Μετά από πολύχρονη δικαστική "μάχη" αρχίατρος του 424 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος στάλθηκε, το 1999 για υπηρεσία στο Κόσσοβο, έμεινε χωρίς αποζημίωση παρά τα προβλήματα υγείας (νόσο «μικροαδένωμα υπόφυσης με ενεργό μεγαλακρία) που αντιμετώπισε λόγω των ραδιενεργών καταλοίπων στην περιοχή.
Ο γιατρός διεκδικούσε δικαστικά αποζημίωση περίπου 1,6 εκατ. ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστη από τις παράνομες πράξεις και παραλείψεις του Δημοσίου, επισημαίνοντας ότι ακόμη πέντε μέλη της αποστολής αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα υγείας.
Παρά το γεγονός πως στα δικαστήρια κατατέθηκαν γνωμοδοτήσεις γιατρών και ιατρικών επιστημονικών φορέων που περιέγραφαν λεπτομερώς τόσο τις βεβαρημένες περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούσαν στο Κόσοβο, όσο και τις προϋποθέσεις που μπορεί να ευδοκιμήσει η επίμαχη νόσος, αλλά και τις τραγικές επιπτώσεις που έχει στη σωματική διάπλαση και στην υγεία του ασθενούς, τελικά τόσο το Πρωτοδικείο όσο και το Εφετείο δέχθηκαν τους ισχυρισμούς του Δημοσίου (πως δεν υφίσταται αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των παράνομων πράξεων ή παραλείψεων των οργάνων του δημοσίου και του ζημιογόνου γεγονότος της βλάβης της υγείας του αρχιάτρου) και αποφάνθηκαν πως δεν μπορεί να του δοθεί αποζημίωση.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την σειρά απέρριψε την αίτηση αναίρεσης, επικαλούμενο ότι δεν προέβαλε τους κατάλληλους ισχυρισμούς που προβλέπει η νομοθεσία (νόμος 3900/2010).
Ο χειρούργος το Σεπτέμβριο του 1999 πήγε στο Πόλιε του Κοσόβου και εγκατέστησε υγειονομική μονάδα για τους Έλληνες στρατιωτικούς, οι οποίοι είχαν αποσπαστεί στην πολυεθνική δύναμη του Κοσσυφοπεδίου.
Η περιοχή ήταν ιδιαίτερα βεβαρημένη από πυρηνικά απόβλητα λόγω των βομβών που είχαν χρησιμοποιηθεί και περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενώ είχε επέλθει και ρύπανση της ατμόσφαιρας λόγω της καύσης αποβλήτων.
Ωστόσο παρά το γεγονός πως ο αρχίατρος ζήτησε επανειλημμένα να του σταλεί φορητό μηχάνημα ανίχνευσης ραδιενεργών καταλοίπων, εντούτοις αυτό έγινε με καθυστέρηση πέντε μηνών με αποτέλεσμα τα ραδιενεργά κατάλοιπα να εισχωρήσουν στο υπέδαφος και οι μετρήσεις να είναι αρνητικές.
Όταν ο χειρουργός επέστρεψε τον Ιούλιο του 2000 στην Ελλάδα διαπιστώθηκε ότι λόγω των ραδιενεργών αποβλήτων είχε προσβληθεί από τη δυσίατο νόσο «μικροαδένωμα υπόφυσης με ενεργό μεγαλακρία», η οποία επιφέρει μετάλλαξη των κυττάρων και δημιουργεί νεοπλάσματα.
Αυτό έχει ως συνέπεια το γιγαντισμό σε σημεία του σώματος του όπως είναι τα χέρια και τα πόδια (αύξηση της διαμέτρου των δακτύλων και του πέλματος), την παραμόρφωση του προσώπου (διαπλάτυνση και πάχυνση της μύτης, αύξηση των ζυγωματικών οστών, αύξηση του μεγέθους των χειλιών, της γλώσσας και της κάτω γνάθου κάτι που προκαλεί αραίωση των δοντιών), παραμόρφωση των σπονδύλων, με αποτέλεσμα την κύφωση (καμπούριασμα), πονοκεφάλους, συχνές και άφθονες εφιδρώσεις κ.λπ. Τελικά αποστρατεύτηκε με ποσοστό ανικανότητας 50%.
