Εδώ πέρα τα πράγματα για αυτούς ήταν πολύ δύσκολα, νιόπαντρο ζευγάρι και δεν είχαν καταφέρει ακόμα να φτιάξουν το δικό τους σπίτι. ‘Έκαναν λοιπόν μια σκληρή προετοιμασία εδώ και αρκετούς μήνες για αυτό το ταξίδι και το πραγματοποίησαν. Τους συνοδεύσαμε συγγενείς και φίλοι όλοι μαζί.
Κάτσαμε λίγα λεπτά οι τρεις μας, αγκαλιαστήκαμε και είπαμε εις το επανιδείν.
Νωρίτερα είχε χτυπήσει το κινητό μου από την δουλειά και μου είπαν να επιστρέψω νωρίτερα. Έπρεπε στις 12.00 να είμαι σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο για να παρακολουθήσω και να καλύψω ένα επιχειρηματικό συνέδριο.
Αμέσως σκέφτηκα την πλήξη που με περίμενε.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας υποδέχθηκαν διάφορα μέλη του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας αλλά και η Πρέσβειρα της Αυστραλίας στην Ελλάδα, Πολυξένη Μπλούμφιλντ (ελληνικής καταγωγής). Με έκπληξη ανακάλυψα πως το συνέδριο αφορούσε στην ίδρυση ”Επιχειρηματικού Συμβουλίου Ελλάδας Αυστραλίας” και για το πως οι δυο χώρες θα έρθουν πιο κοντά με στόχο την επέκταση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεταξύ τους. Όντως διαβολική σύμπτωση!
Μιλώντας με την Πρέσβειρα μου αποκάλυψε λοιπόν πως τους περασμένους τρεις μήνες πήγαν στην Αυστραλία περίπου 850 Έλληνες με πρόφαση τις σπουδές, ενώ μας επιβεβαίωσε πως όντως αυτό το νούμερο έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Από μέσα μου σκέφτηκα με θλίψη ότι είναι 852 πλέον μαζί με τους κουμπάρους μου που έφυγαν σήμερα.
Εξοργίστηκα και στεναχωρήθηκα, και αμέσως μετά σκέφτηκα την ανάπτυξη που πρεσβεύουν όλοι αλλά εγώ δεν την βλέπω. Σκέφτηκα μάλιστα ότι με αυτό τον ρυθμό που φεύγουν οι νέοι από την χώρα, στο τέλος την ανάπτυξή θα μείνουν να την δούν μόνο αυτοί που την εύχονται…
Νίκο, Κατερίνα καλή Αρχή και εύχομαι να αργήσω να σας δω πίσω γιατί αυτό θα σημαίνει πως πετύχατε.