Μία εβδομάδα μετά την πτώση του Χαλεπίου σε τζιχαντιστές μαχητές, οι εξελίξεις στη Συρία είναι δραματικές. Την ίδια στιγμή, σε ανάλυσή της η Deutsche Welle αναλύει τον ρόλο της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε για ακόμα μία φορά στη χώρα.
Στην ελληνόφωνη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Deutsche Welle, δημοσιεύτηκε άρθρο με επίκεντρο τον ρόλο της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας οπού μπορεί να αναδιαμορφώσει τον γεωπολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής.
«Παραμένει εντελώς ασαφές πώς θα εξελιχθεί το επόμενο στάδιο αυτού του φαινομενικά ατελείωτου πολέμου στην εξέλιξη του οποίου προστέθηκε χθες και η κατάληψη της πόλης Χάμα από τους αντάρτες», είπε ο Δρ Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πολιτικός αναλυτής και σχολιαστής και Κύριος Ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ.
«Η ξαφνική επιτυχία των μαχητών κατά του προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε γεωστρατηγικές μετατοπίσεις και στην αποδυνάμωση των σημαντικότερων συμμάχων του καθεστώτος Άσαντ», αναφέρεται στην αρχή του το δημοσιεύματος.
Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, -μετά την εισβολή στην Ουκρανία-, έχει υποβαθμίσει τη Συρία σε ένα δευτερεύον μέτωπο. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ έχει αποδυναμώσει σημαντικά τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ, η οποία μάχεται στην πρώτη γραμμή υπέρ του Άσαντ για λογαριασμό της Τεχεράνης, αναλύεται στο άρθρο για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Σε άλλο σημείο, στο δημοσίευμα αναφέρεται πως στο διπλωματικό μέτωπο, η Άγκυρα συνεχίζει να επιδιώκει τον συντονισμό με τη Ρωσία. Οι σχέσεις μεταξύ των 2 χωρών, οι οποίες όσον αφορά τη Συρία μπορούν να χαρακτηριστούν ως μια συνύπαρξη συνεργασίας και αντιπαράθεσης, αξίζουν επομένως ιδιαίτερη προσοχή.
Η διοίκηση του Συριακού Εθνικού Στρατού από την Άγκυρα
Πριν από 4 χρόνια, η Άγκυρα και η Μόσχα είχαν διαπραγματευτεί μια κατάπαυση του πυρός στη Συρία. Ο Πούτιν ζήτησε τώρα από τον Τούρκο πρόεδρο να συμβάλει στην αποκατάσταση της σταθερότητας στη χώρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα.
Δεν είναι κρυφό πως η Τουρκία έχει παρέμβει στρατιωτικά στη Συρία πολλές φορές από την αρχή του εμφυλίου πριν από 13 χρόνια, και έχει αναπτύξει τα δικά της στρατεύματα στον Βορρά.
Στις επίσημες δηλώσεις της Άγκυρας, δεν υπάρχει καμία αναφορά για τον ρόλο της Τουρκίας και των υποστηριζόμενων από αυτή μισθοφόρων στις πρόσφατες συγκρούσεις.
Στην πραγματικότητα, μαχητές του αποκαλούμενου Συριακού Εθνικού Στρατού (SNA), μιας σουνιτικής-αραβικής πολιτοφυλακής που χρηματοδοτεί και διοικεί η Τουρκία, συμμετείχαν στην προέλαση των τζιχαντιστών στο Χαλέπι.
Οι μισθοφόροι της Άγκυρας είχαν εντολή να πλήξουν τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), που ελέγχονται από Κούρδους και αποτελούν τον σημαντικότερο σύμμαχο των ΗΠΑ στη βόρεια Συρία. Η Άγκυρα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τι συμβαίνει στη βόρεια Συρία.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα που επικαλούνται δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης προσκείμενες στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, οι τουρκικές αρχές έδωσαν το πράσινο φως στις δυνάμεις των ανταρτών που εδρεύουν στην Ιντλίμπ να επιτεθούν στο Χαλέπι.
Σε μία πρώτη ανάγνωση, η διαταγή αυτή φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη πολιτική του Ερντογάν, ο οποίος επιδιώκει να ανοίξει απευθείας διάλογο με τον Άσαντ για μια πολιτική λύση. Ο Άσαντ έχει απορρίψει πολλές φορές τις προτάσεις του Ερντογάν, χαρακτηρίζοντάς τες ως διαφανείς προσπάθειες «νομιμοποίησης της τουρκικής κατοχής στη Συρία», τονίζει ο Μαϊνάρντους .
Ο Ερντογάν ως «διαμεσολαβητής»
Αναλυτές υποστηρίζουν πως η Άγκυρα ή δεν εμπόδισε ή ενθάρρυνε την προέλαση των τζιχαντιστών, ώστε να τιμωρήσει τον Άσαντ για τη μη συνεργάσιμη συμπεριφορά του.
Αυτό μάλιστα εντάσσεται στη διττή στρατηγική της κυβέρνησης της Τουρκίας η οποία συνδυάζει στρατιωτικές και διπλωματικές ενέργειες στη Συρία. Στο πλαίσιο αυτό, ο Φιντάν επαίνεσε τη διαδικασία της Αστάνα, τις κοινές προσπάθειες Τουρκίας, Ρωσίας και Ιράν για μια λύση στη Συρία.
Ο αναλυτής αναφέρει ότι το μόνο που μένει να φανεί είναι αν η Άγκυρα, η Μόσχα και η Τεχεράνη θα καταλήξουν σε κοινό στόχο. Πιο πιθανή είναι μια προσέγγιση μεταξύ Τούρκων και Ρώσων. Σε αυτό το σενάριο, τα βλέμματα του Ερντογάν και του Πούτιν ενδέχεται να στραφούν πέρα από τη Συρία αλλά και στην Ουκρανία.
Μία ρωσική και τούρκικη πρωτοβουλία που μπορεί να οδηγήσει σε κατάπαυση του πυρός στη Συρία, υπάρχει περίπτωση να αποτελέσει μία «πρόβα» για μεσολάβηση και στον πόλεμο που γίνεται στην Ουκρανία.
Ο Ερντογάν δεν επιθυμεί τίποτα περισσότερο από το να αναγνωριστεί διεθνώς ως μεσολαβητής και ειρηνοποιός. Ίσως στην Άγκυρα υπολογίζουν ότι τέτοιες σκέψεις θα τραβήξουν σύντομα και το ενδιαφέρον του Ντόναλντ Τραμπ.
