Σε μια προσπάθεια να διερευνήσει πώς τα πτηνά προσαρμόζουν τις επικοινωνίες τους στις μεταβαλλόμενες αστικές συνθήκες, ο Λούθερ ηχογράφησε αμερικανικά σπουργίτια του είδους Zonotrichia leucophrys σε 20 τοποθεσίες του Σαν Φρανσίσκο.
Οι ηχογραφήσεις συγκρίθηκαν με τα τραγούδια που είχε καταγράψει στις ίδιες περιοχές το 1969 ο διάσημος ορνιθολόγος Λουί Μπατίστα, με τον οποίο συνεργάστηκε ο Λούθερ.
Η σύγκριση αποκάλυψε ότι οι ήχοι που χρησιμοποιούν τα αρσενικά σπουργίτια για να προσελκύουν τα θηλυκά ή να απωθήσουν άλλα αρσενικά έχουν αλλάξει δραστικά.
Όπως εξηγεί ο Δρ Λούθερ, η ηχορύπανση στις πόλεις αντιστοιχεί κυρίως σε χαμηλές συχνότητες, οι οποίες βρίσκονται στο κατώτερο μέρος των φωνητικών δυνατοτήτων των σπουργιτιών. Σε μια αυτόματη προσπάθεια να ακουστούν πάνω από τους μηχανικούς θορύβους, τα πτηνά αλλάζουν τροπάριο και τραγουδούν μόνο σε μέσες και υψηλές συχνότητες.
Αυτό το υψίσυχνο κελάηδισμα φαίνεται μάλιστα ότι έχει αντικαταστήσει τις τρεις «παραδοσιακές» διαλέκτους των σπουργιτιών που ακούγονταν στο Σαν Φρανσίσκο το 1969.
Αυτό έγινε εμφανές όταν οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ηχεία για να παίξουν τα παλιομοδίτικα, παραδοσιακά ερωτικά τραγούδια των αρσενικών, καθώς και τα αντίστοιχα σύγχρονα άσματα: τα αρσενικά σπουργίτια που άκουσαν τις ηχογραφήσεις ενοχλήθηκαν και έσπευσαν να διώξουν τον «εισβολέα» που τιτίβιζε στη γλώσσα του σήμερα, ενώ αγνοούσαν παντελώς τα ρετρό τραγούδια.
