Ένα δεύτερο πακέτο με μέτρα, ακόμη πιο σκληρά απαιτεί η Κομισιόν από την Ελλάδα. Μέσα σε αυτό σύμφωνα με πληροφορίες περιλαμβάνουν την κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο
την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με παράλληλη μείωση των συντάξεων.
Εκτός από τα επείγοντα μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας το ΕΚΟΦΙΝ απαιτεί εντός του 2010 η Ελλάδα να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει μεταξύ άλλων:
-
Την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του περιορισμού του μέτρου για μέγιστο αριθμό απολύσεων.
-
Την αναδιάρθρωση και συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, με κατάργηση της άτυπης μονιμότητας.
-
Τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, με αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης και κατάργηση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και εθελουσιών εξόδων.
-
Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
-
Την αύξηση των επενδύσεων στην έρευνα και την τεχνολογία/
-
Την αναμόρφωση του συστήματος υγείας ώστε να στοιχίζει λιγότερο και να είναι αποτελεσματικότερο.
-
Τη μεταρρύθμιση στην παιδεία, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς εργασίας.
-
Την απελευθέρωση των δικτύων και κυρίως της ενέργειας
-
Το άνοιγμα των μεταφορών με πρώτο το σιδηροδρομικό δίκτυο
-
Την αύξηση της απορροφητικότητας και αποτελεσματικότητας των κονδυλίων του ΚΠΣ που είναι σε τραγική κατάσταση από το 2007
-
Την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με καταπολέμηση της γραφειοκρατίας
-
Τη σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα.
Η εκχώρηση ακόμη ενός τμήματος εθνικής κυριαρχίας, κατά την έκφραση του κ. Παπανδρέου, στους θεσμούς της Ένωσης προωθείται από τις Βρυξέλλες με αφορμή τη λεγόμενη ελληνική κρίση. Όπως αναφέρει εσωτερικό ενημερωτικό σημείωμα της Κομισιόν, το πρόβλημα δανεισμού που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στις αγορές, με αφετηρία τον δημοσιονομικό της εκτροχιασμό, και η συναφής πτώση του ευρώ έδωσαν το πάτημα κατ΄ αρχάς στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. βαν Ρόμπαϊ να προωθήσει αυτό που ήθελαν πάντα όλοι οι φανατικοί ευρωπαϊστές, την οικονομική διακυβέρνηση, πέραν της νομισματικής.
Στο πλαίσιο της θα υπάρχει και μεγαλύτερος έλεγχος των οικονομικών πολιτικών των χωρών- μελών και προληπτικές συστάσεις. Παράλληλα θα υπάρχει και ενιαία πολιτική όσον αφορά την κατεύθυνση των δαπανών και της φορολογίας, με υιοθέτηση δεσμευτικών στόχων που δεν θα αφορούν απλώς το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος- όπως ορίζει σήμερα το Σύμφωνο Σταθερότητας αλλά και την απασχόληση και τις δαπάνες για την έρευνα και την τεχνολογία και τις δαπάνες για το κοινωνικό κράτος.
Στη σύνοδο κορυφής της 25ης Μαρτίου θα παρουσιαστεί ολοκληρωμένη πλέον η πρόταση της οικονομικής διακυβέρνησης, μαζί με τους στόχους για την Ευρώπη του 2010, και στόχος των Βρυξελλών είναι να υπάρξει κατάληξη τον Ιούνιο, έτσι ώστε τα κράτη- μέλη να προχωρήσουν στην υιοθέτηση του νέου διευρυμένου Συμφώνου το ερχόμενο φθινόπωρο.