Στις οικονομικές πανωλεθρίες , όπως της χώρα μας , που δεν προκλήθηκε από γεγονότα στρατιωτικού πολέμου , αλλά από μια χρόνια , συστηματική και επιφανειακή εφαρμογή αν όχι υπονόμευση των θεμελιωδών κανόνων της έστω αστικής δημοκρατίας, οι ορίζοντες θολώνουν όλο και περισσότερο . Οι ζυμώσεις , οι σπέκουλες , τα ταγκό της αλήθειας με το ψέμα και τα θέατρα φόβου και θάρρους γύρω από την κυβερνητική πλειοψηφία της Τετάρτης , θα κορυφωθούν τις επόμενες έξι μέρες.
Η συμφωνία , η δόση , η συνέχιση των πληρωμών για τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους η αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρό , δηλαδή η ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης γύρω από το δίλλημα μνημόνια ή όχι των τελευταίων μηνών με τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και την κυβέρνηση που γεννήθηκε με καισαρική , είναι, λένε όλα στον αέρα .
Στον αέρα είναι διάχυτος και ο φόβος για τους άμεσα εξαρτώμενους από το γενικό λογιστήριο και τη δόση , δηλαδή δημοσίους υπαλλήλους , συνταξιούχους και υποψηφίους, κρατικοδίαιτους και μη της επιχειρηματικότητας . Στη σκηνή του πολιτικού θεάτρου θα εξελιχθούν και τις επόμενες μέρες κομματικά επεισόδια , προσωπικές στρατηγικές ,διακηρύξεις και εξομολογήσεις για να καταλήξουμε μάλλον σ αυτό που εκτιμά και κάτι θα ξέρει ο κ. Στουρνάρας , ότι δηλαδή τα μέτρα θα περάσουν.
Στην αξιωματική αντιπολίτευση ,που διαχειρίζεται τον κοινωνικό θυμό σε μεγάλο ποσοστό , μοιάζει να αντιπαλεύει ο ενθουσιασμός με την αμηχανία , όπως εκδηλώθηκε με την απρόσμενη κλωτσιά του κ. Λαφαζάνη στην καρδάρα με το γάλα . Δηλαδή την αμφισβήτηση σχετικά με την ετοιμότητα διακυβέρνησης από το κόμμα του ,που οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν πρώτο . Είναι άχαρο και δεν μαζεύεται εύκολα το χυμένο γάλα, αφήστε που ξινίζει αν δεν πέσει γερό ξέπλυμα.
Δεν είναι όμως το ζήτημα αν αισθάνεται ή προσποιείται ετοιμότητα να κυβερνήσει ένα κόμμα μια χώρα στη θύελλα . Τα ζητήματα είναι αν υπάρχουν κατά σειρά ,προορισμός πυξίδα, διαδρομή ,σκάφος ,πηδάλιο , πλήρωμα και κυρίως πρόθυμοι ή ανθεκτικοί επιβάτες σε μια πορεία καταιγίδας και γενικής ναυτίας , χωρίς δραμαμίνες .
Οι επιβάτες , δηλαδή η κοινωνία και το ένστικτο της είναι αυτή που θα καθορίσει την ετοιμότητα του καθενός να κυβερνήσει ,εν τέλει το ταξίδι διαφυγής, που άλλοι ονειρεύονται σαν κρουαζιέρα ,άλλοι σαν εφιάλτη που ανεπιθύμητοι θα ρίχνονται στη θάλασσα . Και μάλλον δεν θα την καθορίσουν οι απροσδόκητες ή κυοφορούμενες ατάκες που εκμαιεύονται ή αποβάλλονται στις καταιγιστικές παραγωγές λόγου , πληροφόρησης και παραπληροφόρησης .