Το κοινοβούλιο της Αλαμπάμα υιοθέτησε έναν νόμο που υποχρεώνει όλους τους κρατούμενους άνω των 21 ετών οι οποίοι έχουν καταδικαστεί για σεξουαλική επίθεση σε ανήλικο κάτω των 13 ετών, να λαμβάνουν φάρμακα που μειώνουν το επίπεδο της τεστοστερόνης πριν αφεθούν ελεύθεροι υπό όρους. Η “θεραπεία” αυτή θα συνεχίζεται μέχρι να κριθεί από δικαστήριο ότι “δεν είναι πλέον αναγκαία”. Αν ο καταδικασθείς την διακόψει μόνος του, τότε θα οδηγείται πίσω στη φυλακή.
Οι κρατούμενοι θα πρέπει να πληρώνουν μόνοι τους τα φάρμακα, πλην ορισμένων εξαιρέσεων.
Ο νόμος δεν έχει ακόμη επικυρωθεί από τη Ρεπουμπλικανή κυβερνήτρια Κέι Άιβι. Ο βουλευτής Στίβεν Χερστ που πρότεινε αυτήν την αλλαγή στον νόμο, εξήγησε ότι ήθελε “μια τιμωρία που να αντιστοιχεί στο αδίκημα”, υποστηρίζοντας ότι ο χημικός ευνουχισμός θα αποτελέσει “μέτρο αποτροπής”.
Η Καλιφόρνια υιοθέτησε ένα παρόμοιο μέτρο το 1996 και ακολούθησαν πολλές ακόμη Πολιτείες (Φλόριντα, Τζόρτζια, Λουιζιάνα…). Κάποιες Πολιτείες, όπως το Τέξας, προτείνουν στους κρατούμενους ακόμη και τον χειρουργικό ευνουχισμό, δηλαδή την αφαίρεση των όρχεων.
Κάποιοι επιστήμονες αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του χημικού ευνουχισμού, υπογραμμίζοντας ότι η παιδεραστία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της σεξουαλικής ορμής αλλά είναι μια σύνθετη ψυχοσεξουαλική διαταραχή. Άλλοι επισημαίνουν ότι, μολονότι είναι αναστρέψιμος, ο χημικός ευνουχισμός έχει επιπτώσεις που δεν μπορούν να θεωρηθούν αμελητέες, για παράδειγμα στην εμφάνιση του ατόμου.
Σε νομικό επίπεδο, ορισμένοι ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα θεωρούν ότι το μέτρο αυτό παραβιάζει το Σύνταγμα που απαγορεύει τις “βάναυσες και ασυνήθιστες” ποινές.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163