Η συμφωνία πρόκειται να εγκριθεί από το Δ.Σ. της ΔΕΠΑ, το οποίο προγραμματίζεται για σήμερα, ενώ αμέσως μετά θα συγκληθεί έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρείας (ΤΑΙΠΕΔ, ΕΛΠΕ), προκειμένου να ανάψει το «πράσινο φως» για τους όρους της συμφωνίας και φυσικά για το τίμημα.
Στην ουσία, η ΔΕΠΑ αγοράζει έναντι 150 εκατ. ευρώ το ποσοστό της Shell στη προμήθεια και διανομή φυσικού αερίου του Λεκανοπεδίου, με τους Ολλανδούς να παρέχουν νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις, σαν αυτές που απαιτούσε καιρό τώρα η ελληνική εταιρεία, μακροπρόθεσμης διάρκειας.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν έχει παρέλθει διάστημα πολύ πάνω από τη 5ετία από την αποχώρηση των Ολλανδών, και εντούτοις εντοπισθεί να τους βαρύνει ευθύνη για πάσης φύσεως εκκρεμότητα (για παράδειγμα φορολογική ή ατύχημα από κάποια κακοτεχνία), η ΔΕΠΑ θα μπορεί να στραφεί εναντίον της μητρικής Shell.
Ταυτόχρονα, η Shell δεσμεύεται να μην μπορεί μελλοντικά, όχι μόνο μέσω κάποιου SPV αλλά ούτε η ίδια, να δραστηριοποιηθεί στην ελληνική αγορά με δικό της δίκτυο, πρατήρια φυσικού αερίου, κ.ό.κ. Δηλαδή δεσμεύεται ότι αποκλείεται κάθε πιθανή επανάκαμψή της στην ελληνική αγορά, με αντικείμενο, παρεμφερές με το σημερινό, ακόμη κι αν δεν εμφανίζεται ότι θα το τρέχει η ολλανδική εταιρεία, αλλά κάποια συνδεδεμένη με αυτήν οντότητα. Διότι, ως γνωστόν οι Ολλανδοί δεν συμμετέχουν στην ΕΠΑ Αττικής απευθείας ή μέσω κάποιας θυγατρικής τους, παρά μέσω ενός οχήματος ειδικού σκοπού (SPV).
Τόσο το πρώτο, όσο και το δευτερο, μπορεί να έδειχναν τεχνικά ζητήματα, στην πραγματικότητα ωστόσο αποδείχθηκε πως μόνο σαν τέτοια δεν αντιμετωπίζονταν από την πολυεθνική, αφού διαφορετικά η συμφωνία θα είχε κλείσει καιρό τώρα. Από την άλλη πάλι πλευρά, και παρά τις υπουργικές πιέσεις να κλείσει το deal, η ΔΕΠΑ θα βρισκόταν εντελώς εκτεθειμένη αν κατέβαλε ένα τόσο μεγάλο ποσό, δίχως να έχει εισπράξει από τους Ολλανδούς τις νομικές δεσμεύσεις που ήθελε.
