Η Άννα Φρόιντ (Anna Freud) γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1895 και πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 1982, και ήταν το έκτο και τελευταίο παιδί του Σίγκμουντ Φρόιντ και της Martha Bernays.
Γεννήθηκε στη Βιέννη, ακολούθησε το δρόμο του πατέρα της, και μαζί συνέβαλαν ιδιαιτέρως στο πεδίο της ψυχανάλυσης.
Η Άννα Φρόιντ άρχισε την ψυχαναλυτική των παιδιών το έτος 1923 στη Βιέννη. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Βιέννη είχε μια ιδιαίτερη επιρροή από τον Έρικ Έρικσον, με τον οποίο μάλιστα αργότερα επιχείρησαν να επεκτείνουν το πεδίο της ψυχανάλυσης και της ψυχολογίας του “Εγώ”.
Στη Νομική Σχολή του Yale δίδαξε σεμινάρια σχετικά με την εγκληματικότητα και την οικογένεια: Αυτό οδήγησε και σε μια διατλαντική συνεργασία με τους Ιωσήφ Γκολντστάιν και Άλμπερτ Σόλνιτ για τα παιδιά και το νόμο, και ένα σημαντικό επιστημονικό έργο που δημοσιεύτηκε το 1973.
Η Άννα Φρόιντ πέθανε στο Λονδίνο στις 9 Οκτωβρίου 1982.
Οι επιστημονικές θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόυντ και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα. Ωστόσο και σήμερα συνεχίζουν να εγείρουν έντονο προβληματισμό και αντιπαραθέσεις. Η επίδραση του Φρόυντ δεν περιορίστηκε μόνο στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, αλλά ταυτόχρονα απλώθηκε σε πολλούς τομείς της επιστήμης (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία) και της τέχνης.
Η Άννα Φρόιντ περιέγραψε το 1936 διάφορους μηχανισμούς άμυνας που αναπτύσσονται για να μπορέσει το “εγώ” να μειώσει την ένταση και το άγχος.
Για πρώτη φορά διατύπωσε τις ψυχοδιανοητικές διαδικασίες που κινητοποιεί το «εγώ» κάθε φορά πού βιώνει ένα συναίσθημα σαν κίνδυνο ή απειλή, και χρησιμοποιώντας παραδείγματα, εντοπίζει και αναλύει τα αμυντικά σχήματα, επισημαίνει τα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν και προσπαθεί να διαφοροποιήσει ανάλογα τους μηχανισμούς, με κριτήριο την αναφορά τους σε εσωτερικές ή εξωτερικές πηγές που προκαλούν άγχος.