Κάθε δευτερόλεπτο σφάζονται παγκοσμίως 1.680 ζώα εκτροφής, πάνω από 50 δισεκατομμύρια το χρόνο, ενώ μόνο στις ΗΠΑ θανατώνονται 27 εκατομμύρια την ημέρα για να καταλήξουν στο τραπέζι του ανθρώπου.
Οι συνθήκες αυτής της εντατικής εκμετάλλευσης, όπως στα πτηνοτροφεία ή εκτροφεία βοοειδών είναι άθλιες, και πέρα από τη βάναυση μεταχείριση των ζώων, απειλούν και την υγεία των ανθρώπων, αλλά και την περιβαλλοντική και τροφική αλυσίδα.
Η Λιάνα Αλεξανδρή, διευθύντρια της Ελληνικής Φιλοζωικής Εταιρείας, λέει ότι «η υπερεκμετάλλευση για όλο και περισσότερο κέρδος, οδηγεί καταρχάς στο βασανισμό και στη θανάτωση των παραγωγικών ζώων, τα οποία στη σύντομη ζωή τους δέχονται ορμόνες, φάρμακα και βιομηχανοποιημένες τροφές. Άμεσος αποδέκτης είναι ο άνθρωπος και η καταστροφή του περιβάλλοντος, γιατί τίποτα δεν χάνεται στη φύση και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται».
Τα στοιχεία της «Φιλοζωικής» συγκλονίζουν: 32 εκατομμύρια αλεπούδες, τσιντσιλά, μινκ, φώκιες, κάστορες, γάτες, σκύλοι και άλλα γουνοφόρα, θανατώνονται ετησίως με μεθόδους, όπως η ηλεκτροπληξία, η δηλητηρίαση και φρικτές μεθόδους γδαρσίματος, όσο είναι ακόμα ζωντανά.
Το ελληνικό γραφείο της Greenpeace ενημερώνει πως δισεκατομμύρια είδη ψαριών, καρχαριών, φαλαινών, δελφινιών, θαλασσίων χελωνών, αλλά και πουλιών εκτελούνται με απίστευτη βιαιότητα. Οι υδατοκαλλιέργειες απαιτούν μεγάλες ποσότητες άγριων ψαριών για ιχθυοτροφή και επιβαρύνουν τη θάλασσα με οργανικά απόβλητα και τοξικές ουσίες. Πολλά από τα πιο δημοφιλή ψάρια της ελληνικής κουζίνας βρίσκονται σε κίνδυνο, όπως τόνος, σολομός, ξιφίας, γλώσσα, κοκκινόψαρο, γαρίδες, μπακαλιάρος και γαλέος.
Οι επιπτώσεις της αγροτικής βιομηχανίας που σχετίζεται με την κτηνοτροφική παραγωγή ευθύνονται για το 18% των εκπομπών του φαινομένου του θερμοκηπίου, το 65% των εκπομπών νιτρώδους οξειδίου και του 37% του μεθανίου. Επίσης η αγροτική ζωοπαραγωγή χρησιμοποιεί το 37% των φυτοφαρμάκων και το 50% των αντιβιοτικών παγκοσμίως.
Εκτός από την τροφή και την ένδυση, εκατομμύρια ζώα προορίζονται για τη διασκέδαση των ανθρώπων, όπως στα τσίρκο, στους ζωολογικούς κήπους, και για πειράματα. Η κ. Αλεξανδρή επισημαίνει πως 100 εκατομμύρια σπονδυλωτά και μη ζώα χρησιμοποιούνται για πειράματα κάθε χρόνο. Το οξύμωρο είναι πως η αμερικάνικη FDA (διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων) ανακοίνωσε το 2006 πως το 92% των φαρμάκων που πέρασαν από τα πειραματικά εργαστήρια ζώων απέτυχαν σε κλινικά ανθρώπινες δοκιμές. Παρ’ όλα αυτά τα πειράματα συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς.
Η διευθύντρια της Φιλοζωικής Εταιρείας, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και θεωρεί υποκρισία το να θυμόμαστε τα ζώα μόνο κάθε 4 Οκτώβρη, από τα δημοσιεύματα και την επόμενη ημέρα να τα ξεχνάμε. «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα και να αναλάβουμε δράση. Να μη φοράμε γούνες, να μην πηγαίνουμε σε ζωολογικούς κήπους και τσίρκο, να μην τρώμε κάθε μέρα κρέας και αυτό που θα επιλέγουμε να είναι από φάρμες που σέβονται τα ζώα».
Σε πολιτικό επίπεδο, λέει, μόνο οι μαζικές πιέσεις φέρνουν λύσεις. Για παράδειγμα, μετά την εκστρατεία που ξεκίνησε η «Φιλοζωική» με οργανώσεις του εξωτερικού το 1995, κλείσανε 200 σφαγεία στην Ελλάδα. Ο λόγος ήταν ότι τα ζώα θανατώνονταν χωρίς αναισθητικό, με αποτέλεσμα να ανεβάζουν τα επίπεδα αδρεναλίνης λόγω τους στρες που βιώνουν και να εκκρίνουν τοξίνες που περνούν και στον άνθρωπο που τα καταναλώνει. Πρόσφατο ενθαρρυντικό γεγονός αποτελεί, όπως επισημαίνει, η απαγόρευση των ταυρομαχιών στην Καταλονία, μετά από παγκόσμιες δράσεις και απαιτήσεις.
Για την Ελλάδα τα στοιχεία που υπάρχουν είναι από ελλειπή ως ανύπαρκτα. Τα αδέσποτα εμφανίζονται σε μία και μοναδική καταγραφή του 1992, του τότε υπουργείου Γεωργίας, με 300.000 ζώα πανελλαδικά. Για τα γουνοφόρα που θανατώνονται δεν υπάρχουν στοιχεία, παρά μόνο πως στην Ελλάδα υπάρχουν 35 μονάδες γουνοφόρων ζώων με παραγωγή που ανέρχεται σε περίπου 600.000 γουνοδέρματα.
Μία απαισιόδοξη νότα στην ήδη ζοφερή εικόνα είναι η συρρίκνωση των φιλοζωικών σωματείων. Τα προγράμματα άγριας ζωής και απειλούμενων ειδών σταμάτησαν να επιδοτούνται στην Ελλάδα, ενώ πολλές από τις 130 φιλοζωικές οργανώσεις, άρχισαν σιγά -σιγά να βάζουν «λουκέτο», λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Η συνέπειες της οικονομικής κρίσης φαίνονται και σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς τα φιλοζωικά σωματεία μειώνουν όλο και περισσότερο τις παροχές τους προς τα ζώα.