“Καίει” Παπανδρέου – Καραμανλή το βιβλίο Γαλλίδας δημοσιογράφου

»Οι συμμετέχοντες μένουν εμβρόντητοι. Η Αγκελα Μέρκελ έχει φρίξει. Ο Φρέντρικ Ράινφελντ, πρωθυπουργός της Σουηδίας που προεδρεύει, κατανοεί: “Δεν ανήκω σε αυτή την ομάδα (της Ευρωζώνης), αλλά η έκπληξη από όσα λέτε είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αν καλά καταλαβαίνω, πάνε χρόνια που μας κρύβετε την αλήθεια”. Το ελληνικό έλλειμμα δεν ανέρχεται σε 6% ή 7% του ΑΕΠ όπως έχει ανακοινωθεί: ξεπερνά, πιθανόν, το 12%. Με άλλα λόγια, περίπου το ένα τέταρτο των κρατικών δαπανών δεν καλύπτεται από έσοδα. Το ένα τέταρτο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι σύντομα η χώρα δεν θα είναι σε θέση να δανειστεί τα κεφάλαια που χρειάζεται για να κλείσει αυτή την τρύπα.

»Η Αγκελα Μέρκελ αισθάνεται διπλά προδομένη. Η ευρωπαϊκή ιδέα καταρρέει υπό το βάρος των αναληθειών διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων. Επιπλέον, το ευρωπαϊκό σύστημα καθιστά την καγκελάριο συνένοχο. Αντιμετωπίζει ευθύνες τις οποίες δεν είναι σε θέση να αναλάβει αφού οι Ευρωπαίοι, την εποχή εκείνη, ούτε διαθέτουν τα εργαλεία για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα, στη θέση των αγορών, ούτε τα μέσα για να κατευθύνουν το ελληνικό σκάφος που κινδυνεύει να πέσει στα βράχια. (…)

»Το ελληνικό ψέμα ήταν μάλλον κοινό μυστικό. Αυτό που εκπλήσσει τους Ευρωπαίους ηγέτες εκείνο το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου, περισσότερο και από την κατάσταση της χώρας, είναι η ειλικρίνεια του Παπανδρέου.

»Στην πράξη, η Ελλάδα ήταν υπό επιτήρηση για αρκετούς μήνες. (…) Δύο φορές, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, αναλαμβάνει μυστική αποστολή στην Αθήνα. Στόχος να μελετήσει τις προθέσεις του Καραμανλή, ακόμη και να τον επιτιμήσει. “Η αποστολή έγινε επειδή όλοι καταλάβαιναν ότι η κατάσταση ήταν πλέον εκρηκτική”, θυμάται ανώτατος κοινοτικός παράγοντας. Ομως, ο Λουξεμβουργιανός επιστρέφει άπραγος, χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους του προκατόχου του Παπανδρέου για όσα σκοπεύει να κάνει προκειμένου να διασώσει την αξιοπιστία της χώρας του ενώπιον των διεθνών επενδυτών.

»Με τον μεγαλύτερο κυνισμό, ο Καραμανλής διακινδυνεύει μια νέα παύση πληρωμών. Η Ελλάδα είναι συνηθισμένη. Ομως, από το 2001 και μετά είναι μέλος της Ζώνης του Ευρώ. Σε περίπτωση πτώχευσης, ο Καραμανλής καθιστά συνυπεύθυνους και δεσμεύει την αξιοπιστία και των υπολοίπων 16 κρατών. Επιμένει, παρ’ όλ’ αυτά, να μην κάνει τίποτε περιμένοντας τις εκλογές του φθινοπώρου 2009. Καθίσταται πρόδηλο, από εκείνη τη στιγμή, πως κάτι λείπει στη νομισματική ένωση. Η αυτοπειθαρχία δεν λειτουργεί. Ούτε και η συλλογική πειθαρχία. Ακόμη λιγότερο η φιλική πίεση.

»Η Αγκελα Μέρκελ είναι μόνη. Η Γερμανία δεν είχε αντιμετωπίσει κρίση με το νόμισμά της μετά την ίδρυση της Ομοσπονδίας. Από το 1947 ζει απομονωμένη στη νομισματική της ορθοδοξία, χωρίς εξάρτηση από τις μεγάλες παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές κρίσεις, σε αντίθεση με το Παρίσι και το Λονδίνο. Αντιμετώπισε μόνο μία μεγάλη κρίση: την πτώση της Ανατολικής Γερμανίας και την ενσωμάτωσή της με τεράστιο οικονομικό τίμημα. Ομως, η Ελλάδα είναι ένα ανεξάρτητο κράτος. Αλλά και η Ευρώπη, αν βουλιάξει, δεν έχει κανένα με τον οποίο να “επανενωθεί”. Το γερμανικό μοντέλο δεν μπορεί να βοηθήσει.