Η ουσιαστική αύξηση της θερμοκρασίας στο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό στα τέλη της δεκαετίας του 1990 μπορεί να θεωρηθεί ως υπεύθυνη για τα «μελαγχολικά» καλοκαίρια του Ηνωμένου Βασιλείου, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα. Η αλλαγή αυτή έχει οδηγήσει σε υγρά καιρικά συστήματα που κατευθύνονται στη βόρεια Ευρώπη αυξάνοντας τις θερινές βροχοπτώσεις κατά περίπου ένα τρίτο.
Το υπόδειγμα αυτό είναι πιθανό να οδηγήσει ξαφνικά και σε ξηρότερα καλοκαίρια, σύμφωνα με τον καθηγητή Rowan Sutton από το Πανεπιστήμιο του Reading που ηγήθηκε της μελέτης. «Δεν μπορώ να το εγγυηθώ, αλλά είναι αρκετά πιθανό», είπε. «Ωστόσο, δεν είμαστε σίγουροι για το χρόνο κατά τον οποίο θα μπορούσε να συμβεί, αλλά εργαζόμαστε αυτή τη στιγμή πάνω σε αυτό το θέμα». Ο Sutton πρόσθεσε ότι μια τέτοια αλλαγή θα μπορούσε να συμβεί πολύ γρήγορα σε διάστημα πάνω από δύο με τρία χρόνια.
Το καλοκαίρι του 2012 ήταν το πιο υγρό του αιώνα και ακολουθεί μια σειρά από καλοκαίρια με βροχοπτώσεις άνω του μέσου όρου. Η ομάδα Sutton, που δημοσίευσε τη μελέτη στο περιοδικό Nature Geoscience, εξέτασε δεδομένα ενός αιώνα και πλέον και διαπίστωσε ότι η θερμοκρασία του Βόρειου Ατλαντικού παραμένει κάθε φορά είτε πάνω είτε κάτω από το μέσο όρο για δεκαετίες. Οι περίοδοι με υψηλότερη θερμοκρασία, η τελευταία από τις οποίες άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, βρέθηκαν να συσχετίζονται με τα βροχερά καλοκαίρια στη Βόρεια Ευρώπη και με τα πιο θερμά και ξηρά καλοκαίρια στη Μεσόγειο. Η ομάδα του Sutton χρησιμοποίησε υπάρχουσες λεπτομερείς προσομοιώσεις κλίματος ώστε να αποδείξει την ύπαρξη αιτιώδους σχέσης ανάμεσα στο θερμότερο ωκεανό και την αλλαγή του καιρού.
Ο Sutton ανέφερε ότι αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν για πολλές εκατοντάδες χρόνια, αλλά η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει επίσης σημαντικό αντίκτυπο. «Δεν είναι πλέον αποκλειστικά φυσικές αυτές οι αλλαγές. Πρόκειται για μια κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο», είπε. «Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι η κλιματική αλλαγή αλλάζει το εύρος των αλλαγών της θερμοκρασίας καθώς και το χρόνο που αυτές συμβαίνουν». Για παράδειγμα, η περίοδος από το 1960 μέχρι τη δεκαετία του 1980 ήταν πιο δροσερή λόγω της κάπνας και των άλλων ρύπων που παρήγαγαν οι βρώμικοι σταθμοί ενέργειας με αποτέλεσμα να διατηρείται δροσερός ο πλανήτης.
Η θερμή περίοδος του Βόρειου Ατλαντικού που, διήρκεσε από το 1930 μέχρι το 1950, είχε και τότε προκαλέσει μια σειρά από υγρά καλοκαίρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, μέχρι και σοβαρές πλημμύρες τον Αύγουστο του 1948. Τότε είχε κλείσει η κύρια σιδηροδρομική γραμμή για τρεις μήνες. Πέρα από αυτό, οι πλημμύρες στο Lynmouth τον Αύγουστο του 1952 είχαν στοιχίσει τη ζωή σε 34 άτομα.
Η αύξηση της θερμοκρασίας του Βόρειου Ατλαντικού είναι και ένας από τους λόγους για την χαμηλότερη αυτό το καλοκαίρι ποσότητα πάγου στην Αρκτική. Είναι πολύ πιθανό αυτή η συρρίκνωση των πάγων να έχει επίπτωση στα καλοκαίρια του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Sutton αυτό μένει να αποδειχθεί μετά από επιστημονικές έρευνες οι οποίες είναι σήμερα σε εξέλιξη.
Οι ζεστές και κρύες διακυμάνσεις στο Βόρειο Ατλαντικό επηρεάζουν τη θερμοκρασία, τη βροχόπτωση και τους ανέμους σε όλη την Ευρώπη, την Αφρική, τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική. Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι σχετίζονται και με αλλαγές στην ωκεάνια κυκλοφορία. Άλλη έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Reading υποστηρίζει ότι μπορεί στο μέλλον να είναι δυνατή η πρόβλεψη μερικά χρόνια πριν του κύκλου αύξησης ή μείωσης της θερμοκρασίας.
