Στο ρυθμό των «αναδρομικών» και της «επιστροφής των δώρων» χορεύει η Ελλάδα τα τελευταία 24ωρα. Από την μία η ενορχηστρωμένη διαρροή δικηγορικών γραφείων και εργατολόγων και από την άλλη η διακριτική ενίσχυση των φημών από την κυβέρνηση, έχουν ωθήσει δημοσίων υπαλλήλους και συνταξιούχους στην αναζήτηση του χαμένου θησαυρού τώρα που η Ελλάδα πλέον από χώρα υπό καθεστώς μνημονίων μετατρέπεται σε γη της επαγγελίας.
Η κατάσταση δεν θα αργήσει να ξεφύγει από κάθε έλεγχο κάνοντας κάποιους πλούσιους και τους συνταξιούχους να τρέφουν ξανά φρούδες ελπίδες ότι θα πάρουν πίσω τα χαμένα.
Η ιστορία ξεκίνησε από τον συνταξιούχο που δικαιώθηκε στην Θεσσαλονίκη και τείνει να μετατραπεί σε μία αξιόπιστη βιομηχανία παραγωγής εύκολου κέρδους για κάποιους.
Οι εργατολόγοι που το θεώρησαν ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αυξήσουν τα κέρδη του και την πελατεία τους, με 20 ευρώ το κεφάλι προτρέπουν τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους να κάνουν μαζικές αγωγές, προκειμένου οι μεν πρώτοι να πάρουν πίσω αυτά που τους κόπηκαν τα τελευταία χρόνια από τις συντάξεις και οι δεύτεροι τα δώρα (13ο και 14ο μισθό) που δεν λαμβάνουν πλέον.
Το υπουργείο Εργασίας, είτε από πολιτική κουτοπονηριά είτε από άγνοια του κινδύνου από την μία έσπευσαν να ρίξουν λάδι στην φωτιά και από την άλλη προσπαθεί με την μάνικα να την σβήσει.
Τι έκανες Ουσιαστικά παραδέχθηκε πως υπάρχει θέμα και με τον πλέον επίσημο τρόπο. Άνοιξε ειδική εφαρμογή στο taxis όπου ο καθένας θα μπορεί να κάνει αίτηση προκειμένου να πάρει πίσω τα αναδρομικά, αν αυτά ποτέ δοθούν. Διαβεβαιώνει μάλιστα ότι δεν χρειάζεται να κάνει αγωγή προκειμένου αυτό να συμβεί, διαβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση εφόσον διατάξουν τα δικαστήρια θα πράξει το ίδιο για όλους. Αυτό αρκούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Οι δικηγόροι λένε πως για να πάρει κάποιος πίσω χρήματα πρέπει να έχει κάνει αγωγή και δεν αρκεί μία απλή αίτηση και κάπου εκεί αρχίζει ο φαύλος κύκλος με τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους να βρίσκονται σε παράκρουση και να αναζητούν την καλύτερη δυνατή λύση.
Την ίδια ώρα ο αρμόδιος υφυπουργός Εργασίας Τάσος Πετρόπουλος τονίζει ότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει να γνωμοδοτήσει θετικά το Συμβούλιο της Επικρατείας, κάτι που πολύ δύσκολα θα το πράξει, αφού το δημοσιονομικό κόστος είναι τεράστιο και αν υποχρεωθεί η κυβέρνηση να το κάνει τότε θα πρέπει να κάνει περικοπές ισόποσες από άλλα κονδύλια μισθοδοσίας και συντάξεων. Κοινώς φαύλος κύκλος.
Ποια είναι η αλήθεια.
Κάποια δικαστήρια κατά καιρούς αποφασίζουν υπέρ είτε εργαζομένων είτε συνταξιούχων. Όταν όμως φτάνει η ώρα το ανώτατο δικαστήριο να λάβει την οριστική απόφαση, τότε λαμβάνοντας υπόψη του το κόστος … κάνει πίσω και ορθά κάνει πίσω. Για να γίνει κατανοητό για το τι ποσό μιλάμε, αρκεί να πούμε ότι ίσως ούτε 20 δις δεν θα φτάνουν για να καλύψουν μία τέτοια ενδεχόμενη δαπάνη, δηλαδή το 10% του ΑΕΠ, ποσό που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να καλύψει.
Του Θανάση Παπαδή
