Σύμφωνα με τους ιστορικούς τα λαζάνια (μακριές επίπεδες λωρίδες αποξηραμένης σταρένιας ζύμης) ήταν η πρώτη οικολογική τροφή σε μορφή ζυμαρικών !
Τα άπλωναν να σκληρύνουν στον καυτό μεσογειακό ήλιο και τα έκοβαν με ειδικούς κυλίνδρους σχεδιασμένους να δημιουργούν σγουρές άκρες.
Οι οδηγίες για το ψήσιμο ήταν σαν του ψωμιού.
Μαγειρεμένα έμοιαζαν με τα σημερινά: αρκετά επίπεδα φύλλα ζυμαρικών με στρώσεις αλμυρού μείγματος και ψημένα στο φούρνο.
Ορισμένοι διατείνονται ότι η μακρινή τους πρόγονος ήταν το ελληνικό λάγανον, ένα είδος άζυμου ψωμιού ή τηγανίτας.
Και κάποιοι άλλοι ότι η λέξη “λαζάνια” προέρχεται από τη λατινική lasania (κατσαρόλα).
Στην κλασική Ρώμη, τα λαζάνια ήταν κομμένα σε λωρίδες και γνωστά ως lagani (πληθυντικός, laganum ενικός).
Επειδή τα λαζάνια απαιτούν φούρνο, που για την ιταλική ιστορία μπορούσε να βρεθεί μόνο στις κουζίνες των εύπορων οικογενειών, το πιάτο θεωρήθηκε πλουσιοπάροχο…
Ο Κικέρων τα λάτρευε, το ίδιο και ο ποιητής Οράτιος, που τα προτιμούσε με πράσα και ρεβύθια.
Ο Οράτιος, τα πρόβαλε σαν παράδειγμα της απλής αγροτικής οικολογικής διατροφής και προωθούσε τη δική του απλή ζωή, στην έπαυλη του αγροκτήματος που του είχε χαρίσει ο Αύγουστος κοντά στο Τίβολι.
Τα λαζάνια τον 1ο αιώνα μ.Χ είχαν σουξέ στους διανούμενους της εποχής, ενώ με τη σύγχρονη έννοια του όρου είχαν εμφανιστεί στην Ιταλία από τον 13ο αιώνα και μετά.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163