Αυτό δείχνει η μεγαλύτερη επιστημονική έρευνα που έχει γίνει μέχρι τώρα...
από 174 ερευνητές ανά τον κόσμο και που έρχεται να αναδείξει για μια ακόμη φορά την επείγουσα ανάγκη να ληφθούν μέτρα προστασίας της βιοποικιλότητας του πλανήτη μας.
Το ζήτημα είναι επίκαιρο καθώς ήδη διεξάγεται στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας η σύνοδος κορυφής 200 χωρών, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με την ελπίδα ότι οι κυβερνήσεις αυτή τη φορά θα μπορέσουν να θέσουν έως το 2020 νέους ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους στόχους για την προστασία των ειδών και των οικοσυστημάτων, που κινδυνεύουν από τις δραστηριότητες των ανθρώπων, τη μόλυνση και την κλιματική αλλαγή.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Science”, ανέλυσε δεδομένα από 25.000 είδη θηλαστικών, πουλιών, αμφίβιων, ερπετών και ψαριών και επαναξιολόγησε την κατάσταση των ειδών που περιλαμβάνονται στην «κόκκινη λίστα» της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (IUCN).
Η IUCN τόνισε ότι η Γη απειλείται με τον πιο μαζικό αφανισμό στην ιστορία της, μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια.
Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι κατά μέσο όρο 50 είδη μετακινούνται πιο κοντά στην εξαφάνιση κάθε χρόνο, λόγω επέκτασης των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων (γεωργία, υλοτομία, κυνήγι-αλιεία κ.α.) αλλά και εξαιτίας του εξελικτικού ανταγωνισμού από άλλα είδη-επιδρομείς.
Από την άλλη πάντως, η μελέτη διαπίστωσε ότι οι μέχρι τώρα προσπάθειες προστασίας αποδίδουν, καθώς 64 είδη έχουν βελτιώσει την κατάστασή τους.
Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, οι σοβαρότερες απώλειες από άποψη βιοποικιλότητας λαμβάνουν χώρα στη Νοτιοανατολική Ασία. Ανάμεσα στα είδη, τα αμφίβια αντιμετωπίζουν αναλογικά τον μεγαλύτερο κίνδυνο (41%) και τα πουλιά τον μικρότερο (13%). Ο επιφανής βιολόγος-οικολόγος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εντουαρντ Ο. Γουίλσον προειδοποιεί ότι «η ραχοκοκαλιά της βιοποικιλότητας υποσκάπτεται».
Μια ξεχωριστή μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο ίδιο επιστημονικό περιοδικό, συμπεραίνει ότι η παγκόσμια βιοποικιλότητα θα συνεχίσει να μειώνεται κατά τον τρέχοντα αιώνα, αλλά, με τις κατάλληλες πολιτικές, ο ρυθμός των απωλειών μπορεί να επιβραδυνθεί. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας Πολ Λίντλεϊ του πανεπιστημίου Paris-Sud του Παρισιού, τυχόν απραξία θα συνεπάγεται καταστροφική απώλεια της βιοποικιλότητας.
Εξάλλου, στο πλαίσιο του Διεθνούς Έτους Βιοποικιλότητας που έχει κηρυχθεί το 2010, το περιοδικό “Philosophical Transactions of Royal Society” της Βασιλικής Εταιρίας επιστημών της Βρετανίας, αφιέρωσε ειδικό τεύχος με 16 επιστημονικά άρθρα για το ζήτημα.
Όπως, μεταξύ άλλων, τονίζεται, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα πλήρη και σαφή εικόνα για τις απώλειες ειδών στη φύση και υποπτεύονται ότι η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στην πραγματικότητα, ξεπερνώντας σε μέγεθος οτιδήποτε ανάλογο έχει προκύψει από την ιστορία των απολιθωμάτων του πλανήτη μας σχετικά με τους προηγούμενους μαζικούς αφανισμούς ειδών.