Επτά περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν καταγγείλει τις επιστημονικές ελλείψεις της Μελέτης Περιβαντολογικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και τις νομικές πλημμέλειες τόσο της πράξης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, όσο και της γενικότερης διαδικασίας, που ακολουθείται για την προώθηση του έργου και έχουν δηλώσει την αντίθεσή τους στο συγκεκριμένο έργο.
Η περιοχή των στενών και εκβολών του Αχέροντα είναι από τις 18 φυσικές περιοχές που έχουν αναγνωριστεί ως οι πιο αξιόλογες σ’ ολόκληρη την Ήπειρο, ενώ επιπλέον έχει ενταχθεί στο Δίκτυο NATURA 2000 (ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας, GR2140001) και έχει θεσμοθετηθεί ως Περιοχή Προστασίας της Φύσης με Περιφερειακές Ζώνες. Έχει χαρακτηριστεί ως περιοχή ΖΕΠ (GR2120008) λόγω της σημαντικότητάς της για τα πουλιά κατά τη εαρινή και φθινοπωρινή μεταναστευτική περίοδο, καθώς και επειδή σε αυτή φωλιάζουν είδη πουλιών σημαντικά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ακόμη, φιλοξενεί 11 ιθαγενή είδη ψαριών του γλυκού νερού, μερικά από αυτά εξαιρετικά σπάνια και αυστηρώς προστατευόμενα.
Όπως δήλωσε σε πρόσφατη ερώτησή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το θέμα, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων:
«H καταστροφή περιοχών που αποτελούν μοναδική φυσική μας κληρονομιά δεν αντίκειται μόνο στην κοινή λογική και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Είναι και λάθος οικονομική επιλογή. Η προστασία και βιώσιμη διαχείριση του φυσικού πλούτου μας είναι η βάση για μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμη οικονομία καθώς και για δημιουργία θέσεων εργασίας στο τοπικό επίπεδο.
Η Ελλάδα δεν έχει διδαχθεί ακόμα από τα λάθη του παρελθόντος και συνεχίζει να καταστρέφει ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος της λύσης για διέξοδο από την κρίση. Προϋπόθεση για μια ευημερία βασισμένη σε βιώσιμες οικονομικές επιλογές αποτελεί η συμμόρφωση με την περιβαλλοντική νομοθεσία, όπως για παράδειγμα η Οδηγία-Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60, που συνεπάγεται ότι πριν την κατασκευή ενός τέτοιου έργου σε μια οικολογικά ευαίσθητη περιοχή, πρέπει να έχει προηγηθεί ένα σχέδιο συνολικής διαχείρισης των υδάτων, που θα λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες τόσο των ανθρώπινων κοινωνιών όσο και των οικοσυστημάτων».
«H καταστροφή περιοχών που αποτελούν μοναδική φυσική μας κληρονομιά δεν αντίκειται μόνο στην κοινή λογική και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Είναι και λάθος οικονομική επιλογή. Η προστασία και βιώσιμη διαχείριση του φυσικού πλούτου μας είναι η βάση για μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμη οικονομία καθώς και για δημιουργία θέσεων εργασίας στο τοπικό επίπεδο.
Η Ελλάδα δεν έχει διδαχθεί ακόμα από τα λάθη του παρελθόντος και συνεχίζει να καταστρέφει ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος της λύσης για διέξοδο από την κρίση. Προϋπόθεση για μια ευημερία βασισμένη σε βιώσιμες οικονομικές επιλογές αποτελεί η συμμόρφωση με την περιβαλλοντική νομοθεσία, όπως για παράδειγμα η Οδηγία-Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60, που συνεπάγεται ότι πριν την κατασκευή ενός τέτοιου έργου σε μια οικολογικά ευαίσθητη περιοχή, πρέπει να έχει προηγηθεί ένα σχέδιο συνολικής διαχείρισης των υδάτων, που θα λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες τόσο των ανθρώπινων κοινωνιών όσο και των οικοσυστημάτων».
