Πως να ξεχάσεις ανθρώπους που τρέχουν πανικόβλητοι να σωθούν και περνούν πάνω από πτώματα που ήταν πεσμένα στο δρόμο; Πως να ξεχάσεις εικόνες με γονείς που “πετούσαν” τα παιδιά τους πάνω από φράκτες για να τα σώσουν; Πως να ξεχάσεις τη στιγμή που είδες το θάνατο;
Μια οικογένεια Αμερικάνων βρισκόταν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείο της. Παρακολουθούν τα βεγγαλικά για την ημέρα της Βαστίλης, τη 14η Ιουλίου, την εθνική γιορτή της Γαλλίας. Κανείς δεν μπορεί να περιμένει αυτό που θα επακολουθήσει: ένα φορτηγό 18 τόννων εφορμά προς το πλήθος. Επικρατεί πανικός. Φωνές. Βλέπουν μπροστά στα μάτια τους μια μαζική δολοφονία. Μια ακόμα τρομοκρατική επίθεση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Έκλεισα τα μάτια του γιού μου για να μην δει τίποτα» λέει η Ντομινίκ Μολίνα, που το φορτηγό να σαρώνει το πλήθος μαζί με τον άνδρα της Τόνι και τον 14χρονο γιο τους. Άκουσε το θόρυβο που έκανε το φορτηγό καθώς περνούσε πάνω από τους ανυποψίαστους πολίτες. Και μετά άκουσε πυροβολισμούς. Και είδε ανθρώπους να τρέχουν προς κάθε κατεύθυνση πανικόβλητοι.
Μερικά λεπτά μετά τους πυροβολισμούς, λέει, επικράτησε μια παράξενη ησυχία. Και μετά «άκουγες ανθρώπους να φωνάζουν και να ουρλιάζουν» είπε στο CNN και τον Άντερσεν Κούπερ. Ο σύζυγός της τόνισε πως είδε τουλάχιστον 10 πτώματα στο δρόμο. «Ήταν τόσο λυπηρό. Ολόκληρες οικογένειες καθισμένες στο δρόμο να κλαίνε δίπλα σε άψυχα σώματα» είπε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
— Certified Tax Coach (@CertTaxCoach) July 14, 2016
Ο Πολ Ντιλέιν είναι ακόμη ένας Αμερικανός που βρισκόταν το μοιραίο βράδυ στη Νίκαια. «Η σύντροφός μου με έπιασε από το χέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε μαζί με όλους τους άλλους. Ειλικρινά δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε» λέει. Δεν είδε το φορτηγό να πέφτει πάνω στον κόσμο. Είδε όμως δεκάδες ανθρώπους σε πανικό να ουρλιάζουν και να κλαίνε, ανθρώπους με τα παιδιά τους στα χέρια. «Όλοι ξέραμε πως έπρεπε να τρέξουμε για να σωθούμε» περιγράφει.
«Τρώγαμε και ξαφνικά είδαμε ένα τεράστιο πλήθος να τρέχει προς το μέρος μας. Σηκώθηκα και πήγα στην αρχή του δρόμου. Είδα πολλές οικογένειες, πολλά πτώματα στο δρόμο και κανέναν γύρο τους» λέει η Μέριαμ Βάιολετ, ενώ ο Έρικ Ντάρτελ ήταν από εκείνους που κατάφεραν να ξεφύγουν. «Έβλεπες παντού συντρίμμια και πτώματα».
«Είδα πτώματα να πετάγονται σαν κορίνες μπόουλινγκ, άκουσα θορύβους και κλάματα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ» είπε ο δημοσιογράφος Damien Allemand. «Είδα τα πτώματα να πέφτουν δεξιά κι αριστερά καθώς το φορτηγό περνούσε. Πάγωσα. Όσοι βρίσκονταν εκεί έφερναν νερό και πετσέτες για τους τραυματισμένους, ενώ μετέφεραν στην άκρη του δρόμου, αυτούς που δεν είχαν καμία ελπίδα», πρόσθεσε.
«Όλοι φώναζαν τρέξτε, τρέξτε, γίνεται επίθεση, τρέξτε, τρέξτε. Ακούσαμε πυροβολισμούς. Νομίζαμε πως ήταν βεγγαλικά», είπε αυτόπτης μάρτυρας στο BFMTV.
Η 42χρονη Harjit Sarang βρισκόταν στη Νίκαια μαζί με τον σύζυγό της και τους δυο γιους τους, ηλικίας έξι και εννέα ετών. Οι αναρτήσεις της στο twitter είναι χαρακτηριστικές του πανικού: «Να τρέχεις μέσα στο πλήθος στη Νίκαια με τα παιδιά και τρομοκρατημένη. Δεν θα ξαναπάρω ποτέ τα παιδιά σε δημόσιο event. Επιτέλους πίσω στο ξενοδοχείο. Το σιχαίνομαι! (…) Δεν μπορώ να σταματήσω να τρέμω. Το μισώ που τα παιδιά μου έπρεπε να ζήσουν κάτι τέτοιο. Γιατί τα πήρα μαζί μου; Γιατί το κάνουν αυτό;».
Η 59χρονη Esther Serwah είχε πάει στη Νίκαια διακοπές. Την ώρα του μακελειού κατέβαινε στη Promenade des Anglais για να δειπνήσει με τις κόρες της. «Είδα κόσμο να τρέχει προς το μέρος μου. Μου φώναζαν στα γαλλικά αλλά δεν καταλάβαινα. Άνθρωποι ήταν πεσμένοι στο έδαφος και ο κόσμος περνούσε από πάνω τους».
Πηγή: CNN, Daily Mail
