Θέατρο εναντίον Facebook

Ηρωική πράξη από μόνη της για έναν έφηβο να εγκαταλείψει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή του, να αποσυνδεθεί από τον χαοτικό μικρόκοσμο του facebook και να μεταφερθεί από την πλούσια περιοχή στην οποία ζει με τους γονείς του στην επικίνδυνη πλευρά της πόλης. Ο Τόμι αναγκάζεται να μεγαλώσει απότομα όταν δολοφονείται ο μεγαλύτερος αδελφός του. Αποφασίζει να τον θάψει στο πεζοδρόμιο, εκεί ακριβώς όπου βρέθηκε νεκρός. Αυτό όμως δεν θα είναι καθόλου εύκολο: οι κάτοικοι θα προσπαθήσουν να τον αποτρέψουν να κόψει τα καλώδια της Νova, ενώ δεν είχε υπολογίσει ότι θα έπρεπε να πάρει άδεια από τον δήμο.

 

Περνώντας τρία ξεκαρδιστικά και συνάμα τραγικά μερόνυχτα στο πεζοδρόμιο, ο Τόμι θα μεγαλώσει απότομα, συνειδητοποιώντας ότι στην πραγματικότητα ο αδελφός του δεν δολοφονήθηκε, αλλά αυτοκτόνησε. Υπάρχει όμως και ένα καλό στην όλη ιστορία: βγαίνοντας από το σπίτι και τερματίζοντας το ΡC του, άρχισε να ζει πραγματικά. Οι χτύποι της καρδιάς του ακούγονται για πρώτη φορά πιο δυνατά από το πληκτρολόγιο.

 

Βασισμένη στο έργο του Βρετανού Τζακ Θορν, η παράσταση «Ρισπέκτ» (Σεβασμός) μπαίνει στην αρένα του εφηβικού θεάτρου προσκαλώντας μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου να γνωρίσουν συνομήλικο χιούμορ και προβληματισμό. Εξι ηθοποιοί που αποφοίτησαν πρόσφατα από τη Δραματική Σχολή με ηλικίες λίγο μετά τα 20 μιλούν έξω από τα δόντια σε μια γενιά που το έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε.

 

Ο βρετανός συγγραφέας τοποθετεί τη δράση του «Ρισπέκτ» σε μια κακόφημη γειτονιά του Λονδίνου. Οι συντελεστές της ελληνικής εκδοχής του προτίμησαν την πλατεία Κουμουνδούρου. Εκεί δολοφονείται ο αδελφός του Τόμι και εκεί κατασκηνώνει ο ίδιος, γνωρίζοντας κάθε λογής αλλόκοτα όντα.

 

«Ο Τζακ Θορν χλευάζει τη βρετανική κυβέρνηση, που όλο υπόσχεται να αναπλάσει κακόφημες περιοχές του Λονδίνου και τελικά δεν γίνεται τίποτε. Ταυτιστήκαμε αμέσως με αυτό και…μετακομίσαμε την πλοκή στην Κουμουνδούρου, όπου για πολλά χρόνια ακούγεται ότι θα επέλθει ανάπλαση. Στην πραγματικότητα είναι μια περιοχή όπου φοβάσαι να περπατήσεις μετά τις 5 το απόγευμα.Αποκλείεται να αφήσει ένας γονιός το παιδί του να πάει εκεί, πόσω μάλλον να του δώσει την άδεια να διανυκτερεύσει εκεί» λέει η Κατερίνα Μπερδέκα στην εφημερίδα “ Το Βήμα”, η οποία συνυπογράφει τη διασκευή του έργου.

Και συμπληρώνει: «Το εφηβικό θέατρο είναι ένα έδαφος πολύ πρόσφορο, αλλά και αναξιοποίητο στην Ελλάδα.Υπήρχε ένα χάσμα ανάμεσα στα παιδικά και στα ενήλικα θεάματα,οι έφηβοι δεν έβρισκαν κάτι που να μιλά τη γλώσσα τους. Οι νέοι χρειάζονται σκληρά έργα, αν δεν θέλεις να αρχίσουν να σε γιουχάρουν από το πρώτο πεντάλεπτο».

 

Εχοντας αποφοιτήσει πέρυσι από τη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, ο 26χρονος Απόστολος Κουτσιανικούλης πιστεύει ότι το εφηβικό κοινό είναι ίσως το πιο δύσκολο, καθώς η ίδια η εφηβεία είναι «η πιο συνταρακτική και η πιο κοσμογονική περίοδος της ζωής μας». Οσο για τη μιζέρια της κρίσης που καλύπτει τα νωπά όνειρά του… «δεν χρειάζεται πανικός.

Πολλοί λένε ότι αν ο κόσμος δεν έχει να φάειδεν θα πηγαίνει να δει θέατρο. Ο κόσμος όμως έχει εξίσου μεγάλη ανάγκη τα έργα που μιλούν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Θεάματα χωρίς προσωπικότητα που σε κοροϊδεύουν κατάμουτρα δεν θα επιβιώσουν, ενώ άλλα που έχουν κάτι να σου πουν θα αντέξουν». Οσο για τον 24χρονο Γιώργο Βουβάκη που υποδύεται τον κεντρικό ήρωα Τόμι, «όπως εκείνος,έτσι κι εγώ ανήκω στη γενιά των ηλεκτρονικών υπολογιστών, μάθαμε να επικοινωνούμε μέσω facebook και γι΄ αυτό ο έξω κόσμος μοιάζει συχνά με σπαζοκεφαλιά».