Το Güssing στην περιοχή του νότιου Burgenland της Αυστρίας, έως το 1988 ήταν μια πόλη που μαράζωνε κοινωνικά, οικονομικά και πληθυσμιακά.
Η οικονομία της κοινότητας στηρίζονταν αποκλειστικά στη γεωργία, και οι αγρότες πουλούσαν καλαμπόκι, ηλιέλαιο και ξυλεία για να βγάλουν τα προς το ζην. Σε τουριστικό επίπεδο το κύριο και μοναδικό αξιοθέατο ήταν το κάστρο του 12ου αιώνα που χτίστηκε από Ούγγρους ευγενείς.
Εξαιτίας της γεωγραφικά άσχημης τοποθεσίας κοντά στα σύνορα, δεν υπήρχαν εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις στην περιοχή, η οποία στερούνταν επίσης υποδομών μεταφορών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ένδεια θέσεων εργασίας, 70% των κατοίκων να μετακινούνται εβδομαδιαίως στη Βιέννη για τις δουλειές τους και η περιοχή να παρουσιάζει υψηλό ποσοστό μετανάστευσης σε άλλες περιοχές.
Η οικονομία της κοινότητας στηρίζονταν αποκλειστικά στη γεωργία, και οι αγρότες πουλούσαν καλαμπόκι, ηλιέλαιο και ξυλεία για να βγάλουν τα προς το ζην. Σε τουριστικό επίπεδο το κύριο και μοναδικό αξιοθέατο ήταν το κάστρο του 12ου αιώνα που χτίστηκε από Ούγγρους ευγενείς.
Εξαιτίας της γεωγραφικά άσχημης τοποθεσίας κοντά στα σύνορα, δεν υπήρχαν εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις στην περιοχή, η οποία στερούνταν επίσης υποδομών μεταφορών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ένδεια θέσεων εργασίας, 70% των κατοίκων να μετακινούνται εβδομαδιαίως στη Βιέννη για τις δουλειές τους και η περιοχή να παρουσιάζει υψηλό ποσοστό μετανάστευσης σε άλλες περιοχές.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, προτάθηκε μια πολιτική για την περιοχή, η οποία ζητούσε την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Ο πρώτος στόχος ήταν η πόλη του Güssing και ακολούθως ολόκληρη η περιφέρεια να καλύπτουν τις ανάγκες τους με τοπικά/περιφερειακά υπάρχουσες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αξιοποίησε τα τοπικά κεφάλαια, κυρίως χάρη στην ανάπτυξη μονάδων αξιοποίησης τοπικά παραγόμενης βιομάζας για ηλεκτρισμό, θέρμανση και καύσιμα, με 71% ενεργειακή αυτάρκεια. Παράλληλα, διασφάλισε σταθερές, χαμηλές τιμές για την θέρμανση των κατοίκων, τη στιγμή που οι τιμές του πετρελαίου θέρμανσης εκτοξεύονταν.
Αξιοποίησε τα τοπικά κεφάλαια, κυρίως χάρη στην ανάπτυξη μονάδων αξιοποίησης τοπικά παραγόμενης βιομάζας για ηλεκτρισμό, θέρμανση και καύσιμα, με 71% ενεργειακή αυτάρκεια. Παράλληλα, διασφάλισε σταθερές, χαμηλές τιμές για την θέρμανση των κατοίκων, τη στιγμή που οι τιμές του πετρελαίου θέρμανσης εκτοξεύονταν.
Έτσι το Güssing, μια πόλη που μαράζωνε κοινωνικά, οικονομικά και πληθυσμιακά, κατάφερε να σταματήσει τη φυγή του πληθυσμού της και να τον αυξήσει από 500 σε 3.764 άτομα, να εγκατασταθούν εκεί 50 νέες επιχειρήσεις που έχουν δημιουργήσει 1.100 άμεσες ή έμμεσες θέσεις εργασίας στην πόλη, χωρίς να υπολογίζονται οι θέσεις στην περιφέρεια. Από τότε έχει εξελιχθεί σε μια σημαντική τοποθεσία για βιομηχανίες με υψηλή κατανάλωση ενέργειας, όπως η παραγωγή πατωμάτων ή η ξήρανση σκληρού ξύλου που όμως τώρα χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με σταθερές μακροχρόνια τιμές για την λειτουργία τους.
Η πόλη έχει επίγνωση των φυσικών της πόρων και η πολιτικής της είναι να φροντίζει το περιβάλλον δάσος μακροχρόνια, ώστε να διασφαλίσουν μια καλή τροφοδοσία ανανεώσιμης ενέργειας και για το μέλλον. Έτσι η πόλη σήμερα χρησιμοποιεί λιγότερη από τη μισή ετήσια ανάπτυξη ξύλου για να τροφοδοτήσει τους σταθμούς της παραγωγής ενέργειας μέσω της θερμικής αεριοποίησης ξύλου.
Απόρροια όλων αυτών των επιτευγμάτων αποτελεί και το επιπλέον εισόδημα που κερδίζει η πόλη μέσω του οικοτουρισμού. Επισκέπτες συρρέουν από όλο τον κόσμο για να πάρουν έμπνευση από το «πράσινο» αυτό παράδειγμα και πρόθυμοι να μείνουν πιστοί στις οικολογικές τους ευαισθησίες, μένουν σε ξενοδοχεία που θερμαίνονται και καταναλώνουν ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται πλέον από ανανεώσιμες πηγές.
