Το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται στη Συρία διαμορφώνει μια κατάσταση την οποία ο Ερντογάν ίσως θελήσει να εκμεταλλευτεί. Οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο είναι λεπτές και δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία και το Ισραήλ, ίσως, με τις κινήσεις τους να δημιουργήσουν ένα “κενό ασφαλείας” για τα ελληνικά συμφέροντα. “Κενό” το οποίο ο Ερντογάν θα θελήσει να εκμεταλλευτεί, ακόμη και με τη δημιουργία θερμού επεισοδίου με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων που θα βάλουν την Τουρκία στον ενεργειακό χάρτη.
Μπορεί τα συμφέροντα στην Κυπριακή ΑΟΖ να είναι μεγάλα, καθώς εταιρείες – κολοσσοί μετέχουν στην έρευνα και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ωστόσο ο κίνδυνος να υπάρξει φαινόμενο ντόμινο σε μια πιθανή ανάφλεξη, ίσως οδηγήσει στην απόφαση κατευνασμού της Τουρκίας.
Τι φοβάται η ελληνική πλευρά
Ο Ερντογάν με το πλωτό γεωτρύπανο και τα συνοδευτικά του σκάφη είναι έτοιμος για μια κίνηση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μπορεί “άνετα” για λόγους εντυπωσιασμού να επιχειρήσει μια γεώτρηση στην περιοχή βόρεια της Κύπρου στην οποία θεωρητικά είναι αδύνατο να αντιδράσει (επί της ουσίας) οποιοσδήποτε. Η Τουρκία ωστόσο δεν φαίνεται να θέλει απλά μια κίνηση εντυπωσιασμού, αλλά να μπει στο ενεργειακό παιχνίδι. Έτσι ο φόβος της ελληνικής πλευράς είναι ότι ο Ερντογάν θα επιλέξει να κινηθεί εντός των κυπριακών “οικοπέδων”.
Μια κίνηση του γεωτρύπανου θα μπορεί να αποτραπεί μόνο μέσω “δυναμικής ενέργειας” και εδώ το ερώτημα που τίθεται είναι: από ποιον;
Η Κύπρος είναι η πρώτη που καλείται να “απαντήσει”, ωστόσο στρατιωτικά ακόμη και σε ένα “χαμηλού επιπέδου επεισόδιο” με την εμπλοκή πλοίων επιφανείς θεωρείται δεδομένο ότι το τουρκικό ναυτικό δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα.
Η Ελλάδα, με σαφώς ανώτερης δυνατότητας σκάφη από τα κυπριακά, εάν παρέμβει θα διακινδυνεύσει μια μεγάλης κλίμακας εμπλοκή με την Τουρκία της οποίας τα αποτελέσματα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.
Έτσι μπαίνει στο “σκηνικό” ο λεγόμενος διεθνής παράγοντας.
Οι χώρες που έχουν συμφέροντα στην περιοχή των κοιτασμάτων. Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία, θα επιλέξουν άραγε μια δυναμική απάντηση σε μια πιθανή κίνηση του τουρκικού γεωτρύπανου;
Η απάντηση είναι πολύπλοκη. Η Ιταλία δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει χρήση όπλων. Η Γαλλία και οι ΗΠΑ επίσης δεν φαίνονται ακόμη έτοιμες για πλήρη ρήξη με την Τουρκία καθώς τα συμφέροντα είναι τεράστια.
Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας είναι σε πολύ άσχημο επίπεδο όμως η Τουρκία παραμένει μια μεγάλη χώρα σε μια περιοχή όπου οι ισορροπίες είναι λεπτές.
Ειδικά τώρα που διαφαίνεται ότι υπάρχει συμφωνία για τις μελλοντικές εξελίξεις στη Συρία δύσκολα κάποιος θα πάρει το ρίσκο να διακινδυνεύσει μια νέα εμπλοκή, ειδικά από τη στιγμή που ο Ερντογάν “μιλάει” με Ρωσία και Ιράν.
Κάπως έτσι η ελληνική πλευρά “βλέπει” ως πιθανή μια κίνηση-πρόκληση από τον Ερντογάν περί τον Οκτώβριο, όταν και στη Συρία η κατάσταση θα έχει ξεκαθαρίσει περισσότερο.
Την ίδια ώρα κινήσεις όπως οι επισκέψεις των υπουργών εξωτερικών της Γαλλίας και της Γερμανίας στην Κύπρο, ή η επιλογή Τραμπ, τώρα και για πρώτη φορά από το 1975, να επιτρέψει την πώληση όπλων από τις ΗΠΑ στην Κύπρο δείχνουν ότι υπάρχει μια κινητικότητα.
Απ’ την κινητικότητα ως την πραγματοποίηση μιας κίνησης από τον Ερντογάν υπάρχει απόσταση, ωστόσο ο Τούρκος Πρόεδρος έχει αποδείξει (ακόμη και με την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού) ότι δεν διστάζει να ανεβάσει επικίνδυνα το θερμόμετρο.
Πρόσφατα ο Ερντογάν θύμισε όλο νόημα ότι η Κύπρος δεν απέχει παρά μερικά λεπτά απ’ την Τουρκία, ύστερα φρόντισε να συμφωνήσει με τον Πούτιν για το ζήτημα του Ιντλίμπ στη Συρία, ενώ έναντι των ΗΠΑ συνεχίζει σε σκληρή γραμμή.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163