Πριν λίγους μήνες ήρθε στην ζωή. Το τύλιξαν σε μια κουβέρτα και ξεριζώθηκαν μαζί του αναζητώντας ένα καλύτερο σήμερα και αύριο...
Φτάνοντας στην Ελλάδα και περνώντας την αφηνιασμένη θάλασσα στριμωγμένο μαζί με τους δικούς του έφτασε στην στεριά. Και ήταν μόνο η αρχή. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Και δύσκολος. Ειδικά για ένα μωρό. Για ένα πλάσμα που αντί να είναι τυλιγμένο σε μια κουβέρτα και ακουμπισμένο στο χώμα θα έπρεπε να είναι στα καθαρά του σεντόνια στο κρεβατάκι του ή στην αγκαλιά της μαμάς του.
Η φωτογραφία είναι από την Ειδομένη όπου ανθρώπινες ψυχές είναι στοιβαγμένες στα σύνορα με τα Σκόπια και περιμένουν για να ξεκινήσουν το μακρύ ταξίδι τους στην σωτηρία. Η φωτογραφία του Αλέξανδρου Αβραμίδη για το Reuters είναι η μόνη απάντηση στις Συνόδους Κορυφής και στις ατέρμονες συζητήσεις στην καρδιά της Ευρώπης για να βρεθεί λύση στο προσφυγικό. Και είναι ν’ απορεί κανείς πως η Ευρώπη που ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει προσφυγιά έχει χάσει κάπου ανάμεσα στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο την ανθρωπιά της…
