Γεννήθηκα στο Βύρωνα, σε μια εργατική πόλη, που όλοι γνωρίζαμε όλους και που οι πόρτες των σπιτιών μας έμεναν πάντα ξεκλείδωτες.
Παίζαμε ολημερίς στους δρόμους, τότε χωμάτινοι, όπως η Ζωοδόχου Πηγής, όπου έγινε το μακελειό της περασμένης Τρίτης. Οι μανάδες μας ποτέ δεν ανησυχούσαν για την ασφάλεια μας. Ο φόβος ήταν ανύπαρκτος. Κι αυτό συνέβαινε μόλις τριάντα χρόνια πριν. Κι όμως νιώθουμε όλοι μας σήμερα ότι το τότε απέχει από το σήμερα έτη φωτός. Κι ότι το σήμερα θυμίζει μάλλον ζοφερή ταινία επιστημονικής φαντασίας, που δείχνει πόσο σκοτεινό θα είναι το μέλλον της ανθρώπινης κοινωνίας.
Η τραγωδία στον Βύρωνα με την απίστευτη γκάφα των αστυνομικών και τον θάνατο ενός νεαρού πατέρα αναδεικνύει δυστυχώς δύο σημαντικά προβλήματα, που ήδη λειτουργούν διασπαστικά για την κοινωνική συνοχή. Το πρώτο είναι η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας, που προσλαμβάνει χαρακτηριστικά κοινωνικής αποδιοργάνωσης. Το δεύτερο η ανεπάρκεια της αστυνομίας, που διακατέχεται από την διεστραμμένη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία της ευθυνοφοβίας, της λούφας, της λαμογιάς και του ζαμανφουτισμού.
Σε μια εποχή κατά την οποίαν στην χώρα μας το φαινόμενο της έλλειψης σεβασμού στο νόμο προσλαμβάνει γενικευμένες διαστάσεις, η εγκληματικότητα παίρνει μια πρωτοφανή, άγρια μορφή. Ισχυρίζονται κάποιοι ότι η Αθήνα η η Θεσσαλονίκη έχουν «γίνει Σικάγο». Μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι αυτό, που συνέβη πριν από λίγες μέρες σε διάσημο εστιατόριο του Κολωνακίου, στο οποίο συχνάζει η αφρόκρεμα της αθηναϊκής κοινωνίας, μεταξύ των οποίων ακόμα και πρωθυπουργοί, υπουργοί, μεγαλοεπιχειρηματίες, δημοσιογράφοι κοκ, δεν συμβαίνει ούτε στο Σικάγο, ούτε στη Νέα Υόρκη ούτε σε οποιαδήποτε αμερικανική η ευρωπαϊκή πόλη.
Δηλαδή να εισβάλλουν σε εστιατόρια της ελίτ ληστές και να αναγκάζουν τους θαμώνες να παραδώσουν υπό την απειλή του όπλου τα χρήματα τους, τις κάρτες τους, τα κοσμήματα τους. Αυτό το περιστατικό μάλιστα δεν είναι μεμονωμένο. Λέγεται ότι επαναλήφθηκε και σε άλλο εστιατόριο του Κολωνακίου αλλά και της Εκάλης. Ο τρόμος αυτού του είδους της εγκληματικότητας μπορεί να παραπέμπει μόνον σε χώρες με τεράστια ανασφάλεια, όπως είναι η Νιγηρία η η Νότιος Αφρική.
Είναι προφανές λοιπόν ότι βρισκόμαστε μέσα σε τριάντα μόλις χρόνια αντιμέτωποι με μια μεγάλη ανατροπή. Η Ελλάδα της ασφάλειας έχει μετατραπεί στη χώρα με τη μεγαλύτερη ανασφάλεια σε ολόκληρη τη δυτική Ευρώπη. Αυτό είναι αποτέλεσμα της ιλιγγιώδους αύξησης των παράνομων μεταναστών, της φτώχειας, που αρχίζει να πλήττει ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και του υπερκαταναλωτισμού, που μέσα σε μερικά χρόνια κατέστη σε κυρίαρχη ιδεολογία.
Καταναλωτισμός, που δεν προέρχεται από την δημιουργία πλούτου αλλά από τον κρατικό και τον ιδιωτικό δανεισμό χωρίς μέτρο. Και τώρα, που η δυνατότητα αυτή περιορίζεται δραματικά, παραμένει η μόνη ιδεολογία σε μια χώρα, της οποίας ο κοινωνικός ιστός καταρρέει.
Ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου αλλά και μετά, εμείς οι έλληνες είμαστε φτωχοί αλλά είχαμε αξίες. ΓΙ’ αυτό κι αντιστεκόμαστε στην κλεψιά, στην ανομία, στο έγκλημα. Από την στιγμή όμως, που η κατανάλωση κι ο εύκολος πλουτισμός, ακόμα και με παράνομα μέσα, κατέστη κρατούσα ιδεολογία, όλες οι αξίες κατέρρευσαν. Κι αυτό επήλθε σταδιακά από τη δικτατορία κι έπειτα, με αποκορύφωμα τη τελευταία δεκαετία.