Θεσσαλονίκη: Και ποδήλατα – ταξί…

Έχει διανύσει 5.500 χιλιόμετρα, δηλαδή πάνω από δύο φορές την οδική απόσταση Αθήνα-Παρίσι, χωρίς να ξοδέψει σταγόνα βενζίνης.
 
Μετέφερε περισσότερους από 900 επιβάτες, μέσα σε δύο χρόνια, με μοναδικό αντίτιμο ό,τι ήθελε να προσφέρει ο καθένας, μέσα σε έναν …κουμπαρά-γουρουνάκι. Μέσα στον Ιούλιο -και με το ίδιο πάντα κόστος- θα αρχίσει να πηγαίνει και μελλόνυμφους στην εκκλησία!

Ο λόγος για το “Ταξίλατο”, το ποδοκίνητο ποδήλατο-ταξί της Θεσσαλονίκης. 
Στόχος είναι να βγει έξω από τα σύνορα της πόλης και να παράγεται, σύντομα, μαζικότερα. Συγκεκριμένα, στόχος της bikerespect, της ομάδας ποδηλατών, που δημιούργησε το “Ταξίλατο” για να ευαισθητοποιήσει τους Θεσσαλονικείς για την ευρύτερη χρήση του ποδηλάτου στην καθημερινότητα, είναι να δημιουργήσει σχετική μονάδα παραγωγής, που -εκτός απροόπτου- προβλέπεται να τεθεί σε λειτουργία από την επόμενη σεζόν, αφού κατοχυρωθεί η σχετική ευρεσιτεχνία.

Ήδη, ιδιώτες κυρίως από την Αθήνα, αλλά και από τα Ιωάννινα, έχουν κάνει κρούσεις στην bikerespect, προκειμένου να δουν πώς θα μπορούσαν να αποκτήσουν το δικό τους “Ταξίλατο”. 
Η κατασκευή ενός οχήματος του είδους, το οποίο -σημειωτέον, κινείται μόνο με το πεντάλ και όχι και με ηλεκτρική υποβοήθηση, όπως σε άλλες χώρες- στοιχίζει σήμερα περίπου 2.500 ευρώ, αλλά αν παράγεται μαζικά, το κόστος του θα πέσει σε περίπου 1.500 ευρώ.

Το “Ταξίλατο”, ικανό να φιλοξενήσει δύο επιβάτες εκτός από τον οδηγό του, ζυγίζει 65 κιλά, κάτι που σημαίνει ότι μαζί με τον άνθρωπο πίσω από το τιμόνι, το βάρος του μπορεί να ξεπεράσει τα 300. Πόσο κουραστικό είναι να μετακινείς κάτι τέτοιο πλήρως ποδοκίνητα;

Αρκετά, αλλά το αποτέλεσμα σε επιβραβεύει, όπως πιστεύει ο οδηγός του οχήματος, ο Κώστας Μαρτζέκης, 31 ετών, ο οποίος διανύει περίπου 25 χιλιόμετρα ημερησίως. Ο Κώστας, ο οποίος χαρακτηρίζει τον εαυτό του “ταξιλάτη”, βρέθηκε πίσω από το τιμόνι του ιδιόμορφου αυτού ταξί όταν, λόγω και της οικονομικής κρίσης, έχασε τη δουλειά του στο κατάστημα όπου εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος. Πόσο, όμως, μπορεί να αποδίδει μια εργασία όπου οι επιβάτες αφήνουν στον κουμπαρά “ό,τι έχουν ευχαρίστηση;”.

«Αν και είμαι άνεργος κι έχω ανάγκη τα λεφτά, αγαπώ τόσο πολύ αυτό που κάνω, που το χαίρομαι. Αυτό που εισπράττω από τον κόσμο που μεταφέρω είναι χαμόγελα και αγάπη, ακόμη και χέρι βοήθειας. “Να έρθω να ποδηλατήσω κι εγώ λίγο, να καθίσεις εσύ”, μού έχουν πει κατά καιρούς. Βλέπεις ότι ο άνθρωπος, όταν ανεβαίνει στο ποδήλατο, αλλάζει όλη την αίσθησή του. Άλλοι σου μιλάνε και επικοινωνείς μαζί τους και χαλαρώνεις. Άλλοι είναι τόσο ενθουσιασμένοι που δεν θέλουν καν να μιλήσουν. Για τα παιδιά δε, είναι παράδεισος, ενώ κι εγώ κάνω την καλύτερη γυμναστική»…

Όπως προσθέτει, το “Ταξίλατο” κάνει και ξεναγήσεις στα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης με ελεύθερη “ταρίφα” (ο επιβάτης αφήνει και πάλι ό,τι θέλει, στον κουμπαρά), ενώ έχουν γίνει και κάποιες συμφωνίες με ξενοδοχεία για γρήγορη μετακίνηση και περιήγηση των πελατών τους.

Μάλιστα, οι εισπράξεις του Αυγούστου στόχος είναι να διατεθούν σε κάποιο ίδρυμα.  Το ποδήλατο-ταξί κυκλοφορεί συνήθως κοντά ή μετά τη δύση του ηλίου και συγκεκριμένα τις καθημερινές μετά τις 17.00 και τα θερινά σαββατοκύριακα μετά τις 21.00, π.χ., για μια ρομαντική βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης.