Για περισσότερες από 20 ώρες η μικρή Μαρία - Ειρήνη βρισκόταν μόνη και περιπλανόμενη χωρίς τροφή ή νερό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας που έχει σχηματιστεί σε βάρος των γονιών για το αδίκημα της έκθεσης ανηλίκου σε κίνδυνο (σε βαθμό πλημμελήματος) το κοριτσάκι εντοπίστηκε σοκαρισμένο, ταλαιπωρημένο και φοβισμένο.
Αυτό τουλάχιστον περιγράφουν οι αστυνομικοί και οι περαστικοί που εντόπισαν στη Λεωφόρο Αθηνών την μικρή Μαρία – Ειρήνη. Ο αστυνομικός που μίλησε πρώτος με το κοριτσάκι αναφέρει στην κατάθεση πως: “Η ανήλικη ήταν εμφανώς σοκαρισμένη από το γεγόνος καθότι περιπλανιόταν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και τη νύχτα στο δάσος και ανέφερε κάποια στιγμή ότι κοιμήθηκε κάτω από τα δέντρα σε κάτι κλαδιά“.
‘Οπως είναι φυσικό ο αστυνομικός ρώτησε τη μικρή για το πως εξαφανίστηκε και εκείνη-όπως αναφέρει- του επανέλαβε πολλές φορές ότι την άφησε η μητέρα της. “Επανέλαβε πολλές φορές ότι την άφησε η μητέρα της και ότι εκείνη την έψαχνε φοβισμένη και τη φώναζε, αλλά δεν ήταν πουθενά. Τη ρώτησα αν άκουσε κανέναν να τη φωνάζει ή αν είδε κάποιον να την ψάχνει και μου είπε πως όχι. Τη ρώτησα επανειλημμένα αν η ίδια από μόνη της διέφυγε την προσοχή των γονιών της και χάθηκε στο δάσος αλλά εκείνη επέμενε ότι την άφησε η μητέρα της” τονίζει στην κατάθεση του ο αστυνομικός.
Και συνεχίζει την κατάθεσή του λέγοντας πως “ύστερα από κάποια ώρα το παιδί άρχισε να κουράζεται και να διαμαρτύρεται και να ζητάει τη μητέρα του, την οποία κάλεσα στο χώρο. Όταν συναντήθηκε η ανήλικη με τη μητέρα της, συνέχισε να λέει και σε εκείνη ότι την άφησε μόνη της στο δάσος”, επισημαίνοντας πάντως ότι εξαιτίας της πολύ νεαρής ηλικίας της Μαρίας “είναι δύσκολο να προσδιοριστεί το κατά πόσο η περιγραφή της εξαφάνισης είναι ακριβής και πραγματική”.
Άλλος αστυνομικός καταθέτει ότι κατόπιν έρευνας στην ευρύτερη περιοχή που βρέθηκε η ανήλικη, “δεν εντοπίστηκαν ευρήματα όπως ρούχα, χαρτομάντηλα, υπολείμματα τροφών ή πλαστικών μπουκαλιών νερού”.
Από την άλλη οι περαστικοί που την εντόπισαν περιγράφουν ένα κοριτσάκι τρομαγμένο και πεινασμένο.Ο πρώτος που την είδε, καταθέτει στις αστυνομικές αρχές: “Ηταν μόνο του και φοβισμένο. Ειχα δει στην τηλεόραση και στο ίντερνετ ότι στην περιοχή Σχιστού είχε εξαφανιστεί ένα κοριτσακι και το αναζητούσαν. Τα χαρακτηριστικά του ταίριαζαν απόλυτα” αναφέρει ο μάτυρας και προσθέτει: “Το κοριστάκι ήταν καλά στην υγεία του αλλά αρκετά φοβισμένο και ταλαιπωρημένο“.
Η δεύτερη οδηγός που είδε το παιδί, αναφέρει: “Καθώς περνούσα είδα δεξία του οδοστρώματος και πάνω στο πεζοδρόμιο ένα μικρό κοριτσάκι να κάθεται μόνο του και μου έκανε φοβερή εντύπωση. (…) Μέχρι να φτάσω στο σημείο είχαν σταματήσει και άλλοι διερχόμενοι οδηγοί και το είχαν μαζέψει από το πεζοδρόμιο. Ρώτησα το κοριστάκι πως το λένε και μου είπε ότι ονομάζεται “Μαρία”, επίσης μου είπε ότι έχει άλλα δύο αδελφάκια. Επειδή το παιδί κρύωνε το σκέπασα και του έδωσε λίγο να φάει γιατί πείναγε. Τέλος όταν το ρώτησα πως βρέθηκε εδώ μου απάτησε “Με άφησε η μαμά μου”.“
Τα όσα διαδραματίστηκαν πριν την εξαφάνιση του κοριτσιού περιέγραψαν στην αστυνομία τόσο ο παππούς της όσο και η μητέρα της.
Η μητέρα περιγράφει: “Σηκώθηκα από το τραπέζι για να κόψω πεπόνι. Εκείνη τη στιγμή τα δύο ανήλικα τέκνα μου ήταν στην αυλή και παίζανε, δίπλα ακριβώς στο τραπέζι. Ενώ ήμουν μέσα στο σπίτι, άκουσα τον άντρα μου να φωνάζει και να αναζητά την ανήλικη Μαρία – Ειρήνη. Με ρώτησε εάν την είχα δει. Μου είπε ότι δεν τη βρίσκει και άρχισα και εγώ να την αναζητώ στο χώρο της μάντρας, αλλά και στον περιβάλλοντα χώρο”.
Αντίστοιχα, ο παππούς της αναφέρει στη κατάθεσή του: “Η μικρή εγγονή μου η Μαρία – Ειρήνη γυρνάει και με κοιτάει και μου λέει: “Παππού πάω στο πόνι” και έπειτα λέει στον μικρό της αδελφό, Γιώργο: “Έλα μαζί”. Ο Γιώργος είπε όχι και τότε πήγε προς το μέρος που είχε πάει η γειτόνισσά μας, η Ζωή. Μετά άκουσα τη Ζωή που φώναζε με τρομακτική φωνή τον σύζυγό της, Αντώνη: “Αντώνη έλα, γιατί ανοίξανε τη βρύση”. Εγώ καθόμουν στο τραπέζι και είδα τη Μαρία να πηγαίνει προς το μικρό πόνυ που έχουμε στην αυλή. Ο Αντωνης σηκώθηκε να κλείσει τη βρύση. (…) Τότε σηκώθηκα και έψαξα να βρω τη Μαρία – Ειρήνη. Αρχικά πήγα προς το πόνυ και όταν έφτασα δεν την είδα. Τότε ουρλιάζαμε όλοι το όνομά της για να μας ακούσει και απλωθήκαμε κατά μήκος τη μάντρας”.