Οι 374 βουλευτές ψήφισαν υπέρ, εναντίον της δέσμης μέτρων («Spending Review») εκφράσθηκαν 86 βουλευτές και 22 απείχαν.
Στα κύρια μέτρα που εγκρίθηκαν συμπεριλαμβάνεται η αύξηση των πανεπιστημιακών διδάκτρων για τους φοιτητές που δεν καταφέρνουν να ολοκληρώνουν την πανεπιστημιακή τους σταδιοδρομία εμπρόθεσμα, η θέσπιση ανώτατου ορίου αποζημίωσης 300.000 ευρώ ετησίως, μικτά, για τους μάνατζερ των εταιριών μικτού κεφαλαίου, με κρατική πλειοψηφία μετοχών και η μείωση των διευθυντικών στελεχών του δημοσίου κατά 20% και των υπαλλήλων κατά 10%.
Ο Ιταλός τεχνοκράτης πρωθυπουργός κατάφερε επίσης να «περάσει» την μείωση των νοσοκομειακών κλινών και τον ορισμό μιας κοινής «αποζημίωσης» για το μεσημεριανό των δημοσίων υπάλλήλων: δεν θα ξεπερνά τα επτά ευρώ.
Στο εξής οι ημέρες αδείας των εργαζομένων που θα μένουν ανεκμετάλλευτες, δεν θα μετατρέπονται σε επιπλέον επίδομα του μισθού.
Επιβεβαιώνεται, τέλος, η μείωση των ιταλικών περιφερειών, που, από 115, θα περιορισθούν πιθανότατα σε 45. Απαιτείται να έχουν τουλάχιστον 250.000 κατοίκους και η έκτασή τους να μην είναι χαμηλότερη από 250.000 τετραγωνικά μέτρα. Τις ώρες αυτές, πολλοί περιφερειάρχες, διαπραγματεύονται την προσάρτηση νέων δήμων, για να ικανοποιήσουν τα απαιτούμενα κριτήρια.
Τα συνδικάτα Uil και Cgil διαδήλωσαν κατά την διάρκεια όλης της ημέρας, έξω από την βουλή της Ρώμης, υποστηρίζοντας ότι «τα μέτρα αυτά, κόβουν με το τσεκούρι τα βασικά κοινωνικά δικαιώματα των ιταλών».
Ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος, Πιερλουίτζι Μπερσάνι, τέλος, ζήτησε «μερική διόρθωση της δέσμης μέτρων το Σεπτέμβριο. . . το σωστό είναι να περικόπτονται οι σπατάλες, αλλά όχι και οι κοινωνικές δαπάνες».
