Ζωή Λάσκαρη: Συγκίνηση για τον ξαφνικό χαμό της – Πέθανε σχεδόν δυο μήνες μετά από την επέτειο με τον Αλέξανδρο της [pics, vids]

Ζωή Λάσκαρη. Η καλλονή του ελληνικού θεάτρου… η diva του ελληνικού κινηματογράφου. Μία γυναίκα με τσαμπουκά και τσαγανό που μόνο ο έρωτας την “μαλάκωνε”. Η Ζωή Λάσκαρη πέθανε ξαφνικά χθες (18.08.2017) στο Πόρτο Ράφτη, βυθίζοντας σε πένθος μικρούς και μεγάλους.

Απαρηγόρητοι οι δικοί της άνθρωποι… Η “Ζωίτσα” τους κοιμήθηκε αλλά δεν ξαναξύπνησε. “Έφυγε” ήρεμη, χαρούμενη και κυρίως έχοντας ζήσει τη ζωή που εκείνη ήθελε και όχι οι άλλοι. Άλλωστε, όπως η ίδια η Ζωή Λάσκαρη είχε πει… ήταν πολύ “ξεροκέφαλη” για να μην κάνει αυτό που θέλει.

Ο σύζυγος της και φύλακας άγγελος της, Αλέξανδρος Λυκουρέζος είναι συντετριμμένος. Έφυγε για το γραφείο και την άφησε να κοιμάται. Πίστευε ότι εκείνη θα τον περιμένει στο σπίτι τους να γυρίσει. Ωστόσο, εκείνη έκανε και πάλι το δικό της… Οι δυο τους ήταν μαζί από το 1976. Μάλιστα, περίπου πριν από δυο μήνες, έκλεισαν 41 χρόνια κοινής πορείας.

Ο έρωτας και η απιστία

Αν γνώριζε κάτι πολύ καλά η Ζωή Λάσκαρη, αυτό είναι ο έρωτας. Γεννήθηκε ερωτεύσιμη και ταυτόχρονα ερωτευμένη. Η ίδια είχε δηλώσει στο παρελθόν: ““Εγώ είχα το ελάττωμα να ερωτεύομαι. Έτσι, στα νιάτα μου δεν έβλεπα ποτέ τι συνέβαινε γύρω μου, αν κάποιοι ήταν ερωτευμένοι μαζί μου, αλλά μόνον ότι συνέβαινε στο σπίτι μου. Και στο σπίτι μου δεν έπεφτε ξερός ο άνδρας που είχα δίπλα μου, αλλά έπεφτα εγώ ξερή. Ένιωσα έντονους έρωτες και είμαι ευτυχής για αυτό. Άλλωστε, ο ανέραστος άνθρωπος είναι σακάτης. Ο έρωτας είναι πολύ σημαντικό πράγμα στη ζωή. Δεν αξίζει να παθιάζεσαι με τίποτα άλλο πέρα από τον έρωτα. Στον έρωτα αξίζει να την ρίξεις την ζαριά με ό,τι αυτό συνεπάγεται”.

Μάλιστα, η ωραία Ζωή Λάσκαρη δεν δίστασε να μιλήσει δημόσια για τις απιστίες του άντρα της. Η Ζωή Λάσκαρη ακομπλεξάριστη αποκάλυψε τις πολλές απιστίες- όπως είπε – αλλά και τον μεγάλο έρωτα που είχε για τον άντρα της… έρωτας που δεν έφυγε ποτέ!

Η Ζωή Λάσκαρη εξήγησε γιατί δεν τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα. «Το να εκδικηθείς με το ίδιο νόμισμα το θεωρώ τόσο κουτό. Δεν κερδίζεις τίποτα. Οι ξένες πολύ όμορφες σταρ δεν έχουν όλες απατηθεί; Συνήθως η γυναίκα η ωραία είναι αυτή που την πληρώνει. Οι άντρες είστε αδηφάγοι, δεν λειτουργείτε με το συναίσθημα.  Αγαπάτε μια γυναίκα και πολύ εύκολα μπορεί να πάτε με μία άλλη και αύριο το πρωί να το έχετε ξεχάσει».

Επίσης τόνισε ότι δεν δέχτηκε την απιστία. «Δεν το δέχτηκα, υπέφερα, αλλά στη ζυγαριά με τα καλά και τα λάθη του Λυκουρέζου υπερίσχυσαν τα πάρα πολύ καλά που έχει. Τον έχω πιάσει 100 φορές! Μία φορά ήθελε να με κυνηγήσει αλλά δεν μπορούσε γιατί ήταν σε μια άσχημη κατάσταση».

https://www.youtube.com/watch?v=j9PCJJQUuic

Όπως είπε δεν σκέφτηκε ποτέ το διαζύγιο. «Για τον Αλέξανδρο δεν ξέρω, εγώ δεν το σκέφτηκα. Σκέφτηκα ότι δεν πάει, ότι πρέπει να το πολεμήσω, ότι πρέπει να δουλέψω. Θέλει πολλή δουλειά. Είναι έτσι δεδομένο τον πήρα και τελείωσε; Δεν είναι δεδομένο τίποτα! Θέλει πολλή δουλειά! Τον έχω πιάσει 100 φορές! Μία φορά ήθελε να με κυνηγήσει αλλά δεν μπορούσε γιατί ήταν σε μια άσχημη κατάσταση. Αλλά τον λατρεύω! Τον λατρεύω! Είναι όμορφος, είναι γοητευτικός, είναι ο άνθρωπός μου! Τον αγαπάω! Το πιο εύκολο είναι να τα τινάξεις όλα στον αέρα, το δύσκολο είναι να τα κρατήσεις».

Διηγήθηκε, μάλιστα, με κάθε ειλικρίνεια τη στιγμή που μπήκε στο δικηγορικό γραφείο του συζύγου της Αλέξανδρου Λυκουρέζου και τον έπιασε να την απατά. Η Ζωή Λάσκαρη είπε, γελώντας, ότι βγήκε από το γραφείο χτυπώντας την πόρτα, αλλά ο Λυκουρέζος δεν μπορούσε να την κυνηγήσει γιατί ήταν σε άσχημη κατάσταση.

Την Τρίτη το τελευταίο αντίο

Την Τρίτη (22.08.2017) η Ζωή Λάσκαρη θα “πρωταγωνιστήσει” στην τελευταία της παράσταση. Η κηδεία της θα τελεστεί στις 13:00, από τον Ιερό Ναό Αγ. Διονυσίου, στην οδό Σκουφά. Η ταφή θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η οικογένεια της ζήτησε αντί στεφάνων, να γίνουν δωρεές στην Κιβωτό του πατέρα Αντώνιου.

Ειδικότερα. σε ανάρτηση της οικογένειας στην επίσημη σελίδα της ηθοποιού στο Facebook αναφέρεται: “Την λατρεμένη μας σύζυγο, μητέρα και γιαγιά ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ-ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΥ κηδεύουμε την Τρίτη 22 Αυγούστου και ώρα 13:00 από τον Ιερό Ναό Αγ. Διονυσίου, οδός Σκουφά. Η ταφή θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ο σύζυγος: Αλέξανδρος

Τα παιδιά: Μάρθα και Μαρία Ελένη

Η εγγονή: Ζένια

Οι λοιποί συγγενείς και φίλοι

Παράκληση της οικογένειας, αντί στεφάνων, να γίνουν δωρεές στην Κιβωτό του πατέρα Αντώνιου (τηλ.:210 5141953)”.

Σαν βόμβα έπεσε στον καλλιτεχνικό και όχι μόνο κόσμο η είδηση του θανάτου της Ζωής Λάσκαρη, της μεγάλης κυρίας του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Η Ζωή Λάσκαρη, η γυναίκα που με την ομορφιά και το ταλέντο της σημάδεψε την χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, έφυγε ξαφνικά από την ζωή στα 73 της χρόνια στο αγαπημένο της σπίτι στο συγκρότημα Απολλώνιο στο Πόρτο Ράφτη.

Σύμφωνα με πληροφορίες, νωρίς το μεσημέρι της Παρασκευής (18.08.2017) η κόρη της Μάρθα πήγε στο σπίτι και βρήκε την μητέρα της νεκρή. Αμέσως επικοινώνησε με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο που ήταν στο γραφείο του. Κλήθηκε ασθενοφόρο και ο οικογενειακός γιατρός ο οποίος και πιστοποίησε τον θάνατό της….

Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Δεκεμβρίου 1944. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη. Φοίτησε στη σχολή Βαλαγιάννη,  στη σχολή καλογραιών Καλαμαρί και στη σχολή του Πέλλου Κατσέλη. Το 1959, σε ηλικία μόλις δεκαπέντε χρονών, στέφθηκε σταρ Ελλάς.

Έζησε για δύο χρόνια στην Αμερική.

Η αρχή μιας λαμπρής καριέρας

Το 1961 ο Φιλοποίμην Φίνος την επιλέγει για πρωταγωνίστρια στον «Κατήφορο» και υπογράφει μαζί του αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας. Η ταινία είναι εισπρακτικά η εμπορικότερη της σεζόν 1961-1962, καθιερώνοντας τη Ζωή Λάσκαρη ως μόνιμη πρωταγωνίστρια και ως μια από τις πιο λαμπρές σταρ της «χρυσής» εποχής του κινηματογράφου. Για να μην γίνεται σύγχυση με την ξαδέρφη της Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια, ο Φίνος την «βαφτίζει» Ζωή Λάσκαρη εμπνευσμένος από το όνομα ενός Ιταλού.

Τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει σε όλες τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες του Φίνου και θα συνεργαστεί με όλους τους σταρ της εποχής. Από αυτές ξεχωρίζουν ο «Νόμος 4000», η «Στεφανία», το «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Κορίτσια για φίλημα» και «Οι Θαλασσιές οι χάντρες».

Η «Στεφανία» και ο «Κατήφορος» προβλήθηκαν για πολλές εβδομάδες σε χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, διευρύνοντας την φήμη της Λάσκαρη στο εξωτερικό (57 εβδομάδες προβολής των ταινιών στο Μεξικό), ενώ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» έκλεψαν, εκτός συναγωνισμού, τις εντυπώσεις στο φεστιβάλ Καννών το 1967, την ώρα που ο γαλλικός Τύπος έπλεκε το εγκώμιο της μεγάλης Ελληνίδας πρωταγωνίστριας.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 η Ζωή Λάσκαρη, μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη, θεωρούνται οι μεγαλύτερες ντίβες και πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα. Η Λάσκαρη έχει διαμορφώσει με τους ρόλους της την περσόνα της δυναμικής αλλά και μοιραίας γυναίκας, ενώ παράλληλα γίνεται το νούμερο ένα sex symbol της εποχής της. 

Η λαμπρή πορεία στο θέατρο και η φωτογράφιση που άφησε εποχή

Η δύση της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου θα στρέψει την προσοχή της στην μεγάλη της αγάπη, το θέατρο. Το 1966, σε συνεργασία με τον Αντρέα Ντούζο, περιοδεύει στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, την «Παγίδα» του Robert Thomas και την «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Terence Rattigan.

Το 1970 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Αθήνα με το έργο «Μαριχουάνα Στοπ» ενώ ακολουθούν οι μεγάλες θεατρικές επιτυχίες «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Neil Simon, «Η κυρία του Μαξίμ» του Georges Feudeau και το «Miss Πέπσι» του Pierrette Bruno. Η υποδοχή που της επιφύλαξαν οι θεατρικοί κριτικοί ήταν ενθουσιώδης.

Το 1982 πρωταγωνιστεί για τελευταία φορά στον κινηματογράφο, στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση», ενώ θα μείνει στην ιστορία η θρυλική γυμνή φωτογράφησή της για το περιοδικό «Playboy» το 1985 -η πρώτη Ελληνίδας πρωταγωνίστριας- που προκάλεσε θυελλώδες πολιτικό ζήτημα.

Πιστή λάτρης του θεάτρου και του κλασικού ρεπερτορίου συνεχίζει, αρχές δεκαετίας του ’90, να παρουσιάζει μεγάλα έργα του παγκόσμιου θεάτρου, σε συνεργασία με μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες.

Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στο «Καινούρια σελίδα» του Neil Simon και την επόμενη σεζόν στο «Τρελοί για έρωτα» του Sam Shepard.

Την δεκαετία του ’90 ξεχωρίζουν το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Edward Albee, το 1992 στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Ορφέα στον Άδη» το 1993 στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Τρείς ψηλές γυναίκες» του Edward Albee, το 1995, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά και το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο’ Νηλ.

Η συνεργασία της με τον Μιχάλη Κακογιάννη στις «Τρωάδες» το 1997 έτυχε θερμής υποδοχής από τον Τύπο.

Η θεατρική συνεργασία της με τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Σταύρο Τσακίρη συνεχίζεται και στις αρχές του 2000 με τα έργα «Συνάντηση», όπου συμπρωταγωνιστεί με τον Απόστολο Γκλέτσο και «Σκηνές Γάμου».

Αποτίνοντας ωστόσο έναν ιδιαίτερο φόρο τιμής στον αγαπημένο της Edward Albee θα ανεβάσει για δύο συνεχόμενες σεζόν την «Ευαίσθητη Ισορροπία» σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Είναι η τέταρτη φορά στην θεατρική της καριέρα που ανεβάζει έργο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα.

To 2003 ιδρύει την δική της θεατρική σκηνή στον πολυχώρο Αθηναΐδα. Το 2005 ανεβάζει το «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά.

Οι κριτικοί συμφωνούν για τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο «φώτισε» η ερμηνεία της αυτό το σπουδαίο έργο. Ακολουθεί, για δύο θεατρικές σεζόν, το έργο «Άλμα Μάλερ» του Ρον Χάρτ, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου.

Τις σεζόν 2011-2013 ανεβάζει το έργο του Martin Sherman «Ρόουζ» σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Ρώσου σκηνοθέτη Adolf Shapiro.

Γάμοι και παιδιά

Το 1967 παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Πέτρο Κουτουμάνο με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Μάρθα.

Το ζευγάρι χώρισε οριστικά την άνοιξη του 1971.

Το 1976 παντρεύτηκε τον ποινικολόγο Αλέξανδρο Λυκουρέζο με τον οποίο απέκτησε μια ακόμη κόρη, την Μαρία-Ελένη. Το 1997 έγινε γιαγιά της Ζένιας από τον γάμο της Μάρθας με τον Βλάση Μπονάτσο.