H Le Monde μας ειρωνεύεται και ο Ντ’ Εστέν μας λέει κατάμουτρα ότι ήταν λάθος που μπήκαμε στο ευρώ

Και η εφημερίδα σε εκτενές δημοσίευμα ειρωνεύεται την Ελλάδα, γράφοντας ότι είμαστε λιγότερο ευρωπαίοι απ’ όσο φαινόμαστε.

Στο δισέλιδο αφιέρωμα η εφημερίδα παίρνει και θέση τονίζοντας ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι ταμπού.

Στις δυο αυτές σελίδες που φιλοξενούν και την συνέντευξη του Ζισκαρ Ντ’ Εστεν, οι αρθρογράφοι αισθάνονται πολύ περήφανοι που συμπυκνώνουν την “αμφιλεγόμενη”, όπως λένε ιστορία δύο αιώνων, μιας χώρας που ίσως είναι λιγότερο ευρωπαϊκή από όσο φαίνεται.

Σαν παραμυθάκι είναι γραμμένο με μια μικρή αγροτική χώρα στην άκρη της Ευρώπης, που επέλεξε για συμβολικούς λόγους την Αθήνα για πρωτεύουσα, μιας χώρας που πέρασε πολέμους, διχασμούς, τη «Μεγάλη Ιδέα», την καταστροφή της Μικράς Ασίας, την πείνα της κατοχής, το αντάρτικο, την απελευθέρωση, τη δικτατορία των Συνταγματαρχών και τη Μεταπολίτευση.

Μια χώρα όπου ανθεί το πελατειακό κράτος το οποίο πήγαινε και πηγαίνει χέρι – χέρι με το πολιτικό κατεστημένο.

Και ήρθε ο κακός Ανδρέας Παπανδρέου που εξαπάτησε τους αγαθούς ευρωπαίους παίρνοντας τους μέσα από τα χερια τα πακέτα στήριξης.

Η ειρωνεία συνεχίζεται με την βοήθεια ενός καθηγητή πανεπιστημίου ως εξής: «Ηταν η περίοδος που μπορούσε κανείς να δει σε κάθε ελληνικό χωριό ένα μαρμάρινο άγαλμα στους νεκρούς όπως και ταμπέλες που ανέφεραν την κοινοτική συμμετοχή στη χρηματοδότηση».

Ακόμα και το γεγονός ότι η Ελλάδα και οι έλληνες αντέδρασαν στον βομβαρδισμό της Σερβίας από το ΝΑΤΟ το 1999 ενοχλεί την έγκριτη εφημερίδα.

Γράφει: «Ακόμα και σήμερα, η Αθήνα δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο και αρνείται στους γείτονες το όνομα “Μακεδονία”».

Και αφού αναφέρεται στα χρυσά χρόνια της αισιοδοξίας. Του Euro και των Ολυμπιακών Αγώνων, η Monde ενοχοποιεί ακόμα και αυτό και περιγράφει το σήμερα με την τρόικα να θεωρείται για τη χώρα μια μετενσάρκωση του Ναζισμού.

Τα σχόλια σκωπτικά κι εδώ και ίσως να είναι κατανοητό το γιατί. Ίσως γιατί οι έλληνες με τους Ναζί δεν τα πήγαν ποτέ καλά σε αντίθεση με τους γάλλους που ακόμα αναζητούν στην ιστορία αποδείξεις για το πόσο αντιστάθηκαν στην επέλαση των Ναζί στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

“Ηταν λάθος μας που βάλαμε την Ελλάδα στο ευρώ”

O Nτ’ Εστέν ήταν μάλιστα ένας από τους πλέον ένθερμους οπαδούς ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ.

 

Όπως εξηγεί ο παλαίμαχος πολιτικός όταν προέκυψε το θέμα της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ υπήρξαν πολλές επιφυλάξεις από τους εταίρους. Εκείνος όμως πήρε την απόφαση, τονίζοντας ότι αυτό έπρεπε να γίνει για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Η λογική αυτής της απόφασης ήταν καθαρά πολιτική. Ήταν αναγκαίο να υποστηριχθεί η Ελλάδα μετά την έξοδό της από τη δικτατορία. Σημειώνει δε: «Για μας, η Ελλάδα είναι συνώνυμη με τον πολιτισμό. Ως εκ τούτου, η ιδέα ότι θα έμενε έξω από την πόρτα της Ευρώπης ήταν αφόρητη».

 

Ωστόσο, σχετικά με το αν έπρεπε να μπει η Ελλάδα στο ενιαίο νόμισμα είκοσι χρόνια μετά, ο Γάλλος πρώην πρόεδρος υποστηρίζει: «Η απόφαση για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ενιαίο νόμισμα ήταν ένα σοβαρό λάθος. Στην Αθήνα, οι διαδοχικές κυβερνήσεις από το 1982 είχαν μία δημαγωγική διαχείριση, επιτρέποντας την αύξηση των δημοσίων δαπανών πολύ πιο γρήγορα από την ανάπτυξη, για καθαρά εκλογικούς λόγους. Ακόμη και αν η χώρα είχε υπογράψει τη Συνθήκη του Μάαστριχ, ήταν σαφές ότι η ελληνική οικονομία δεν ήταν έτοιμη να ενταχθεί στο ενιαίο νόμισμα».

 

Σχολιάζοντας τη στάση των χωρών της Ευρωζώνης έναντι της ελληνικής κρίσης, ο Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εσταίν εκτιμά: «Χάσαμε πολύ χρόνο χωρίς λόγο κατά τους πρώτους μήνες. Ήταν σαφές από την αρχή, ότι η χώρα δεν θα μπορούσε να πληρώσει τα χρέη της, ιδίως δεδομένου ότι έχοντας μπει στο ευρώ δεν είχε τη δυνατότητα να υποτιμήσει. Ήταν λάθος να υπάρξει άρνηση ενός κουρέματος του χρέους, όσο μεγάλο και αν ήταν, ακριβώς όπως ήταν απατηλό να παρουσιάζεται η βοήθεια προς την Ελλάδα ως δάνειο, όταν ήταν βέβαιο ότι η Αθήνα δεν θα μπορούσε ποτέ να την αποπληρώσει».

 

Σε ότι αφορά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών υπογραμμίζει: «Νομίζω ότι ήμασταν εντελώς άδικοι με τον Γιώργο Παπανδρέου. Σίγουρα δεν πήρε στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις από το ΔΝΤ το 2008, αλλά παρόλα αυτά τέθηκε επικεφαλής μίας θαρραλέας πολιτικής».