Η Βασίλισσα Ελισάβετ τον αγάπησε και τον παντρεύτηκε, όταν ωστόσο εκείνη φόρεσε το στέμμα της Μεγάλης Βρετανίας και αφιερώθηκε ψυχή και σώματι, εκείνος φαίνεται ότι αφιερώθηκε… σε πολλές άλλες.
Πολλές κακές γλώσσες λένε ότι με τη σημερινή του αποχώρηση λίγοι είναι εκείνοι που θα στεναχωρηθούν και ακόμη λιγότερη θα είναι η ουσιαστική αλλαγή στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Εκείνη, η Ελισάβετ, ήταν είναι και θα είναι το Στέμμα. Εκείνος ήταν πάντα στη σκιά της μεγάλης αγαπημένης των Βρετανών και μάλλον εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να ζήσει τη… ζωή του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι γονείς του Φιλίππου ήταν ο πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και η πριγκίπισσα Αλίκη, αδελφή του Λόρδου Μαουντμπάτεν, του τελευταίου αντιβασιλέα των Ινδιών. Η Ζωή του Φιλίππου ήταν σχεδόν απ’ τη στιγμή της γέννησής του ταραχώδης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στην ηλικία των 18 μηνών μεταφέρθηκε μέσα σε ένα κρεβάτι φτιαγμένο από κουτιά για πορτοκάλια σε βρετανικό πλοίο μαζί με τους γονείς του και τις τέσσερις μεγαλύτερες αδελφές του, ακολουθώντας την οικογένεια στην εξορία, ενώ ο θείος του, ο βασιλιάς της Ελλάδας, έχει υποχρεωθεί σε παραίτηση.
Στη συνέχεια γνωρίζει μοναχικά και ταραγμένα παιδικά χρόνια, μεταξύ Γαλλίας, Βρετανίας και Γερμανίας. Η μητέρα του, καταθλιπτική, νοσηλεύεται και στη συνέχεια εντάσσεται στους κόλπους της Εκκλησίας, ενώ ο πατέρας του πήγε να ζήσει στο Μονακό. Οι αδελφές του παντρεύονται Γερμανούς, ένας εκ των οποίων είναι αξιωματούχος των ναζί.
Συγγενείς πήραν κοντά τους τον Φίλιππο και φροντίζουν για την εκπαίδευσή του πριν ενταχθεί στο Βασιλικό Ναυτικό και λάβει ενεργά μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Φίλιππος είναι 18 ετών όταν πρωτοσυναντά την Ελισάβετ, η οποία παρότι είναι 13 χρονών ερωτεύεται τον όμορφο αξιωματικό.
Οι γονείς της νεαρής πριγκίπισσας δεν βλέπουν με καλό μάτι το δεσμό τους: ο Φίλιππος είναι ξένος πρίγκιπας, αδέκαρος και όχι ιδιαίτερα πολιτισμένος. ‘Ομως η “Lilibet” τον λατρεύει και ο γάμος τους τελείται στις 20 Νοεμβρίου του 1947 στο Αββαείο του Ουέστμινστερ.
Το ζευγάρι μετακομίζει στη Μάλτα, όπου ο πρίγκιπας Φίλιππος μόλις είχε μετατεθεί. Ο Φίλιππος Μαουντμπάντεν γίνεται διοικητής και συνεχίζει να εκπληρώνει τις φιλοδοξίες του.
Ο πρόωρος θάνατος του βασιλιά Γεωργίου ΣΤ’ το 1952, που ωθεί την Ελισάβετ στο θρόνο, είναι γι’ αυτόν πλήγμα, σύμφωνα με τους οικείους του. Πρέπει να εγκαταλείψει τη σταδιοδρομία του και την αγάπη του στο Ναυτικό και να γίνει ο σύζυγος της βασίλισσας.
Ο Φίλιππος αποδέχεται να βαδίζει δύο βήματα πίσω από τη γυναίκα του, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσει να κρύψει εντελώς την απογοήτευσή του γι αυτό.
Έτσι, την ημέρα που ο Τσόρτσιλ συνέστησε στην οικογένεια να πάρει το όνομα Ουίνδσορ αντί Μαουντμπάτεν, ο Φίλιππος αντέδρασε με οργή. Ωστόσο αυτό δεν λειτούργησε σε βάρος της πίστης του στη βασίλισσα. “Το πρώτο μου, δεύτερο και ύστατο καθήκον είναι να στηρίζω πάντα τη βασίλισσα”, είχε δηλώσει.
Η φλογερή ιδιοσυγκρασία του και εντελώς αντίθετη με το “πολιτικά ορθό” τον οδηγεί σε γκάφες, και λεκτικά ατοπήματα που έχουν μερικές φορές ξενοφοβική χροιά. Σε μια Κενυάτισσα που του προσφέρει ένα δώρο το 1984, την ρωτά: “Είστε γυναίκα, έτσι δεν είναι;”. Σ’ ένα 13χρονο αγόρι που του αποκαλύπτει το όνειρό του να γίνει αστροναύτης, το 2001, ο Φίλιππος απαντά: “Είσαι πάρα πολύ παχύς”.
Ο Φίλιππος όταν εκφράζεται, δεν ακολουθεί το πρωτόκολλο, και η βασίλισσα δεν τον ψέγει γι αυτό, ούτε οι βρετανοί πολίτες που θεωρούν ότι ο πρίγκιπας δίνει μια χροιά χαλαρότητας στη μοναρχία, ενώ του αναγνωρίζουν την αφοσίωσή του στην Ελισάβετ Β’.
Ο καλύτερος φόρος τιμής στον Φίλιππο προήλθε από την ίδια τη σύζυγό του, η οποία δήλωσε το 2011: “Αυτός είναι ο βράχος μου, υπήρξε απλά η δύναμή μου και το στήριγμά μου”.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
