Αυτή η φράση πρέπει να ακούστηκε από εκατομμύρια χείλη χθες το βράδυ και σίγουρα θα βγεί και από μύρια άλλα σήμερα το πρωί όταν όλοι στην δουλειά θα συζητούν για τον έναν και μοναδικό υπερτυχερό του τζακποτ του τζόκερ.
«Ε ρε και να κέρδιζα τα 15 εκατομμύρια», είναι άλλη μια φράση που ακουγόταν μέχρι χθες στις 21.30 το βράδυ. Επίσης όλοι ήταν σίγουροι – αν και έπαιξαν – ότι και χθες τζακποτ θα είχαμε γιατί «θα πάει έτσι μέχρι τα Χριστούγεννα!» Κι αυτή είναι μια φράση κλισέ τέτοια εποχή.
Το τζόκερ είναι ένας λόγος για να ελπίζεις. Έχεις δικαίωμα στο όνειρο. Έστω και για λίγες ώρες, για λίγα 24ωρα κάνεις όνειρα που δεν τολμάς στην καθημερινότητά σου. Ξεχνάς ΕΝΦΙΑ, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, το υπερτασικό σου δάνειο που έχει κοκκινίσει. Στο μυαλό σου τα έχεις ξοφλήσει όλα. Έχεις δώσει στη μάνα σου, στον πατέρα σου, στα αδέρφια σου, στους φίλους σου και πάλι σου έχουν μείνει λεφτά. Και ονειρεύεσαι ταξίδια, μεγάλη ζωή, βγάζεις τους φόρους από το κερδισμένο ποσό και πάλι σου μένουν λεφτά.
Όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο. Όλοι έχουμε δικαίωμα στα σχέδια ζωής. Κάτι που μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια. Που ζούμε για να δουλεύουμε για να πληρώνουμε. Που δεν μπορούμε να κάνουμε σχέδια για ένα τριήμερο ταξίδι. Που, που, που….
Οπότε παραφράζοντας τον μεγάλο ποιητή: Και τώρα τι θ’ απογίνουμε χωρίς τζακποτ στο τζόκερ; Ήταν κι αυτό μια κάποια λύσις…
