Πέθανε το μεσημέρι της Τρίτης (06.02.2024) σε ηλικία 73 ετών ο κακοποιός Βαγγέλης Ρωχάμης, που έγινε γνωστός ως ο «Έλληνας πεταλούδας».
Ο διαβόητος κακοποιός Βαγγέλης Ρωχάμης πέθανε στο νοσοκομείο της Χαλκίδας όπου νοσηλευόταν με νεφρική ανεπάρκεια. Έμεινε στην ιστορία για τις πολλές και περιπετειώδεις αποδράσεις του, τη δεκαετία του ’80 και του ’90, από τις ελληνικές φυλακές,
Είχε καταδικαστεί για ληστείες, κλοπές, φθορές ξένης ιδιοκτησίας, οπλοφορίες, οπλοχρησίες, ενώ παρέμεινε στη φυλακή για 22 χρόνια. Δεν είχε όμως ποτέ αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή.
«Να αφαιρέσεις ανθρώπινη ζωή δεν έχει νόημα» θα πει σε συνέντευξή του.
Η λατρεία του για τις αποδράσεις και την ελευθερία δημιούργησε γύρω του τον μύθο του «Πεταλούδα» ενώ τον αποκαλούσαν «μετρ των αποδράσεων». Και όχι τυχαία.
Είχε πραγματοποιήσει περισσότερες από 10 αποδράσεις από τις φυλακές Κορυδαλλού, Χαλκίδας, Κέρκυρας και Αλικαρνασσού.
Υπήρξε όμως και μία φυλακή από την οποία δεν κατάφερε να αποδράσει, αυτή των Πατρών κι αυτό γιατί ήταν στην απομόνωση για 2,5 χρόνια. «Ακόμη κι όταν ήμουν στην απομόνωση, ένιωθα ελεύθερος», είπε ο Έλληνας «Φαντομάς» λίγο μετά την οριστική αποφυλάκισή του τον Απρίλιο του 2000.
Στις αποδράσεις τον βοήθησαν φίλοι του, ενώ στην απόκρυψη τον βοήθησαν γυναίκες. «Η γυναίκα ξέρει να προστατεύει» έλεγε ο ίδιος.
Χαρακτηριστικό ήταν το περιστατικό στα μέσα της δεκαετίας του ’80, οπότε η αστυνομία τον αναζητούσε με μίας μεγάλης κλιμάκας επιχείρηση και ο Ρωχάμης διασκέδαζε σε νυχτερινό κέντρο, οι θαμώνες του οποίου δεν τον κατέδωσαν!
Ο Βαγγέλης Ρωχάμης γεννήθηκε το 1951 στην Εύβοια. Ήταν μέλος πολυμελούς οικογένειας, σε ηλικία 16 ετών ξεκίνησε να εργάζεται με σκοπό να βοηθήσει οικονομικά.
Της φυλακής της σίδερα δεν τον… σήκωναν κι έτσι έβρισκε πάντα τρόπους να βρεθεί έξω από αυτά.
Ο Βαγγέλης Ρωχάμης απέδρασε για να πάει να δει την κόρη του όταν γεννήθηκε, απέδρασε σαν κύριος από την μπροστινή πύλη του Κορυδαλλού, απέδρασε για να πάει στη δίκη του Νάσιουτζικ, απέδρασε για να πάει στη δίκη της κόρης του…
Κι όλα αυτά χωρίς να τρέχει μακριά από τους αστυνομικούς. Δεν τον τρόμαζαν ούτε τον άγχωναν. «Εγώ δεν είχα στρες, οι άλλοι είχαν» παραδεχόταν ο ίδιος.
Ακόμα και σαν δραπέτης πήγαινε εκεί που βρισκόντουσαν μαζεμένοι. Όπως για παράδειγμα τότε που μπήκε μέσα στο δικαστήριο που δικαζόταν ο Θανάσης Νάσιουτζικ. Ο Ρωχάμης πλησίασε τον φρουρούμενο Νάσιουτζικ και του είπε πως άμα θέλει έχει έτοιμο σχέδιο διαφυγής!
Τον αποκαλούσαν «Πεταλούδα», καθώς είχε μία μαγική ικανότητα ή μαεστρία να βγαίνει από τα κελιά σαν να έχει όλα τα κλειδιά. Αν και τα είχε πολλές φορές…
Την ώρα που για τις Αρχές είναι πια διαβόητος εχθρός του νόμου, στον απλό κόσμο ήταν πολύ συμπαθής καθώς ακόμα και μέσα στο ανθρωποκυνηγητό που εξαπολυόταν για τη σύλληψή του, εκείνος διασκέδαζε ανενόχλητος στα μπουζούκια ή τρύπωνε σε δικαστικές αίθουσες για να δει φίλους, πρώην συγκρατούμενούς του.
«Οι αστυνομικοί δεν με αντιπαθούσαν απλά έκαναν τη δουλειά τους», έλεγε.
Στο τέλος όλοι είχαν ξεχάσει τα αρχικά αδικήματα του «Πεταλούδα» για τα οποία είχε καταδικαστεί.
Ο ληστής τραπεζών που μοίραζε τμήμα των κλοπιμαίων του σε παιδιά με αναπηρίες ή που έπρεπε να εγχειριστούν, μπαινόβγαινε πια με άνεση στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας μας άλλοτε μεταμφιεσμένος σε δικηγόρο και άλλοτε δραπετεύοντας από τοίχους και πόρτες με πρωτότυπες μεθόδους.
Ο Βαγγέλης Ρωχάμης από την Εύβοια ήταν ο νούμερο ένα καταζητούμενος για πολλά χρόνια, ο άνθρωπος που καμία φυλακή δεν μπορούσε να τον κρατήσει εντός της. Εκτός της Πάτρας.
Ο ίδιος δεν έκανε ποτέ κακό σε άνθρωπο, δεν αφαίρεσε ποτέ ανθρώπινη ζωή κι αυτό του το αναγνώριζαν όλοι, αστυνόμοι και κλέφτες. Έπειτα από 31 χρόνια παρανομίας, αποδράσεων και κρυφτοκυνηγητού με τις διωκτικές αρχές, άλλαξε οριστικά σελίδα στη ζωή του και ζούσε μία ήρεμη ζωή στο Λευκαντί Ευβοίας, ως απλός νομοταγής πολίτης, διατηρώντας εστιατόριο.
Η εγκληματική δράση και τα μπες βγες στις φυλακές
Η πρώτη του επαφή με τον νόμο θα λάβει χώρα το 1971, όταν υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στη Σύρο.
Ο οπλίτης Βαγγέλης Ρωχάμης ζητά άδεια για να επισκεφθεί τη νεογέννητη κόρη του. Όταν του την αρνούνται, το σκάει από το στρατόπεδο, κλέβει ένα μοτοποδήλατο και προς ολοταχώς για Εύβοια.
Για το περιστατικό λαμβάνει προσωρινή αναβολή από το στράτευμα και για την κλοπή «τρώει» 3,5 μήνες στις φυλακές Κορυδαλλού.
Θα ακολουθήσει το περιβόητο περιστατικό με τα αντικλείδια του Κορυδαλλού, που σχεδίαζε έναν ολόκληρο χρόνο. Όπως διηγήθηκε, παρατήρησε ότι όλα τα κλειδιά της φυλακής ήταν κρεμασμένα σε μια κλειδοθήκη κοντά στην είσοδο. Από εκείνη τη στιγμή φρόντισε να είχε πάντα πάνω του ένα μικρό κομμάτι πλαστελίνη.
Με τη βοήθεια της κατάφερε να αντιγράψει τα κλειδιά κάνοντας καλούπια από πλαστελίνη.
Έναν χρόνο πήρε η όλη επιχείρηση για την αντιγραφή των πέντε κλειδιών, καθώς μπορούσε να το κάνει μόνο επιστρέφοντας από άλλο ένα δικαστήριο σε βάρος του. Πλέον ήταν έτοιμος για την μεγάλη απόδραση.
Την κρίσιμη ημέρα, ο Ρωχάμης ανοίγει τη μια πόρτα μετά την άλλη. Η πρότελευταία πόρτα ήταν ανοιχτή. Την είχε ανοίξει ένας «φίλος», που τον συμπαθούσε. «Αυτή την πόρτα θα σου την κάνω δώρο εγώ», είπε στον Ρωχάμη!
Ο Ρωχάμης οργάνωσε στις διαβόητες φυλακές Κερκύρας, πρωτοστατώντας στις μαχητικές διεκδικήσεις των κρατουμένων.
Τον Απρίλιο του 1986 βρέθηκε έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού. Τον είχαν μεταφέρει εκεί από τις φυλακές Κέρκυρας μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο. Στις 7 Απριλίου δέχθηκε επισκεπτήριο από τον κουνιάδο του. Η τύχη του είχε… χαμογελάσει.
Όταν το επισκεπτήριο τελείωσε οι συγγενείς και οι φίλοι πήραν τον δρόμο της εξόδου ενώ οι κρατούμενοι επέστρεψαν στα κελιά τους. Σχεδόν όλοι… Ο Ρωχάμης μπήκε στη σειρά των επισκεπτών και βγήκε από τις φυλακές. Έτσι απλά.
Φορώντας κοστούμι και όχι φόρμα όπως φοράνε σχεδόν στο σύνολό τους οι κρατούμενοι, βγήκε σαν κύριος από τις φυλακές. Άλλωστε ο «Πεταλούδας» είχε μια… δουλειά να κανονίσει. Ήθελε να βγει έξω γιατί είχε μάθει πως κάποιος είχε κακοποιήσει την κόρη του, τη Μαρία. «Απόδραση για λόγους εκδικήσεως» έγραφαν οι εφημερίδες την επόμενη ημέρα.
Άνοιξη του 1994, όταν η κόρη του Μαρία Ρωχάμη δικαζόταν σε επαρχιακό εφετείο με την κατηγορία της υπόθαλψης του εγκληματία πατέρα της. Ο «Πεταλούδας» ήταν και πάλι άφαντος, η αστυνομία τον αναζητούσε.
Λίγες μέρες μετά τη δίκη, στο επαρχιακό κέντρο που τραγουδούσε η Μαρία Ρωχάμη εμφανίζεται μια περίεργη φιγούρα στα πίσω τραπέζια. Ήταν ο Ρωχάμης!
Όταν συνελήφθη και πάλι το 1996, ομολόγησε στον ανακριτή ότι είχε πάει στη δίκη της κόρης του κάτω από τις μύτες των αστυνομικών Αρχών.
Ο «Πεταλούδας» ήταν και στη δίκη του συγγραφέα Θανάση Νάσιουτζικ που κατηγορήθηκε για τον φόνο του επίσης συγγραφέα και φίλου του Θανάση Διαμαντόπουλου, ο οποίος βρέθηκε νεκρός μέσα σε λουτρό αίματος στις 24 Σεπτεμβρίου 1984.
Η πολύκροτη δίκη ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1986 και έγινε το σοβαρότερο δικαστικό γεγονός της εποχής. Ούτε από αυτή τη δίκη θα μπορούσε φυσικά να λείπει ο ίδιος ο Ρωχάμης, που είχε πιάσει φιλίες με τον κατηγορούμενο στη φυλακή και παρουσιάστηκε μασκαρεμένος σε γυναίκα στη δίκη για να τον βοηθήσει να διαφύγει!
Η συμπαθής κυρία που τόσο είχε χαρεί που είδε ο Νάσιουτζικ δεν ήταν παρά ο διαβόητος δραπέτης, ο οποίος πλησιάζει τον Νάσιουτζικ και του λέει: «Αν θες, σε παίρνω τώρα και φεύγουμε. Έχω τέσσερις-πέντε απ’ έξω»!
Στις φυλακές της Χαλκίδας, τον είχαν βάλει να βάψει ένα τοίχο. Από εκείνο το σημείο, ωστόσο, ο Ρωχάμης μπορούσε εύκολα να δει τον δρόμο προς την ελευθερία του. Δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πήδηξε από την ταράτσα στη σκοπιά, από τη σκοπιά στο δρόμο και έφυγε!
Μόνο από τις φυλακές Πατρών δεν απέδρασε ποτέ. Έμεινε δυόμιση χρόνια εκεί και όλο αυτό το χρονικό διάστημα ήταν μέσα στην απομόνωση. Πάντως, «ακόμη κι όταν ήμουν στην απομόνωση, ένιωθα ελεύθερος» έλεγε ο ίδιος.
Το 2000 ήταν η χρονιά που άλλαξε οριστικά σελίδα στη ζωή του και ζούσε μια ήρεμη ζωή στο Λευκαντί Ευβοίας, ως απλός νομοταγής πολίτης, διατηρώντας εστιατόριο.