Με ένα συγκινητικό βίντεο, ΚΚΕ και ΚΝΕ αποχαιρετούν τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το απόγευμα του Σαββάτου (28.12.2019), σε ηλικία 72 ετών.
“Το έργο σου είναι βέλος πύρινο, που σκίζει τον χρόνο. Θα συνεχίζει τη διαδρομή του κι όταν θα χτίζουμε “τις αυριανές μας φάμπρικες, τα λαϊκά μέγαρα, τα κόκκινα στάδια”, όταν θα δικαιωθεί ο σκοπός που αφιέρωσες το ταλέντο, το μυαλό, την καρδιά σου “στην κοινωνία που ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει”. Το έργο σου εκφράζει την ουσία, όχι μόνο μιας περιόδου, αλλά μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής. Άχρονο, άτοπο, ανεξάντλητο, αθάνατο, όπως αθάνατος Θάνο είσαι κι εσύ”, αναφέρουν στην ανάρτηση στο YouTube μαζί με το βίντεο.
Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ:
Για τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:
«Με άφατη θλίψη και βαθιά συγκίνηση αποχαιρετούμε έναν σπουδαίο άνθρωπο, τον ακριβό μας Θάνο Μικρούτσικο. Φαίνεται αβάστακτο να μάθουμε να ζούμε χωρίς εκείνον στη σκηνή. Γιατί ο Θάνος Μικρούτσικος δεν υπήρξε μόνο ανεπανάληπτος δημιουργός και συγκλονιστικός ερμηνευτής του έργου του. Πάνω απ’ όλα ήταν ένα ιδιοφυές πνεύμα, σπινθηροβόλο, κοφτερό και ανήσυχο, ένας βαθιά και πλατιά καλλιεργημένος διανοητής. “Οι δημιουργοί δεν γεννιούνται, δημιουργούνται”, καθώς ο ίδιος έλεγε.
Εχθρός της συνήθειας, της επανάπαυσης και της παραίτησης, αυτός ο γενναίος μαχητής της ζωής μάς καλούσε και με το παράδειγμά του να διεκδικούμε το ακατόρθωτο, να μη φοβόμαστε τον χορό “στο φτερό του καρχαρία”, αν θέλουμε να νικήσουμε κάθε καταναγκασμό, κοινωνικό ή φυσικό, ακόμη και τον θάνατο.
Στη φροντίδα για να διαμορφωθούν άνθρωποι ικανοί να κατανικήσουν τη βαρβαρότητα, να κατανοήσουν και να αλλάξουν, να εξανθρωπίσουν τη “γη των Βησιγότθων” είναι αφιερωμένο το έργο του. Πρωτοπόρο σε μορφή και περιεχόμενο, ένα τέλειο συνταίριασμα της μουσικής με την ποίηση, αλλάζει τη φυσιογνωμία του ελληνικού τραγουδιού, ανατρέπει τις φθαρμένες αστικές αξίες, ιδεολογικές και αισθητικές, ξαφνιάζει, ταράζει και ξεβολεύει, μάς υποχρεώνει να κινητοποιήσουμε τη σκέψη, για να φτάσουμε στην ολοκληρωμένη συγκίνηση, στην αλήθεια.
Αν και βαθύ, προωθημένο και απαιτητικό, κάποτε παράξενο και πρωτόγνωρο, είναι έργο γνήσια λαϊκό. Όχι μόνο γιατί το περιεχόμενό του ανταποκρίνεται στα λαϊκά συμφέροντα, αλλά και γιατί σέβεται και εξυψώνει τους ανθρώπους του λαού, αντί να τους κρίνει “αφ’ υψηλού” ως ανίκανους τάχα να συλλάβουν το νόημα της μεγάλης τέχνης. Εντυπωσιακή ήταν η απόλυτη ταύτιση καλλιτέχνη και κοινού στις συναυλίες του, ακόμη και με έργα πρωτοποριακά, όπως το “Μουσική πράξη στον Μπρεχτ”, αλλά και οι τρεις μεγάλες συναυλίες με τα έργα “Καντάτα για τη Μακρόνησο” και “Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι”, που τις αφιέρωσε στα 100 χρόνια του ΚΚΕ, δηλώνοντας στη συνέχεια πως αυτές ήταν οι πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής του.
Έτσι, δεν πρέπει να απορεί κανείς που ένα μεγάλο λαϊκό πλήθος αγκαλιάζει χρόνια το έργο του, το έχει στα χείλη του στις απεργίες, στις πορείες, στις συγκεντρώσεις, αλλά και στα γλέντια και τις χαρές ή στις μοναχικές στιγμές της περισυλλογής και των μύχιων αγωνιών του. Αυτό το λαϊκό πλήθος δεν τον άφησε στιγμή μονάχο στη σκληρή, ηρωική μάχη του για τη ζωή, στέλνοντάς του καθημερινά κύματα αγάπης, θαυμασμού και ευγνωμοσύνης, όπως θα έκανε για τον πιο πολύτιμο άνθρωπό του.
Και πώς ο Θάνος Μικρούτσικος να μην εμπνέει δυνατά αισθήματα “στον δικό του κόσμο, στους δικούς του ανθρώπους”, στα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ, όταν, κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού με το μικρό και “εφικτό”, καλούσε μαζί με το ΚΚΕ σε πάλη για αυτό που στους πολλούς φαντάζει “ανέφικτο”, όταν σε καιρούς αντεπανάστασης σάλπιζε στο πλευρό του ΚΚΕ την αναγκαιότητα της επανάστασης, όταν πρώτος αυτός ανάμεσα στους πρώτους έδωσε το σύνθημα για να βαδίσουν και άλλοι καλλιτέχνες – δημιουργοί στον ίδιο δρόμο. Και πώς να μην κερδίζει τον απεριόριστο θαυμασμό μας, όταν στα επιστημονικά συνέδρια της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Μπρεχτ, τον Χικμέτ και στο τελευταίο, για τη νέα ελληνική λογοτεχνία, μιλώντας για τον Καββαδία, θάμπωνε με την πλατιά, επιστημονική, μαρξιστική γνώση και τη διαλεκτική σκέψη του, όταν την πρώτη εμφάνισή του μετά την επιδείνωση της υγείας του την χάρισε στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, εκεί όπου δυο χρόνια αργότερα με αφάνταστη δύναμη, σε πείσμα της αρρώστιας του, έκλεισε για τελευταία φορά την αυλαία των συναυλιών του, ευτυχισμένος μέσα στη λατρεία του κοινού και των εκλεκτών συνεργατών του, ήσυχος “όπως εκείνοι που έχουν κάνει το καθήκον τους”.
Αγαπημένε μας Θάνο, πολύ πιο βαριά και πικρή είναι η απώλειά σου για την οικογένειά σου, την άξια σύντροφό σου Μαρία Παπαγιάννη, τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Χάνουμε μπροστά τους τα λόγια της παρηγοριάς. Κι όμως, η αλήθεια είναι πως τον νίκησες τον θάνατο, τους “ξεγέλασες τους ουρανούς”. Το έργο σου είναι βέλος πύρινο, που σκίζει τον χρόνο. Θα συνεχίζει τη διαδρομή του κι όταν θα χτίζουμε “τις αυριανές μας φάμπρικες, τα λαϊκά μέγαρα, τα κόκκινα στάδια”, όταν θα δικαιωθεί ο σκοπός που αφιέρωσες το ταλέντο, το μυαλό, την καρδιά σου “στην κοινωνία που ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει”. Το έργο σου εκφράζει την ουσία, όχι μόνο μιας περιόδου, αλλά μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής. Άχρονο, άτοπο, ανεξάντλητο, αθάνατο, όπως αθάνατος Θάνο είσαι κι εσύ».
Η ανακοίνωση της ΚΝΕ:
Από το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση για τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου:
«Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για τον θάνατο του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη, Θάνου Μικρούτσικου.
Το έργο του θα διεγείρει πάντα την καρδιά και το μυαλό όλων των μελών και φίλων της ΚΝΕ, των νέων που, “ό,τι και να λένε τ’ άστρα, αυτοί τη γλώσσα τους, τους βγάζουν”. Θα μας εμψυχώνει και θα μας εμπνέει πάντα να “χορεύουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία”, για να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο.
Ο Θάνος Μικρούτσικος συνέβαλε σημαντικά στη διεύρυνση της πολιτιστικής φυσιογνωμίας της ΚΝΕ, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον μεγάλο πολιτικό – πολιτιστικό θεσμό, το “Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή”, τον οποίο στήριζε αποφασιστικά.
Από το 1977, που πρώτη φορά συμμετείχε στο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του, μέχρι τις πρόσφατες συγκλονιστικές συμμετοχές του στο Φεστιβάλ, που όλοι περιμέναμε με μεγάλη προσμονή, κάθε του συναυλία αποτελούσε πραγματικά μια ζωντανή κατάθεση ψυχής, ενίσχυε το κύρος και την απήχηση του Φεστιβάλ. Μας χάρισε μοναδικές στιγμές με τα “δικά του” και “δικά μας” πολιτικά τραγούδια, με επαναστατικά τραγούδια όλου του κόσμου, που όσοι τις έζησαν, δε θα τις ξεχάσουν ποτέ.
Ως ανήσυχο πνεύμα που ήταν, φρόντιζε πάντα να μας τροφοδοτεί με τις πολύτιμες – πρωτοποριακές του ιδέες, ώστε το Φεστιβάλ να εμπλουτίζεται διαρκώς, να ανανεώνει μορφές και τρόπους επικοινωνίας, να εντάσσει πρωτότυπους τρόπους ανάδειξης του καλλιτεχνικού έργου, ώστε, παρά την ιστορία του, να διατηρεί πάντα την καλλιτεχνική του φρεσκάδα. Άκουγε πάντα τη γνώμη μας και κάθε φορά παρουσίαζε με μεγάλη χαρά κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό.
Μέσα από τις μελοποιήσεις των πιο σπουδαίων ποιητών, που μας χάρισε, ανάμεσά τους των Μπ. Μπρεχτ, Βλ. Μαγιακόφσκι, Γ. Ρίτσου κ.ά., πολλές γενιές μελών και φιλών της ΚΝΕ ήρθαμε σε επαφή και γνωρίσαμε τους πιο πρωτοπόρους και επαναστατικούς στίχους. Πήραμε δύναμη και κουράγιο στους αγώνες που δίνουμε στη δουλειά, τις σπουδές, το σχολείο. Τα τραγούδια του μάς συντροφεύουν στις συγκεντρώσεις, στις πορείες, στα Φεστιβάλ, στις διαδηλώσεις. Συνέβαλαν και συμβάλλουν σε μια μαχητική στάση ζωής και διαπαιδαγωγούν γενιές και γενιές, που τα γνώρισαν, τα γνωρίζουν, τα τραγουδούν, μεγάλωσαν και μεγαλώνουν μαζί τους.
Με μεγάλη αγάπη και συγκίνηση θα θυμόμαστε πάντα τα λόγια του, που μας παρότρυνε να συνεχίσουμε την προσπάθεια για την τέχνη που “έχουν ανάγκη οι καιροί μας”. Υποσχόμαστε ότι θα το κάνουμε με όπλο τις μουσικές και το έργο που μας αφήνει παρακαταθήκη. Η γενιά μας, που σ’ εμάς έβλεπε την κοινωνία που κι αυτός ονειρευόταν, θα “ξελασπώσει το μέλλον”. Γιατί ξέρουμε, όπως κι εκείνος, ότι το “μέλλον δεν θα ‘ρθει από μονάχο του, αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς”! Και “αν και η ανηφόρα είναι μεγάλη”, όπως μας έλεγε, “…μόνο μέσα από τέτοια ανηφόρα θα μπορέσουμε να βρούμε το ξέφωτο”!».