Η ιλαροτραγωδία, που εκτυλίσσεται τις τελευταίες μέρες με την κατάληψη του ιστορικού κτιρίου της Νομικής Αθηνών, επί της οδού Σόλωνος
από 250 λαθρομετανάστες καταδεικνύει ότι το μείζον πρόβλημα της παρουσίας εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών στη χώρα μας δεν είναι ούτε θέμα «ανθρωπισμού», όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά κι ούτε θέμα «ρατσισμού», όπως κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται. Αντίθετα είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα, που απειλεί έντονα την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας πλέον και μετατρέπεται με γοργούς ρυθμούς στο μείζον πρόβλημα της χώρας, ακόμα μεγαλύτερο, πιστεύουμε, κι από το οικονομικό μας. Και τούτο διότι αλλοιώνει την μορφή της κοινωνίας μας και προκαλεί αντιδράσεις και συμπεριφορές, που αποσυνθέτουν την λειτουργία της πατρίδας μας με τρόπους πρωτοφανείς.
Και τούτο για δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι οι μετανάστες δεν είναι στην Ελλάδα συγκροτημένα. Δεν γνωρίζουμε καν ποιοι και πόσοι είναι, αφού δεν διαθέτουν οποιαδήποτε έγγραφα, ακριβώς για να μην σταλούν πίσω στις πατρίδες τους. Και το σημαντικότερο: Δεν μπορούν για αντικειμενικούς λόγους να εκπληρώσουν την βασικότερη ανθρώπινη ανάγκη, που είναι μια αξιοπρεπής διαβίωση. Αυτό το δικαίωμα τους, για αντικειμενικούς λόγους, διότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα το ανάλογο περίσσευμα, παραβιάζεται βίαια εδώ.
Με αποτέλεσμα οι ίδιοι στην ανάγκη τους να επιβιώσουν να στρέφονται σε προφανώς αντικοινωνικές συμπεριφορές, εκτοξεύοντας σε πρωτοφανή ύψη την εγκληματικότητα, προκαλώντας έντονο φόβο στους κατοίκους αυτής της χώρας, που βλέπουν την ζωή τους να αποσυντίθεται. Γι’ αυτό λέμε ότι το πρόβλημα δεν είναι ρατσισμού. Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι από τους σομαλούς, τους αφγανούς, τους πακιστανούς η τους μαροκινούς, που κατακλύζουν την χώρα μας.
Γνωρίζουμε καλά ότι σε κάθε λαό υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, έξυπνοι κι ανόητοι, ευπρεπείς κι αναξιοπρεπείς, άνθρωποι με αξίες και χωρίς. Όμως εκ των πραγμάτων, οι περισσότεροι εκ των μεταναστών, υπό τις συνθήκες, που ζουν πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να αποφύγουν αυτές τις συμπεριφορές, που μοιραία προκαλούν έντονες αντιδράσεις σε όλους εμάς.
Ο δεύτερος είναι η μεγάλη παρουσία μουσουλμάνων στην πατρίδα μας. Η αλήθεια είναι ότι ένας μουσουλμάνος στην Ελλάδα πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ασκήσει τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις. Αφού δεν υπάρχει καν ισλαμικό τέμενος. Συγχρόνως όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι η Ελλάδα δεν είναι πολυπολιτισμική χώρα, όπως είναι ο Καναδάς η η Αυστραλία. Δεν είναι «χωνευτήρι πολιτισμών», όπως οι ΗΠΑ (μολονότι κι αυτό ακόμα αμφισβητήθηκε έντονα μετά τις 11 Σεπτεμβρίου 2001).
Ηταν μέχρι σχετικά προσφάτως μια εξαιρετικά ομοιογενής κοινωνία. Και σε αυτή δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αφομοιωθούν ( με εξαιρέσεις φυσικά) οι μουσουλμάνοι, που έρχονται από το Πακιστάν, το Ιράκ η το Αφγανιστάν. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος, που προκαλεί έντονες αντιδράσεις στην κοινωνία μας.
Συνεπώς, το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο, κι απαιτεί ουσιαστική κι εις βάθος συζήτηση και κατάληξη σε μια ενιαία πολιτική, που θα εφαρμοσθεί αποφασιστικά για την αντιμετώπιση του. Ένα πρόβλημα, που δεν είναι δυνατόν την αντιμετώπιση του να την εγκαταλείψουμε ούτε στους ρατσιστές της «Χρυσής Αυγής» αλλά ούτε στους δήθεν «ευαίσθητος ανθρωπιστές» της αριστεράς, που δεν διαθέτουν καμιά ουσιαστική πρόταση για την επίλυση του.
