με καταγωγή από τις Φιλιππίνες. Ο Δημήτρης Γκιάτης κινδύνευσε να πεθάνει και ο ίδιος από τις κακουχίες.
Η εικόνα του νεκρού συναδέλφου του έχει χαραχτεί για πάντα στο μυαλό του νεαρού ναυτικού. Η προσευχή ήταν το στήριγμα του. Εκείνες τις δύσκολες στιγμές θυμόνταν τις συμβουλές της μητέρας του, η οποία στο παρελθόν του είχε πει σε περίπτωση που βίωνε μία περιπέτεια να προσεύχεται στο Θεό. Αυτό και έκανε. Προσεύχονταν να πάρει δύναμη έως ότου στις 11 Δεκεμβρίου περίπου στις τέσσερις το μεσημέρι είδε τους πειρατές να καταφτάνουν στην περιοχή με μία λέμβο. Τους επιβίβασαν σε αυτήν και τους ανακοίνωσαν ότι είναι ελεύθεροι. Τους εγκατέλειψαν στη μέση του πουθενά αν και τρομαγμένοι, αισθάνθηκαν τη χαρά και την ανακούφιση της ελευθερίας. «Θέλω να ευχαριστήσω το Θεό τους γονείς μου το δικηγορικό γραφείο του κυρίου Κούστα και των παιδιών του Βασίλη και Κατερίνας καθώς και όσους με υποστήριξαν πνευματικά όλες αυτές τις ημέρες που βρισκόμουν στα χέρια των απαγωγέων», λέει μέσω των δικηγόρων του ο Δημήτρης Γκιάτη θέλοντας να κλείσει με αυτό τον τρόπο την τελευταία σελίδα του βιβλίου της δοκιμασίας του. Ο σύγχρονος Οδυσσέας μετά την περιπέτειά του επέστρεψε στην πατρίδα και στην αγκαλιά των γονιών του.
Πηγή: εφημερίδα realnews
