Στο 1ο Λύκειο της Ρικουζεντάκατα οι μαθητές θρηνούν για τις τρεις ζωές συμμαθητών τους που έφυγαν τόσο νωρίς. Τα βλέμματα όμως χθες στράφηκαν στον πολύ αγαπητό τους φίλο Χιρόκι Σουγκαγουάρα.
Ένα 16χρονο αγόρι που έχασε την ζωή του στο τσουνάμι. Αυτό που έγινε στο σχολείο δεν ήταν κηδεία. Ούτε μνημόσυνο. Ήταν ένας αποχαιρετισμός σε έναν καλό τους φίλο.
“Ήθελα να φέρω εδώ τον γιο μου σε ανθρώπους που τον αγαπάνε και θα ήθελαν να τον αποχαιρετίσουν. Ήθελα να τον δουν για τελευταία φορά και να πάρουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουν τη ζωή τους με χαμόγελο για ένα καλύτερο αύριο. Και θα ήθελα να τον κάνουν για τον Χιρόκι και για όσα νέα παιδιά χάθηκαν σε αυτό τον σεισμό και το τσουνάμι”, είπε κλαίγοντας στους μαθητές ο πατέρας του Χιρόκι.
Εκεί δίπλα του, η μητέρα του Χιρόκι και τα δύο μικρότερα αδέλφια του.
Η τραγική ειρωνεία όμως είναι ότι ο Χιρόκι εκείνη την μέρα θα είχε σωθεί αν ήταν στο σχολείο αφού όσοι ήταν εκεί σώθηκαν χωρίς να πάθουν τίποτα. Όμως ο ίδιος αποφάσισε να μην πάει σχολείο εκείνη την μέρα. Ήθελε πολύ να πάει να δει τον παππού και την γιαγιά του. Και το έκανε.
Όμως το σπίτι των παππούδων χτυπήθηκε από το τσουνάμι “παίρνοντας” στον θάνατο τόσο τον 16χρονο Χιρόκι όσο και τους παππούδες του. Το σπίτι καταστράφηκε ολοσχερώς αφού ήταν ισόγειο. Για αρκετές μέρες οι γονείς έψαχναν να βρουν στα συντρίμμια τον γιο τους αλλά και τους παππούδες και τελικά τα κατάφεραν. Όχι όμως ζωντανούς….
“Τον αγαπούσα πολύ. Ήταν ο καλύτερος μου φίλος και θα ζούσε αν εκείνη την μέρα ήταν εδώ στο σχολείο μας”, λέει με δάκρυα στα μάτια ο καλύτερος του φίλος, Κίννο.
Το κλάμα και ο πόνος γέμισε παντού στο σχολείο που κάποτε ακούγονταν μόνο γέλια και χαρούμενες φωνές ανέμελων εφήβων που έκαναν όνειρα για το μέλλον τους. Τώρα σκέφτονται μόνο το σήμερα.
“Κανείς δεν ξέρει ποτέ τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. Ας σκεφτόμαστε μόνο για το σήμερα και για αύριο….βλέπουμε”, είπε μια νεαρή μαθήτρια! Και έχει δίκαιο….
Διαβάστε επίσης:
