Ένα κείμενο στο vima.gr για το τέλος του ΔΟΛ, για το τέλος εποχής στον ελληνικό τύπο. Ένα κείμενο με αιχμές κατά και του ίδιου του εκδότη των εφημερίδων Το Βήμα και Τα Νέα, Σταύρου Ψυχάρη και με σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση.
Το κείμενο με τίτλο “Το έγκλημα και το σχέδιο” στο vima.gr υπογράφει ο Σήφης Πολυμίλης. «Ποιοί και πώς οδήγησαν δύο ιστορικές εφημερίδες σε αδιέξοδο» είναι ο υπότιτλος. «Στην Ελλάδα των πολιτικών κυνομαχιών και της γενικής απαξίωσης φαίνεται ότι όλα επιτρέπονται», γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος, τονίζοντας πως «η δημοσιογραφία ήταν πάντα μια δύσκολη περιπέτεια. (…) Σήμερα, στην Ελλάδα της… αριστερής μας τραγωδίας έχει εξελιχθεί σε μάχη ζωής ή θανάτου».
«Η εξουσία, οι τράπεζες, η αδέκαστος Δικαιοσύνη ακόμα και ο εκδότης, δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να μπει λουκέτο σε δύο εφημερίδες που άφησαν βαθιά τα ίχνη τους στην πολιτική, κοινωνική, πνευματική ζωή, στην ιστορία της χώρας», γράφει και σημειώνει πως «το σχέδιο κυοφορείται εδώ και καιρό».
Επιτιθέμενος στην κυβέρνηση, γράφει: «Η πρώτη φορά αριστερά δεν αντέχει την κριτική, δεν αντέχει την πολυφωνία. Με πρότυπο την… αίθουσα προπαγάνδας που έχει στήσει στην ΕΡΤ θέλει πρόθυμους υπηρέτες της εξουσίας, θέλει λιβανωτούς και όχι εξάψαλμους. Άλλωστε όπως έλεγαν ορισμένοι από την παρέα του Μαξίμου δεν πειράζει να κλείσουν και για 10-20 μέρες το “Βήμα ” και “Τα Νέα”. Μπορεί τώρα να αισθάνονται υπερήφανοι που πέτυχαν το στόχο τους».
Και καταλήγει: «(…) ότι κι αν κάνουν, ότι κι αν σχεδιάζουν η ιστορία του “Βήματος ” και των “Νέων”, όσο και να μην τους αρέσει, είναι πολύ μεγάλη, υπερβαίνει δημοσιογράφους και εκδότες, για να γίνεται έρμαιο στα καιροσκοπικά τους παιγνίδια».
Είναι δυνατόν να διαγράφεται με την απόφαση ενός πρωτοδίκη και με τη συνενοχή των τραπεζών βεβαίως, μια ιστορία 95 χρόνων; Στην Ελλάδα των πολιτικών κυνομαχιών και της γενικής απαξίωσης φαίνεται ότι όλα επιτρέπονται. Η δημοσιογραφία ήταν πάντα μια δύσκολη περιπέτεια. Είχες πάντα την αγωνία, για όσους τουλάχιστον σέβονταν τη δουλειά τους και τους αναγνώστες τους, τι θα σου ξημερώσει. Σήμερα, στην Ελλάδα της… αριστερής μας τραγωδίας έχει εξελιχθεί σε μάχη ζωής ή θανάτου.
Θύμα αυτής της άνισης μάχης, το “Βήμα”, τα “Νέα”, οι εργαζόμενοι τους και μαζί η πολυφωνία, η ελευθερία, η ανεξαρτησία του Τύπου και εν τέλει η Δημοκρατία. Θα ακούσουμε πάλι κάποια λόγια συμπαράστασης, κάποιες φωνές αγανάκτησης, ενώ δεν θα λείψει και ο γνωστός συρφετός από τσιράκια της εκάστοτε εξουσίας που θα πανηγυρίζουν γιατί μπήκε τέλος στο άντρο της διαπλοκής…
Η συγκινητική συμπαράσταση του πνευματικού κόσμου, των αναγνωστών, δεν ήταν αρκετή για να σταματήσει τις δρομολογημένες στο παρασκήνιο εξελίξεις. Γιατί η εξουσία, οι τράπεζες, η αδέκαστος Δικαιοσύνη ακόμα και ο εκδότης, δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να μπει λουκέτο σε δύο εφημερίδες που άφησαν βαθιά τα ίχνη τους στην πολιτική, κοινωνική, πνευματική ζωή, στην ιστορία της χώρας.
Το σχέδιο κυοφορείται εδώ και καιρό. Το ακούγαμε, το μαθαίναμε από πρόθυμους διαμεσολαβητές, το βλέπαμε να έρχεται. Η πρώτη φορά αριστερά δεν αντέχει την κριτική, δεν αντέχει την πολυφωνία. Με πρότυπο την… αίθουσα προπαγάνδας που έχει στήσει στην ΕΡΤ θέλει πρόθυμους υπηρέτες της εξουσίας, θέλει λιβανωτούς και όχι εξάψαλμους. Άλλωστε όπως έλεγαν ορισμένοι από την παρέα του Μαξίμου δεν πειράζει να κλείσουν και για 10-20 μέρες το “Βήμα ” και “Τα Νέα”. Μπορεί τώρα να αισθάνονται υπερήφανοι που πέτυχαν το στόχο τους…
Η ασφυξία λοιπόν επιβλήθηκε. Η σιωπή κάποιων ενοχλητικών κατακτήθηκε. Μένει να δούμε το υπόλοιπο μέρος του σχεδίου να ξεδιπλώνεται. Ας ξέρουν όμως ότι μερικές φορές η ιστορία εκδικείται. Κι ότι κι αν κάνουν, ότι κι αν σχεδιάζουν η ιστορία του “Βήματος ” και των “Νέων”, όσο και να μην τους αρέσει, είναι πολύ μεγάλη, υπερβαίνει δημοσιογράφους και εκδότες, για να γίνεται έρμαιο στα καιροσκοπικά τους παιγνίδια.
