Ακυρώθηκε από το Έ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (υπ’ αριθμόν 1462/2024) οικοδομική άδεια στην Ύδρα, με την οποία επετράπη η προσθήκη ορόφου σε υφιστάμενο ισόγειο κτίσμα.
Το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε ότι μόνο η ανακατασκευή οικοδομήματος παρόμοιο προς εκείνο του οποίου η ύπαρξη μπορεί να αποδειχθεί, είναι επιτρεπτή στην Ύδρα.
Στην απόφαση του Ε’ τμήματος του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου επισημαίνεται ότι ο οικισμός της Ύδρας από το 1962 έχει χαρακτηριστεί μνημειακός οικισμός, κάτι που «υπερισχύει έναντι των λοιπών χαρακτηρισμών του ως ιστορικού τόπου, παραδοσιακού οικισμού, τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και τόπου χρήζοντος ειδικής κρατικής προστασίας, και τούτο διότι ο μνημειακός αυτός χαρακτήρας υπάγει τον οικισμό σε αυστηρότερο καθεστώς προστασίας».
Κατά συνέπεια επισημαίνουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, για «τη δόμηση στον οικισμό της Ύδρας απαιτείται η τήρηση των κανόνων που απορρέουν από το ιδιαίτερο και αυστηρότερο προστατευτικό καθεστώς των μνημειακών οικισμών, βάσει των οποίων μόνη επιτρεπτή είναι η δόμηση κτισμάτων, όπως αυτά προϋπήρχαν, αφού αυτά είναι που προσέδωσαν στον οικισμό τον μνημειακό του χαρακτήρα.
Στον οικισμό της Ύδρας το ΣτΕ υπογραμμίζει επιτρέπεται μόνο η ανακατασκευή οικοδομήματος παρόμοιο προς εκείνο του οποίου η ύπαρξη μπορεί να αποδειχθεί, όπως επιτρέπεται η ανακατασκευή οικοδομήματος στην μορφή την οποία αποδεικνύεται ότι προϋπήρχε.
Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε ότι είναι παράνομη η οικοδομική άδεια κατά το μέρος που επέτρεψε την προσθήκη ορόφου σε υφιστάμενο ισόγειο κτίσμα στον κεντρικό τομέα του οικισμού της Ύδρας, καθώς ο όροφος δεν προϋπήρχε.